Ο ταλαντούχος ηθοποιός Χρήστος Λούλης, παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο People και, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στο μέλλον που θα μπορούσε να έχει αν δεν επέλεγε το δρόμο της υποκριτικής.

Οι περισσότεροι συμφοιτητές του, στο τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπε­ζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου του Πειραιά, σήμερα έχουν επιτελικές θέσεις σε τράπεζες ή μεγάλες επιχειρή­σεις. Και ένα αρκετά μεγάλο κομπόδεμα στην άκρη. «Θα μπορούσα κι εγώ να βγάλω πολλά λεφτά, αν ακολουθούσα το αντικείμενο των σπουδών μου. Ίσως να ήμουν τώρα ένα golden boy. Βαριόμουν, όμως, την τόση ασφάλεια. Ήθελα να κάνω κάτι που θα με άφηνε μετέωρο πάνω από το μυστήριο της ζωής. Βέβαια, δεν πρόβλεψα ότι θα φτάναμε σε αυτή την κατάσταση. Ότι θα αναγκαζόμασταν να κάνουμε τρεις δουλειές, για να μπορέ­σουμε να επιβιώσουμε. Δεν παραπονιέ­μαι και δεν είμαι δυσαρεστημένος. Έψαχνα τις παραστάσεις που με ικανο­ποιούσαν ως καλλιτέχνη. Δεν ήθελα να είμαι άλλος ένας πετυχημένος σελέ­μπριτι που κυνηγάει το χρήμα και ταυ­τόχρονα είναι κενός από στόχους. Σημασία έχει να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και να μπορείς να τον κοιτά­ξεις στον καθρέφτη. Να θέλεις να φωτί­σεις ακόμα και τις σκοτεινές του πλευρές. Έστω κι αν οι ρυθμοί της καθη­μερινότητας με τα τόσα προβλήματα δεν σου αφήνουν πολλά περιθώρια. Από την άλλη, όμως, ποιος αράζει στον κα­ναπέ του και λέει “τώρα θα αναμετρηθώ με τον εαυτό μου;”. Στη φωτιά κερδίζεις την αυτογνωσία».