Η Ζέτα Μακρυπούλια μίλησε στο “Down Town Kύπρου” με αφορμή το μιούζικαλ «Sugar», στο οποίο πρωταγωνιστεί φέτος και μεταξύ των άλλων μίλησε για τον έρωτα που ζει με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, για τη μητρότητα, για τις ανασφάλειες και τον τρόπο που τις αντιμετώπιζει, για την σχέση της με τα χρήματα, αλλά και για τα λάθη που έκανε στις προηγούμενες σχέσεις της.
Η συγκεκριμένη συνέντευξη αυτή συζητήθηκε το πρωί της Δευτέρας στο «Πρωινό» του ΑΝΤ1 και έβαλε “φωτιές” ανάμεσα στη Σάσα Σταμάτη και τον Γιώργο Λιάγκα – ο τελευταίος μάλιστα στη συνέχεια αποχώρησε από την ομάδα εκνευρισμένος.
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Ζέτας Μακρυπούλια στο “Down Town Kύπρου”
“Η “Sugar” είναι ένα νέο, δροσερό, γλυκό κορίτσι. Λίγο επιπόλαια, αθώα, έχει την παιδική ανεμελιά, την άγνοια από την πραγματικότητα και από τη σκληρή πλευρά της ζωής. Σαν να ζει σε ένα ροζ σύννεφο”, λέει η Ζέτα Μακρυπούλια.
–Εσύ, όμως, δεν είσαι πια έτσι…
Μην το λες… Κι εγώ έχω, πολλές φορές, άγνοια της πραγματικότητας -αυτό είναι το μόνο κοινό που έχω με τον ρόλο μου. Ζω στο σήμερα-όχι στο τότε- που είναι μία δύσκολη εποχή σε γενικό επίπεδο: οικονομικά, πρακτικά, συναισθηματικά, ακόμη και ανθρώπινα, αν θες. Έχει χαθεί πια η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Οπότε, επιλέγω να λειτουργώ έχοντας άγνοια προς όλα αυτά.
–Και δεν πληγώνεσαι;
Πληγώνομαι, αλλά αναλαμβάνω και την ευθύνη – δική μου είναι η ευθύνη να ζω στην κοινωνία που ζω και να συναναστρέφομαι αυτούς που θέλω. Εννοώ ότι είναι και θέμα επιλογών. Όμως, το ζητούμενο στη ζωή μου, δεν είναι το να μην πληγωθώ. Το ζητούμενο είναι να ζήσω όπως θέλω και να καταφέρω να αντεπεξέλθω στις καταστάσεις που συμβαίνουν. Άλλωστε, δεν γίνεται να ζεις μια ζωή χωρίς να στενοχωρηθείς ποτέ! Αυτό είναι αδύνατο! Δεν ζω σε γυάλα.
-Τελικά, φέτος, θα κάνεις κάτι τηλεοπτικό;
Κοίτα, αυτή τη στιγμή ο στόχος μου είναι το θέατρο. Εκεί έχω αφοσιωθεί. Σε ό,τι αφορά στα τηλεοπτικά, όταν ρολάρει κάπως η παράσταση, θα κοιτάξω να κάνω κάποιες κουβέντες που έμειναν ανοιχτές. Και μην ξεχνάς, δεν είναι μόνο το κομμάτι της παρουσίασης, αλλά και τα σίριαλ που μπορεί να προκύψουν.
-Δηλαδή θα σε δούμε σε κάποια σειρά;
Ούτε αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά τώρα. Την αγαπάω την τηλεόραση, μου αρέσει πολύ, αλλά -ειδικά το κομμάτι που έχει να κάνει με την παρουσίαση και όχι με την υποκριτική- το κάνω, με χαρά και όρεξη, όταν έχω κέφι, χρόνο και διάθεση. Επίσης, πρέπει να είναι και μία πρόταση που θα με ενθουσιάσει για να δεχτώ να το κάνω. Ποτέ δεν ήταν στόχος μου να γίνω παρουσιάστρια -ίσως, όμως, γι’ αυτό να με κυνηγάει- γιατί αυτό που πάντα ήθελα ήταν να κάνω σίριαλ, ταινίες, μιούζικαλ και θέατρο. Πλέον, όμως, έχω κι εγώ κάποιες ιδέες να προτείνω εκεί που πρέπει, αλλά δεν με βιάζει τίποτα. Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα γίνει και θα το δείτε όταν πρέπει.
