Έχουμε ακούσει άπειρες φορές, πάρα πολλές μαμάδες που μεγαλώνουν αγόρια να παραπονιούνται: «Δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο και πιο κουραστικό από τους τσακωμούς τους  και την ψύχωσή τους με τα video games».

Από την άλλη, όμως, ακούμε και αμέτρητες μαμάδες με κορίτσια να παραπονιούνται ότι οι απαιτήσεις τους σε ρούχα, το πείσμα και η γκρίνια τους, είναι ανυπόφορα.  Η αλήθεια είναι ότι τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια είναι “δύσκολα” με τον δικό τους τρόπο». Το κάθε παιδί, βέβαια, διαφέρει από τα υπόλοιπα, έχει την δική του προσωπικότητα. Όμως το περιβάλλον παίζει σημαντικό ρόλο στο να λειτουργούν τα αγόρια και τα κορίτσια με συγκεκριμένους τρόπους. «Ήδη από την στιγμή που γεννιούνται συμπεριφερόμαστε διαφορετικά στα κορίτσια και στα αγόρια», λέει ο David Stein, καθηγητής ψυχολογίας στο Virginia State University. «Στα κορίτσια τείνουμε να μιλάμε πιο τρυφερά, ενώ με τα αγόρια κάνουμε περισσότερα παιχνίδια, π.χ. τα πετάμε στον αέρα».

Πειθαρχεία: Πιο δύσκολα τα αγόρια

Γιατί τα αγόρια δεν ακούν ποτέ; Ένας λόγος, λένε οι ειδικοί, είναι ότι η ακοή τους δεν είναι τόσο καλή όσο των κοριτσιών, έτσι κι αλλιώς, από την γέννησή τους και η διαφορά αυτή εντείνεται όσο τα δύο φύλα μεγαλώνουν.

Σωματική ασφάλεια: Πιο δύσκολα τα αγόρια

Οι περισσότερες μαμάδες που έχουν αγόρια παραπονούνται για το γεγονός ότι το σπίτι τους πολύ συχνά γίνεται πεδίο μάχης. Η αλήθεια είναι, λένε οι επιστήμονες, πως τα αγόρια είναι από την φύση τους πιο θορυβώδη και επιθετικά. Το να αναλαμβάνουν ρίσκα ερεθίζει τα κέντρα απόλαυσης του εγκεφάλου τους και γι’ αυτό οι γονείς με αγόρια πρέπει να έχουν πάντα τον νου τους για την σωματική τους ασφάλεια.

Επικοινωνία: Πιο δύσκολα τα μικρά αγόρια και τα μεγαλύτερα κορίτσια

Από την γέννησή του ένα κοριτσάκι είναι πιο επικοινωνιακό από ένα αγοράκι –δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον στο να παρατηρεί πρόσωπα, ενώ  μεγαλώνοντας είναι πιο ομιλητικό. Τα κορίτσια, λοιπόν, ενδιαφέρονται περισσότερο για την επικοινωνία με ανθρώπους, ενώ τα αγόρια για δράση. Επίσης, τα κορίτσια μπορούν να εκφράζουν καλύτερα τα συναισθήματά τους, από τα αγόρια, ενώ διατηρούν για περισσότερη ώρα την οπτική επαφή. Ωστόσο, καθώς τα κορίτσια μεγαλώνουν και πλησιάζουν στα 8-9 έτη, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα, γιατί από την υπερβολική τους ικανότητα στην επικοινωνία αρχίζουν να γίνονται κουραστικές, υπερβολικά λεπτομερείς και αναλυτικές και, μερικές φορές, απλά δεν σταματούν να μιλάνε και να γκρινιάζουν.

Αυτοπεποίθηση: Πιο δύσκολα τα κορίτσια                                                

Το να μεγαλώνεις παιδιά με υγιή εικόνα του εαυτού τους είναι σημαντικό, ασχέτως φύλου. Ωστόσο, τα κορίτσια, που έτσι κι αλλιώς ενδιαφέρονται περισσότερο για τους ανθρώπους, τείνουν να μεγαλώνουν με λιγότερη αυτοπεποίθηση και με περισσότερες ανασφάλειες, συγκριτικά με τα αγόρια, λένε οι ειδικοί. Το αποδίδουν, μάλιστα, στην τάση των γονιών να μεγαλώνουν τα κορίτσια με πρότυπα καλοσύνης και ευγένειας, ως άτομα που πρέπει πάντα να ευχαριστούν τους άλλους. Με αυτόν τον τρόπο όμως, προκειμένου να είναι αρεστές στους άλλους, πολλά κορίτσια καταλήγουν να καταπιέζουν τις δικές τους επιθυμίες και ανάγκες και τελικά η αυτοπεποίθησή τους υποφέρει. Σπουδαίο ρόλο στο να αποκτήσουν τα κορίτσια αυτοπεποίθηση παίζει η μητέρα και η αυτοπεποίθηση που η ίδια έχει για το σώμα, το μυαλό και την προσωπικότητά της. Εκείνη είναι που πρέπει να αποτελέσει θετικό πρότυπο σε θέματα διατροφής, άσκησης και δυναμικού χαρακτήρα.

Σχολείο: Πιο δύσκολα τα αγόρια

Τα αγόρια και οι σύγχρονες μέθοδοι εκπαίδευσης είναι δύο έννοιες που δεν συμπορεύονται.  Το γεγονός ότι  πρέπει να κλείνονται σε μία αίθουσα και να μετέχουν σε δραστηριότητες που απαιτούν από αυτά να ακούν και να βλέπουν -και όχι να δρουν- αποτελεί για πολλά αγόρια μαρτύριο. Γι’ αυτό στις μικρές τάξεις τα αγόρια μένουν πίσω από τα κορίτσια σε θέματα αυτοσυγκέντρωσης, αυτό-ελέγχου και γλωσσικής ανάπτυξης. Ένας τομέας, ωστόσο, στον οποίον τα κορίτσια δείχνουν να βρίσκονται λίγο πιο πίσω από τα αγόρια, σε λίγο μεγαλύτερες τάξεις, είναι αυτός που έχει να κάνει με την χωρική μάθηση, όπως π.χ. το μάθημα της γεωμετρίας. Κι αυτό γιατί τα κορίτσια χρησιμοποιούν διαφορετικό μέρος του εγκεφάλου τους για να αντιληφθούν τον χώρο.