Πληθωρικός στη ζωή όσο και στην τέχνη, ο Σταμάτης Κραουνάκης είναι χείμαρρος, είτε μιλά για τη «λάσπη των ΜΚΟ», είτε για τα «καλιαρντά» του ReThink Athens.
Για να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, τον Φεβρουάριο εκδόθηκε ανακοίνωση του Υπουργείου Εργασίας ότι η «Σπείρα-Σπείρα» δεν είναι απλά η θεατρική ομάδα του κ. Κραουνάκη, αλλά και Μη Κυβερνητική Οργάνωση που επιδοτήθηκε επί Νέας Δημοκρατίας με 250.00ο ευρώ.
Με την σειρά του, μέσα από συνέντευξή του ο καλλιτέχνης προσπαθεί να ξεκαθαρίσει τα πράγματα μία και καλή, για την δήθεν ΜΚΟ ομάδα «Σπείρα-Σπείρα», της οποίας πράγματι ηγείται.
«Για να τελειώνουμε, η Σπείρα-Σπείρα δεν είναι ΜΚΟ» δηλώνει ο μεγάλος τραγουδοποιός στο popaganda και συνεχίζει: «Το 2000, καθ’ υπόδειξή μου, κάναμε μια Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία, για να μπορούν τα παιδιά να παίρνουν τα λεφτά απ’ τις παραστάσεις, αυτό ήταν το ζητούμενο. Δεν ανέλαβα ποτέ καμία ευθύνη σύμπραξης, γιατί το όνειρό μου ήταν κάποια στιγμή τα παιδιά να απελευθερωθούν. Μάλιστα, φώναξα μια δικηγόρο να τους κάνει το καταστατικό και τους είπα «παιδιά, εγώ θα μείνω απ’ έξω, δε θέλω να έχω θίασο». Το 2007 βγήκε μια ανακοίνωση απ’ το Υπουργείο Εργασίας, για ένα ΕΣΠΑ που έδινε κάποια χρήματα στις Αστικές Μη Κερδοσκοπικές που μπορούσαν να προσλάβουν εργαζόμενους. Ήθελε ο Καραμανλής κάποιο ΕΣΠΑ να το προωθήσει στις καλλιτεχνικές ομάδες, ήταν σαφές αυτό. Είχε ένα τρόπο να το κάνει μέσα απ’ το Υπουργείο Εργασίας, και το έκανε. Αυτές τις επιδοτήσεις τις πήραν γύρω στις 100-150 καλλιτεχνικές ομάδες, έπεσε σύρμα τότε στην πιάτσα. Εγώ δεν έχω απολύτως καμία σχέση με ΜΚΟ, ούτε είχα ποτέ μου, ούτε επιδίωξα να κάνω ποτέ μου. Είναι πασίγνωστη η οικονομική μου κατάσταση και η περιουσιακή μου κατάσταση».
Ο ίδιος συνεχίζει προσθέτοντας: «Αλλά δεν είμαστε ΜΚΟ, το επαναλαμβάνω αυτό, γιατί είναι παρερμηνεία και συστηματική πια, με απώτερο σκοπό να το βουλώσω. Όταν ζεις όπως εγώ, και βλέπεις τη μάπα σου με 250 χιλιάρικα δίπλα, την ώρα που ο κόσμος πεινάει και δεν παίρνει τις συντάξεις του, αυτό είναι λάσπη. Κανονικά, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου, αν ένας δημιουργός με την ιστορία τη δικιά μου, είχε φτιάξει μια ομάδα, που έχει παράξει το έργο που έχει παράξει, συγγνώμη κιόλας, αλλά θα έπρεπε να επιδοτείται από την πρώτη στιγμή. Λοιπόν, απαξιώ να είμαι απολογούμενος. Πραγματικά, μου φέρνει εμετό, ένας άνθρωπος που έχω δώσει τη ζωή μου, τον ιδρώτα μου, το αίμα μου γι’ αυτήν την ομάδα και γκαρίζω έτσι τόσα χρόνια, να βλέπω τη μούρη μου δίπλα στα λεφτά. Μου τη δίνει, μου τη βαράει ρε παιδί μου, το άδικο, πώς το λένε; Πήγα να μπω σε μια ιστορία να αρχίσω τις μηνύσεις, αλλά ποιον ενδιαφέρει τώρα, αυτή τη στιγμή, την ώρα που η χώρα περνάει αυτό το δεινό. Αποφάσισα να είμαι ψύχραιμος, γιατί με τα πλακώματα δεν βγαίνει κάτι».