–Η σχέση σου με τα χρήματα ποια είναι;
Η σχέση μου με τα χρήματα έχει μία αστάθεια. Γενικά, και σε εποχές που δεν είχα χρήματα, σχεδόν πάντα έβρισκα τον τρόπο να ξοδέψω και να κάνω, ας πούμε, ένα ταξίδι. Τα τελευταία χρόνια, όμως, προσπαθώ να δίνω σημασία στα χρήματα, να μην είμαι επιπόλαια όπως στο παρελθόν και να γίνω πιο υπεύθυνη. Δεν λέω μ’ αυτό ότι δεν έδινα σημασία στα χρήματα κάποτε, επειδή τα είχα. Καμία σχέση! Έχω περάσει περιόδους αρκετά στριμωγμένες οικονομικά. Απλά ήμουν λίγο σπάταλη και μου έφευγαν χωρίς να το καταλάβω. Σήμερα, όμως, οι ανάγκες μας είναι τόσες πολλές, που δεν σου μένουν πολλά.
-Εσύ αντιλαμβάνεσαι το «όνομά» σου; Διαπραγματεύεσαι καλά;
Το αντιλαμβάνομαι μόνο όταν χρειάζεται. Γενικά, όμως, δεν ασχολούμαι καθόλου με αυτό το κομμάτι. Μπορώ, μάλιστα, να σου πω ότι ήμουν πολύ κακή διαπραγματευτής των οικονομικών μου γιατί, όταν έμπαινα σε μία δουλειά, δεν ήταν αυτό που κοιτούσα πρώτο. Ούτε φυσικά τώρα το κοιτάζω. Κάποτε λειτουργούσα πιο πολύ με το συναίσθημα – όχι ότι δεν ενεργοποιούσα τη λογική όταν χρειαζόταν. Όμως υπάρχουν φορές που πρέπει να βάλεις μπροστά μόνο τη λογική που, μέχρι τότε, «κοιμόταν» και υπήρχε μόνο το συναίσθημα. Εκεί είναι που αντιλαμβάνομαι ότι έχω μία πορεία -είναι πια 20 χρόνια και κάτι- και καλούμαι να την «υπερασπιστώ».
-Πάντα λειτουργούσες συναισθηματικά;
Κυρίως, ναι. Αλλά και λογικά. Το πρώτο, όμως, που μου βγαίνει, στη ζωή και στις αντιδράσεις μου, είναι το συναισθηματικό κομμάτι. Κι αυτό, γιατί έχω ανάγκη να δημιουργώ ανθρώπινες σχέσεις με ειλικρινή αισθήματα.
-Πόσο πολύ έχεις αλλάξει στα τρία χρόνια πορείας της σχέσης σου με τον Μιχάλη;
Τα τελευταία τρία χρόνια έχω αλλάξει πάρα πολύ ως άνθρωπος. Σαφέστατα, αυτή η αλλαγή οφείλεται στην προσωπική μου σχέση, αλλά και στη δουλειά που κάνω με τον εαυτό μου. Πλέον παρατηρώ ότι πλησιάζω διαφορετικά τον άνθρωπό μου, έχω μεγαλύτερη κατανόηση -γιατί παλιά νόμιζα ότι είχα, ενώ δεν είχα- και γίνομαι, νομίζω, καλύτερη. Στο παρελθόν, έπνιγα μέσα μου κάποια πράγματα, δ��ν τα εξωτερίκευα. Σήμερα λέω τι με ενοχλεί, τι μου αρέσει,τι δεν μου αρέσει. Εκφράζομαι και μιλάω. Συμφιλιώνομαι με τον εαυτό μου. Και φυσικά, μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε αυτό έχει και ο σύντροφός μου.
