Για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε μίλησε η Ελευθερία Ρήγου.

Λίγους μήνες πριν είδες τη φωτογραφία σου από θεατρική πρεμιέρα να γίνεται το πρώτο θέμα στο Internet. Πώς ένιωσες όταν άκουσες όλους να σχολιάζουν τα κιλά σου με άκομψο τρόπο;

Απίστευτα χάλια, ήταν το χειρότερο bullying που έχω υποστεί στη ζωή μου. Ακόμα θυμάμαι τα κολάζ που έφτιαχναν με το πώς ήμουν είκοσι χρόνια πριν και το πώς είμαι τώρα. Σαν την ωραία της ημέρας που έγινε η άσχημη της νύχτας. Το Internet έχει απίστευτη δύναμη, όλα τρέχουν με κινηματογραφική ταχύτητα. Στην αρχή προσπάθησα να το δω χαλαρά και με χιούμορ, έλεγα στον εαυτό μου πως ακόμα μετράω και γι’ αυτό ασχολούνται μαζί μου. Κατόπιν κοιτώντας προσεκτικά τη φωτογραφία μου, γιατί τα τελευταία χρόνια δεν ήθελα να ποζάρω στο φακό, συνειδητοποίησα πως είχα παραμορφωθεί πολύ, δεν θύμιζα σε τίποτα την παλιά μου εικόνα, ταρακουνήθηκα, έπαθα σοκ και έτσι μπήκα στη διαδικασία να κάνω δίαιτα και να χάσω κιλά. Δεν θέλω όμως με τίποτα να επιστρέψω στην ανορεκτική μου σιλουέτα, πέταγαν τα κόκαλά μου, δεν φαινόμουν υγιής. Υπάρχουν τόσοι ρόλοι που παίζονται από γυναίκες με πληθωρικές σιλουέτες και αυτούς θα ήθελα να μου προτείνουν. Δεν πρέπει να είμαστε όλες το ίδιο, με μπούκλες, τρέσες και μπότοξ. Εγώ είμαι διαφορετική.

Πόσο διαφορετική είσαι με την Ελευθερία του χθες;

Πολύ. Τώρα πια αισθάνομαι σίγουρη και έτοιμη. Έχω φιλοσοφήσει πολλά πράγματα, πέρασα από μια μεγάλη περίοδο θλίψης, έκανα έξι χρόνια ψυχοθεραπεία, και ως μέλος γκρουπ και ατομική. Βρήκα τρόπους για να μάθω ποια είμαι και να βοηθήσω τον εαυτό μου να βγει από τη δύσκολη κατάσταση που βρισκόμουν. Με αποδέχτηκα 100%, έτσι όπως είμαι, με τα ελαττώματα και τα προτερήματά μου, τις ταραχές και τις μαυρίλες μου, και κατάλαβα πως δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη ζωή παρά μόνο ένας φωτεινός δρόμος. Τα υπόλοιπα τα δημιουργούμε εμείς και όταν το συνειδητοποιήσουμε, θα λυτρωθούμε.

Σε βοήθησε σε αυτό και ο ρόλος σου στη θεατρική παράσταση «Οι ένοχοι»;

Ναι, πάρα πολύ. Ζωντάνεψα με τις πρόβες, άνθισα. Δεν ήθελα να τελειώσουν με τίποτα. Η δουλειά είναι τόσο δημιουργική και το θέατρο είναι η γερή βάση που ζητούσα και ήθελα για να έχω μια ωραία καθημερινότητα και να εξελίσσομαι.

Τι νοσταλγείς από την εποχή που ήσουν συνεχώς στα φώτα;

Απολύτως τίποτα. Ήμουν μια μηχανή που δούλευε και ποτέ δεν χαιρόταν. Ίσως δεν είχα την ωριμότητα να διαχειριστώ όλο αυτό που μου συνέβαινε τότε. Ζύγιζα μόλις 48 κιλά, δεν προλάβαινα να φάω, να κοιμηθώ. Ήμουν σε δύο σίριαλ, ένα καθημερινό και ένα εβδομαδιαίο, έκανα παράλληλα και θέατρο. Ένας φρενήρης ρυθμός που δεν τον άντεξα και κάποια στιγμή κατέβασα ρολά.

Τι ακριβώς συνέβη;

Μια ημέρα είχα γύρισμα και δεν μπορούσα να σηκώσω το χέρι μου και να πάρω τηλέφωνο να ειδοποιήσω πως δεν μπορούσα να πάω. Τελικά, με τα χίλια ζόρια τα κατάφερα, τους εξήγησα τι μου συνέβαινε, ζήτησα συγνώμη από την παραγωγή και εκείνοι, αντί να με καταλάβουν και να με αφήσουν λίγο να ηρεμήσω και να ξεκουραστώ, με απέλυσαν xωρίς δεύτερη σκέψη. Γενικά, ο χώρος μου είναι πολύ σκληρός. Μου έχει δώσει αμέτρητες πίκρες, εξομολογήθηκε στο people η ίδια.