Μεσημέρι Κυριακής στην Ελλάδα… Στο Λος Άντζελες έχει μόλις ξημερώσει. Η ηθοποιός, τραγουδίστρια και μουσικός «Kid Moxie», κατά κόσμον Έλενα Χαρμπίλα, ανοίγει την κάμερα του Skype και με υποδέχεται κρατώντας μια μεγάλη κούπα καφέ.
Ευδιάθετη -παρά το πρωινό ξύπνημα-, από τις πρώτες στιγμές κερδίζει τον συνομιλητή της χάρη στην αμεσότητα και την απλότητά της. Εξίσου απλό κάνει να ακούγεται το ταξίδι της από την Αθήνα στην Αγγλία και στη συνέχεια στην Αμερική, προκειμένου να κυνηγήσει το δικό της «American Dream».
Έχοντας στις αποσκευές της τις αγαπημένες της λέξεις «θέληση» και «ορμή» -τις χρησιμοποιεί από τις πρώτες στιγμές της συζήτησής μας- η Έλενα κατάφερε να χτίσει μέσα σε λίγα χρόνια αυτό που για άλλους ανθρώπους μοιάζει άπιαστο όνειρο.
«Όταν χτυπάς πολλές πόρτες, όταν πετάς πολλές μπάλες, κάποιος θα βρεθεί να ανοίξει μια πόρτα, κάποιος θα πιάσει μία μπάλα», εξηγεί.
Μιλώντας με την Έλενα νιώθεις σαν να πηγαίνεις για καφέ με μια φίλη που έχετε καιρό να τα πείτε. Αναφέρεται στο «ταξίδι» της και τα απεριόριστα όνειρά της, τα «δέντρα» της, που φροντίζει να ποτίζει καθημερινά, για να ανθίσουν.
«Είχα έναν τοίχο όταν ήμουν μικρή, τον οποίο δεν ήθελα λευκό, οπότε κάθε βράδυ ζωγράφιζα ό, τι μου ερχόταν στο μυαλό. Αυτό το λέω μεταφορικά, γιατί αυτό θέλω να κάνω και τώρα. Θέλω να γεμίζω τον “τοίχο” μου με πράγματα που σημαίνουν κάτι για μένα», τονίζει.
Μας μιλά για την καθημερινότητα στο Los Angeles, μια πόλη μυθική, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Ωστόσο, όπως σε κάθε μύθο, έτσι και στο Los Angeles υπάρχουν και οι δράκοι, που πρέπει να ξεπεράσει στον δρόμο προς την καταξίωση.
«Θα ήταν ιδανικό να μην υπήρχαν ατέλειες και το όνειρο να παρέμενε ακριβώς το ίδιο με αυτό είχε στο νου του αυτός που το δημιούργησε, αλλά το γεγονός ότι δεν είναι έτσι δε σημαίνει ότι θα πρέπει να σταματήσει και να το κυνηγάει», υπογραμμίζει.
Διαβάστε τη συνέχεια στο zougla.gr
