Η ουρολοίμωξη είναι μια λοίμωξη της ουροδόχου κύστης ή των νεφρών. Η πυελονεφρίτιδα είναι μια λοίμωξη των νεφρών. Σε γενικές γραμμές, τα βρέφη και τα νήπια με πυρετό και ουρολοίμωξη, θεωρείται ότι έχουν πυελονεφρίτιδα. Οι ουρολοιμώξεις είναι συνήθεις στην παιδική ηλικία. Μέχρι και το 10% των παιδιών εμφανίζουν ουρολοίμωξη μέχρι την είσοδο στην εφηβεία.

Με εξαίρεση το πρώτο βρεφικό στάδιο, οι ουρολοιμώξεις είναι συνηθέστερες στα κορίτσια. Επιπλέον, περίπου 5% των παιδιών ηλικίας 2 μηνών-2 ετών που εμφανίζουν πυρετό χωρίς άλλα συμπτώματα λοίμωξης, έχουν ουρολοίμωξη. Οι ουρολοιμώξεις οφείλονται σε διάφορα βακτήρια. Το συνηθέστερο είναι το Escherichia coli.

Αυτό το βακτήριο ζει στο έντερο και εισέρχεται στην ουρήθρα από την πάνα. Επίσης, μπορεί να μολύνει τα νεφρά μέσω του αίματος. Η ουρήθρα των κοριτσιών είναι μικρότερη από αυτή των αγοριών. Αυτός ίσως είναι ένας από τους λόγους που εξηγούν γιατί οι ουρολοιμώξεις είναι συνηθέστερες στα κορίτσια. Σε γενικές γραμμές, δεν συντρέχουν λόγοι υγιεινής, αν και τα κορίτσια πρέπει να διδάσκονται να σκουπίζονται και να πλένονται από εμπρός προς τα πίσω.


Πώς εκδηλώνονται οι ουρολοιμώξεις;

Τόσο στα βρέφη όσο και στα νήπια, τα συμπτώματα της ουρολοίμωξης είναι ποικίλα. Το παιδί μπορεί να εμφανίζει συχνουρία ή νυχτερινή ενούρηση. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να αναφέρουν πόνο κατά την ούρηση ή πόνο στην οσφυοϊερή περιοχή. Μερικά παιδιά μπορεί να κλαίνε κατά την ούρηση ή να αποβάλλουν δύσοσμα ούρα. Αυτά τα συμπτώματα δεν συνοδεύονται πάντα από πυρετό. Το παιδί μπορεί να κάνει εμετούς και να είναι πιο ευερέθιστο και ανήσυχο απ’ ό,τι συνήθως. Μερικές φορές μπορεί να έχει κοιλιακό άλγος ή διάρροια.

Πώς διαγιγνώσκεται η ουρολοίμωξη;

Με εξέταση ούρων. Το δείγμα μπορεί να αναλυθεί επιτόπου, με ένα ειδικό ραβδί που εμβαπτίζεται στα ούρα, ανιχνεύοντας την παρουσία λευκοκυττάρων, ερυθρών αιμοσφαιρίων και νιτρικών αλάτων (προϊόν βακτηρίων). Αυτή η εξέταση είναι το πρώτο στάδιο στη διάγνωση της ουρολοίμωξης. Έπειτα, το δείγμα αποστέλλεται σε ένα εργαστήριο, όπου τοποθετείται σε επωαστήρα, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η παρουσία βακτηρίων.

Η καλλιέργεια ούρων θα τεκμηριώσει την παρουσία ή την απουσία βακτηρίων. Συνήθως, τα αποτελέσματα βγαίνουν σε 1-2 ημέρες. Ο τρόπος δειγματοληψίας είναι ιδιαίτερα σημαντικός για τη διάγνωση. Για να ληφθεί δείγμα ούρων από τα βρέφη, τοποθετείται καθετήρας στην ουροδόχο κύστη μέσω της ουρήθρας. Μια άλλη μέθοδος είναι η εισαγωγή βελόνας στην ουροδόχο κύστη μέσω του κάτω τμήματος της κοιλιακής χώρας. Αυτή η διεργασία καλείται υπερηβική παρακέντηση.

