Συνέντευξη στο περιοδικό «Omikron» παραχώρησε ο Αποστόλης Τότσικας που μίλησε για τα παιδιά του αλλά και για τα social media.

Θεωρείς ότι τα social media μας απομακρύνουν;

Ε, ναι! Σίγουρα. Τα παιδιά έχουν σήμερα δεύτερη φύση την τεχνολογία. Όλοι είναι με ένα κινητό στο χέρι. Κάπου, όμως, πρέπει να επέλθει η ισορροπία. Σαφώς και ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας, αλλά πρέπει να κρατηθεί και το μέτρο. Να συμβαδίσουμε με την εποχή, να εξελισσόμαστε, αλλά να μην είναι η προέκταση του χεριού μας η τεχνολογία. Ξέρω βέβαια ότι, όταν τα παιδιά μου θα πάνε σχολείο, θα δουν τα κινητά που πιθανόν θα έχουν οι συμμαθητές τους και θα μας ζητήσουν να τους πάρουμε. Εκεί πρέπει να υπάρχει μέτρο. Θα μου πεις «εσύ δεν είχες ασχοληθεί με την τεχνολογία, ως παιδί;». Όχι ακριβώς. Έπαιζα Nintendo, την κονσόλα. Όταν, όμως, βάραγε το κουδούνι, έφευγα σφαίρα για να πάω να παίξω με τους φίλους μου.

Εσύ δεν έχεις τα social media;

Έχω το Instagram. Εντάξει, ωραίο είναι. Ασφαλές. Δεν εκτίθεμαι και ανεβάζω φωτογραφίες που μου αρέσουν. Και προβάλλω τον εαυτό μου εκεί, τόσο όσο. Το βλέπω σαν ένα προσωπικό εργαλείο.

Κάνεις δεύτερες σκέψεις πριν ανεβάσεις μία φωτογραφία, είτε δική σου είτε με τα παιδιά σου;

Το πώς θα ανεβάσω εγώ τα παιδιά μου, το γνωρίζω καλύτερα απ’ όλους. Και αυτό δεν αφορά κανέναν άλλο. Αποφεύγω να βάζω τα παιδιά, δεν θέλω. Ούτε θέλω να ασχολούνται άλλοι με την οικογένειά μου και αύριο μεθαύριο, να υπάρχει πιθανότητα τα παιδιά μου να μην έχουν φυσιολογική ζωή. Μία στο τόσο μπορεί να ποστάρω μία φωτογραφία μαζί τους. Σε κάποια οικογενειακή στιγμή. Αλλά όχι συχνά. Αυτό δεν το θεωρώ κακό.

Τα βλέπεις όσο θα ήθελες, λόγω της δουλειάς σου;

Πάντα ο γονιός θέλει παραπάνω! (χαμογελά) Δεν του αρκεί. Αλλά, ας μην παραπονιέμαι. Τα βλέπω πολύ, παίζουμε, γελάμε, διασκεδάζουμε. Κάνουμε πολλά πράγματα μαζί, ειδικά τώρα που έχουν μεγαλώσει. Ναι, γίνομαι κι εγώ παιδί μαζί τους. Χαζομπαμπάς. Προσπαθώ να τους δίνω χρόνο –και μάλιστα ποιοτικό. Ωστόσο, αν κάποτε έπρεπε να κάνεις μία δουλειά για να συντηρηθείς, σήμερα πρέπει να εργάζεσαι σε δεκαπέντε δουλειές. Εδώ έχουμε καταντήσει. Τι να κάνουμε;