Οι μπαμπάδες και οι μαμάδες μπορούν να αναγνωρίσουν εξίσου καλά το μοναδικό κλάμα του μωρού τους, υπό την προϋπόθεση ότι περνούν αρκετές ώρες της ημέρας μαζί του, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Το εύρημα αυτό καταρρίπτει εν μέρει την θεωρία ότι οι γυναίκες αναγνωρίζουν πιο εύκολα το μωρό τους ανάμεσα στα άλλα, εξαιτίας του μητρικού ενστίκτου – θεωρία που είχε εγερθεί σε προγενέστερες, ανάλογες μελέτες.

Η παρούσα μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Communications», υποδηλώνει ότι η δυνατότητα αναγνώρισης του μωρού μας από χαρακτηριστικά τόσο αδιόρατα όσο το κλάμα, δεν είναι θέμα φύλου αλλά θέμα εμπειρίας.

«Πριν πραγματοποιήσουμε τη μελέτη μας, πιστεύαμε κι εμείς ότι ενστικτωδώς οι μητέρες είναι πιο ικανές από τους πατέρες να αναγνωρίζουν το μωρό τους από το κλάμα του», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Νίκολας Μαθίβον, βιοακουστικολόγος στο Πανεπιστήμιο Ζαν Μονέ της Γαλλίας.

«Ωστόσο ανακαλύψαμε ότι αυτό δεν ισχύει απολύτως, διότι άντρες και γυναίκες ξεχώριζαν εξίσου καλά το μωρό τους ανάμεσα σε άλλα από το κλάμα τους, υπό την προϋπόθεση ότι περνούσαν τουλάχιστον 4 ώρες την ημέρα μαζί του», πρόσθεσε.

Για να διερευνήσουν το θέμα, ο δρ Μονέ και οι συνεργάτες του ηχογράφησαν το κλάμα 29 βρεφών ηλικίας 58 έως 153 ημερών και στη συνέχεια ζήτησαν από τους 27 πατέρες και τις 29 μητέρες να ξεχωρίσουν το δικό τους ανάμεσα σε συνολικά πέντε φωνούλες που έκλαιγαν.

Κατά μέσον όρο, οι γονείς κατόρθωσαν να ξεχωρίσουν το μωρό τους στο 90% των περιπτώσεων. Στους γονείς που περνούσαν με το μωρό τους τουλάχιστον 4 ώρες την ημέρα, το ποσοστό της σωστής αναγνώρισης ήταν 98% για τις γυναίκες και 90% για τους άνδρες, ενώ σε όσους περνούσαν λιγότερο χρόνο μαζί του μειωνόταν στο 75% κατά μέσον όρο.

Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η εμπειρία και όχι το ένστικτο είναι αυτά που καθορίζουν τη συγκεκριμένη δυνατότητα αναγνώρισης.

Ας σημειωθεί ότι η δυνατότητα αυτή δεν είναι θέμα κουλτούρας: από τα 29 μωρά τα 15 ήταν από τη Γαλλία και τα 14 από το Κονγκό, διότι οι ερευνητές θέλησαν να συμπεριλάβουν και το ενδεχόμενο να παίζει ρόλο στο όλο θέμα η διαφορετική κουλτούρα των λαών – πράγμα το οποίο επίσης δεν φάνηκε να ισχύει, αφού τα ποσοστά αναγνώρισης ήταν εφάμιλλα μεταξύ των δύο λαών.