Δεν είναι τόσο τρομερό όσο ακούγεται! Επίσης, για τη συλλογή των ούρων μπορεί να τοποθετηθεί ένας σάκος πάνω από το πέος ή τον κόλπο. Το πρόβλημα με αυτή τη μέθοδο δειγματοληψίας είναι ότι, συχνά, οι σάκοι μολύνονται με τα βακτήρια που ζουν στο δέρμα υπό φυσιολογικές συνθήκες. Συνεπώς, η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων από αυτή τη μέθοδο είναι συχνά δύσκολη. Τα μεγαλύτερα παιδιά που είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα, μπορούν να δώσουν δείγμα με ένα συλλέκτη ούρων, προκειμένου να γίνει η καλλιέργεια.

Γιατί το παιδί μου έπαθε ουρολοίμωξη;

Τα περισσότερα παιδιά που προσβάλλονται από ουρολοίμωξη, είναι κατά τα άλλα υγιή. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα ούρα δεν περιέχουν βακτήρια. Ωστόσο, τα βακτήρια μπορεί να εισέλθουν στην ουρήθρα από το δέρμα που βρίσκεται γύρω από το ορθό έντερο και τα γεννητικά όργανα και να μολύνουν τα ούρα στην ουροδόχο κύστη.

Ορισμένα παιδιά μπορεί να αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα με το ουροποιητικό τους σύστημα και, συνεπώς, να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Μια τέτοια κατάσταση είναι η κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση. Αυτό συμβαίνει όταν τα ούρα παλινδρομούν από την ουροδόχο κύστη στους ουρητήρες και / ή στα νεφρά, αντί να μεταβαίνουν στην ουρήθρα. Πιστεύεται ότι αυτή η κατάσταση είναι συγγενής, ενδεχομένως και κληρονομική. Υπάρχουν διάφοροι βαθμοί σοβαρότητας αυτής της διαταραχής.

Τα ηπιότερα περιστατικά ΚΟΠ συνήθως θεραπεύονται με τον καιρό. Ωστόσο, σε ορισμένα παιδιά επιβάλλεται η χορήγηση αντιβιοτικών, ώστε να αποτραπούν οι μολύνσεις. Το πρόβλημα με την κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση είναι ότι μπορεί να επιφέρει στασιμότητα και, συνεπώς, μόλυνση των ούρων, γεγονός που ενδέχεται να προκαλέσει επανειλημμένες ουρολοιμώξεις και ιστικές διαταραχές του νεφρού.

Ο σχηματισμός ουλώδους ιστού στα νεφρά διαταράσσει τη νεφρική λειτουργία και μπορεί να προκαλέσει μελλοντικά προβλήματα, όπως η υπέρταση. Η περιτομή συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο ουρολοίμωξης τον πρώτο χρόνο της ζωής. Ωστόσο, επειδή οι πιθανότητες ουρολοίμωξης στα αγόρια είναι ούτως ή άλλως μειωμένες, η περιτομή δεν συνιστάται ως προληπτικό μέτρο σε κατά τα άλλα υγιή αγόρια.

Μερικά παιδιά με διαταραχές κένωσης κινδυνεύουν περισσότερο από τις ουρολοιμώξεις. Η δυσκοιλιότητα έχει, επίσης, συνδεθεί με αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης ουρολοιμώξεων. Υπάρχουν ορισμένες ασυνήθεις καταστάσεις που δημιουργούν προδιάθεση για ουρολοίμωξη. Σε αυτές συγκαταλέγονται οι νευρολογικές διαταραχές στις οποίες εμπλέκεται ο νωτιαίος μυελός (π.χ. δισχιδής ράχη), καθώς και κάποιες διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος.