Η Ρένα Βλαχοπούλου δεν χρειάζεται συστάσεις. Ήταν ίσως η κορυφαία κωμικός ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου, που ξεδίπλωσε το ταλέντο της στο θέατρο και στον κινηματογράφο, χαρίζοντας άφθονο γέλιο και κληροδοτώντας μας ατάκες που πέρασαν στην κινηματογραφική ιστορία.
«Σούζυ τρως… και ψεύδεσαι και τρως»! Ποιος δεν έχει αναφέρει έστω και μια φορά την ατάκα αυτή στην παρέα του;
Οι περισσότεροι από εμάς που γράφουμε σήμερα για την Ρένα Βλαχοπούλου, με αφορμή την επέτειο των δέκα χρόνων από τον θάνατό της, δεν την γνωρίσαμε προσωπικά. Την μάθαμε, όμως, – όσο εκείνη μας επέτρεψε – μέσα από τις ταινίες της και μέσα από τις σπάνιες συνεντεύξεις της.
Η εικόνα που παρουσιάζουν εκείνοι που την γνώρισαν και η εικόνα που έχουμε σχηματίσει οι υπόλοιποι, που δεν είχαμε την τύχη να την γνωρίσουμε, συμφωνούν στο ότι διέθετε ένα πηγαίο χιούμορ και στο ότι ήταν μια γυναίκα γεννημένη για το θέατρο.
Το σκέρτσο της και το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο της δεν περνούσαν απαρατήρητα! Τα έβγαζε στις ταινίες και στις παραστάσεις που πρωταγωνιστούσε και τα άφηνε να κόβουν χιλιάδες εισιτήρια στα ταμεία των θεάτρων και των κινηματογράφων! Το κοινό την λάτρεψε… Έγινε η Ρένα τους, όπως η ίδια συνήθιζε να λέει.
Η Ρένα Βλαχοπούλου δεν έμοιαζε με τις star εκείνης της εποχής. Δεν είχε την λάμψη της Αλίκης, ούτε την θηλυκότητα και την ομορφιά της Τζένης Καρέζη.
«Δεν ήμουν η ωραία, δεν ήμουν η απρόσιτη. Ήμουν η Ρένα. Ωραία ήταν η Αλίκη, η Τζένη, εγώ ήμουν η Ρένα τους. Και δεν ήθελα κάτι παραπάνω» έλεγε σε συνέντευξή της.
Η Ρένα, όμως, είχε ένα ανυπέρβλητο ταλέντο που δεν άφηνε περιθώρια για αποτυχία. Ήταν μια πληθωρική προσωπικότητα, που δεν μπορούσες παρά να την αγαπήσεις.
Από μικρή ηλικία είχε δώσει τα πρώτα δείγματα της καλλιτεχνικής της φύσης. Ήταν μόλις τεσσάρων ετών, όταν έξω από το σπίτι της στην αγαπημένη της Κέρκυρα, περνούσε ένα πλανόδιος μουσικός, ο Σάρβος. Κάποια μέρα τον ακολούθησε χωρίς να ενημερώσει τους γονείς της κι εκείνοι τρελάθηκαν από την αγωνία τους. Όταν την βρήκαν ώρες αργότερα, εκείνη απλά τους είπε ότι θέλει να γίνει τραγουδίστρια.
Και αποδείχθηκε ότι δεν ήταν ένα μεγαλεπήβολο όνειρο, γιατί στα 16 της τραγουδούσε ήδη σε μικρά κέντρα της Κέρκυρας. Ο γάμος με τον ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, Κώστα Βασιλείου ήταν το διαβατήριό της για να έρθει στην Αθήνα και να αναγνωριστεί το ταλέντο της. Ο Μίμης Τραϊφόρος ήταν εκείνος που την ανακάλυψε και την έβαλε να πει το τραγούδι « Η μικρή Χωριατοπούλα».
Από τη στιγμή που άνοιξαν οι δρόμοι, η Ρένα Βλαχοπούλου ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Άρχισε τις περιοδείες και έφτασε μέχρι την Περσία. Εκεί τραγούδησε και για τον Σάχη της Περσίας, ο οποίος της έκανε δώρο ένα διαμαντένιο μενταγιόν. Λέγεται ότι υπήρξε και ερωτική σχέση μαζί του.
Στη συνέχεια πήγε στην Αμερική και έμεινε έξι χρόνια. Η Ελλάδα, όμως, της έλειψε και επέστρεψε για να συνεχίσει την ανοδική της πορεία.
Και μετά το τραγούδι ήρθε και το θέατρο και ο κινηματογράφος. Τίποτα δεν ήταν εύκολο αλλά η Ρένα Βλαχοπούλου τα κατάφερε και μας χάρισε μερικές από τις ωραιότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου!
Ποιος δεν έχει δει την ταινία «Η Κόμισσα της Κέρκυρας» ή το «Μερικοί το προτιμούν κρύο»; Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ταινία «Μια τρελή τρελή σαραντάρα»; Ταινίες που έγιναν κλασικές και διασκεδάζουν ακόμα και σήμερα τους τηλεθεατές.
Η Ρένα Βλαχοπούλου σε μαγνήτιζε! Είχε αυτό το «κάτι» που την έκανε αναντικατάστατη. Και αυτό δεν περνούσε μόνο στο κοινό της αλλά και στους άντρες που την αγάπησαν.
Η Ρένα έκανε τρεις γάμους. Ο πρώτος ήταν με τον ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, Κώστα Βασιλείου και ο δεύτερος με τον τραπεζίτη Γιάννη Κωστόπουλο. Ο μεγάλος της έρωτας όμως είχε το όνομα του Γιώργου Λαφαζάνη, του ανθρώπου που έμεινε δίπλα της μέχρι την τελευταία της στιγμή.
Ήταν μεγάλος έρωτας και η Ρένα Βλαχοπούλου μιλούσε για αυτόν στις πραγματικά σπάνιες συνεντεύξεις της. «Πήρα τον καλύτερο άντρα του κόσμου» δήλωνε και έλαμπε από ευτυχία!
Ο γάμος τους έγινε το 1967 στην Μητρόπολη Αθηνών με παρόντες τους συναδέλφους της αλλά και τους θαυμαστές της. Σύμφωνα με τα περιοδικά και τις εφημερίδες της εποχής, ήταν το μεγαλύτερο κοσμικό γεγονός εκείνης της χρονιάς.
Και ο έρωτάς του έμελλε να κρατήσει 37 ολόκληρα χρόνια.
Όσο για το γεγονός ότι δεν έγινε μητέρα, η ίδια δήλωσε: « Εμένα προσωπικά δε μου έλειπε το παιδί. Απλά για το Γιώργο μου ήθελα να το κάνω. Δεν ξέρω όμως αν θα μπορούσα να είμαι κοντά του να το μεγαλώσω εγώ σωστά και όχι οι ξένες γυναίκες. Να κάνω ο, τι κάνουν όλες οι μάνες του κόσμου. Ίσως ο Θεός δεν μου έδωσε παιδιά γιατί με είχε προορίσει για άλλο σκοπό».
Και μπορεί να μην γεύτηκε την μητρότητα, αλλά η Ρένα έζησε στη ζωή της, όλα όσα άλλοι δεν έχουν την ευκαιρία ούτε καν να ονειρευτούν.
Στον πολύ στενό της φίλο, Μάκη Δελαπόρτα, ο οποίος έχει γράψει και την βιογραφία της, είχε πει: «Πόσες ζωές έχω ζήσει σε μια!».
Η ζωή ήταν τέτοια που δεν μπορεί να χωρέσει σε λίγες γραμμές. Τι να γράψεις και τι να αφήσεις απ΄ έξω!
Μια ζωή γεμάτη… Αυτή την ζωή η Ρένα Βλαχοπούλου άφησε πίσω της εκείνη την Πέμπτη, της 29ης Ιουλίου του 2004.
Αλλά εκείνη άφησε το στίγμα της, έγραψε την δική της ιστορία και μας κάνει να γελάμε ακόμα και σήμερα! Και θα συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμα!