-Στο παρελθόν ήσουν πολύ εσωστρεφής;
Κοίτα, κάποτε νόμιζα ότι έδειχνα πολλά πράγματα, ότι εκφραζόμουν – ενώ δεν ήταν έτσι. Στην ουσία δεν έδειχνα τίποτα. Άσε που είχα την κλασική στάση «πρέπει ο άλλος, από μόνος του, να καταλάβει τι έχω ανάγκη αυτή τη στιγμή!». Πόσο λάθος ήταν – κι όμως το έκανα. Το κατάλαβα, κι αυτό δεν υπάρχει πια σαν στοιχείο της ιδιοσυγκρασίας μου. Διότι κανένας, μα κανένας, δεν έχει την υποχρέωση να καταλάβει κάτι αν εσύ δεν του το δείξεις.
-Είσαι από τους ανθρώπους που επηρεάζονται άμεσα από την συμπεριφορά του συντρόφου τους;
Σαφώς. Νομίζω ότι οι άνθρωποι συνδέονται με δυνατούς δεσμούς, οπότε είναι λογικό ο ένας να παρασύρει τον άλλον. Αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό. Όταν, για παράδειγμα, δεις κάποιον που αγαπάς και είναι στεναχωρημένος, αυτό που κάνεις είναι να προσπαθήσεις να του αλλάξεις διάθεση…
-Δεν θα σε ρωτήσω πότε θα παντρευτείς, γιατί έχει γίνει «σίριαλ» πια αυτό! (γελάμε). Όμως, για σένα, ποια είναι η προτεραιότητά σου μέσα στη σχέση που ζεις; Ο γάμος ή η μητρότητα;
Δεν το έχω σκεφτεί πολύ αυτό. Αυτό που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι ότι χαίρομαι τα πράγματα όπως είναι αυτήν τη στιγμή στην προσωπική μου ζωή – είμαι χαρούμενη και ευτυχισμένη. Πλέον, υπάρχει η ηρεμία και η ησυχία στη σχέση. Ξέρεις, δεν υπάρχει πια η «ένταση» που συνηθίζεται στο ξεκίνημα μίας κατάστασης: η τρέλα, το «γιατί δεν με πήρε ο άλλος τηλέφωνο ακόμα;» ή «γιατί δεν έστειλε μήνυμα;». Το αναγνωριστικό, δηλαδή,στάδιο. Όχι. Τώρα είναι όλα ήρεμα και καλά. Δεν σου κρύβω επίσης ότι στο παρελθόν φοβόμουν πολύ την ηρεμία στη σχέση: έκανα δεύτερες σκέψεις,φοβόμουν αν είχα βαρεθεί εγώ ή ο άλλος, είχα τρελές ανασφάλειες κι έλεγα «λες να μη με θέλει πια;» ή «μήπως εγώ δεν θέλω άλλο;». Σήμερα, χαίρομαι που ζω αυτήν την ηρεμία και νιώθω σαν να «έφυγαν» είκοσι κιλά από πάνω μου, σε ό,τι αφορά όλες αυτές τις ανασφάλειες. Πλέον, ζω το επόμενο στάδιο. Μετά από τρία χρόνια σχέσης, έρχεται η πραγματική επικοινωνία, η βαθιά αγάπη, η άμεση συνεννόηση. Χαίρομαι που δεν έχει χαθεί ο έρωτας και, παράλληλα, που υπάρχει ισορροπία.
-Εξακολουθείς να φοβάσαι την ευθύνη της μητρότητας, όπως έλεγες παλιά;
Όχι τόσο όσο στο παρελθόν! Εντάξει, λογικό είναι να έχω κάποιες ανασφάλειες και να αναρωτιέμαι αν θα ανταποκριθώ στις απαιτήσεις ενός παιδιού. Άλλωστε, όλες οι γυναίκες τον έχουν αυτόν το φόβο – εκτός από εκείνες που γίνονται πολύ μικρές μητέρες.
–Αν γύριζες τον χρόνο πίσω, τι θα συμβούλευες τον εαυτό σου, σύμφωνα με αυτά που έχεις ζήσει τόσο στα επαγγελματικά σου όσο και στο προσωπικό κομμάτι;
Θα μου έδινα την ίδια συμβουλή και στα δύο κομμάτια: να πιστεύω απόλυτα στον εαυτό μου και να μη χάσω ποτέ αυτήν την πίστη. Ποτέ όμως.
