Ο Γιώργος Θεοφάνους και η Ευρυδίκη εξακολουθούν να θαυµάζουν ο ένας τον άλλον, όπως τον πρώτο καιρό που γνωριστήκανε και σπουδάζανε μαζί.

 Γιώργος: «Η Ευρυδίκη είναι πολύ αξιόλογος άνθρωπος και χαίρομαι που είναι εδώ μαζί μας, στο «Junior Music Stars», και συμμετέχει σε μία ομάδα δασκάλων-κριτών, μαζί με την Ευγενία Μανωλίδου τον Γιάννη Βαρδή και τον Νίκο Βουρλιώτη. Το «Junior Music Stars» είναι ό,τι μεγαλύτερο και υψηλότερο σε ποιότητα έχουμε κάνει στα μουσικά πράγματα στην Ελλάδα – και είμαι περήφανος γι’ αυτό. Η μεγαλύτερη ζωντανή ορχήστρα -έγχορδα, πνευστά, κρουστά- υψηλό επίπεδο στην εικόνα και στον ήχο, αλλά κυρίως στο ταλέντο των παιδιών» τόνισε στο Down Town Κύπρου.

 Ευρυδίκη: «Εγώ προσωπικά θαυµάζω τον Γιώργο ακόµα περισσότερο σήµερα και αισθάνοµαι και τεράστια περηφάνια για όσα έχει πετύχει και κατακτήσει. Όταν τον γνώρισα το 1987 θαύµαζα το ταλέντο, την αυτοπεποίθηση, το πείσµα, την αγωνιστικότητά του. Ήταν ένα παιδί που πάλευε µόνο του µε στόχο το όνειρό του. Κόντρα σε κάθε αντιξοότητα, προχωρούσε µπροστά και έβγαινε πάντα νικητής για να µπορεί σήµερα, δικαιωµατικά, να θεωρείται ένας από τους σηµαντικότερους δηµιουργούς της νεότερης γενιάς. Τον θαυµάζω, όµως, ακόµα περισσότερο γιατί το ταλέντο του δεν σταµατά στα τραγούδια του. Είναι ένας ευφυέστατος άνθρωπος, µε ανησυχίες, που βρίσκει πια κι άλλους τρόπους να εκφράζεται, είτε µέσα από τα βιβλία ή τα παραµύθια του, είτε ως δάσκαλος στα µουσικά εργαστηράκια του, ως κριτής ή παρουσιαστής σε talent shows και βεβαίως βοηθώντας παιδιά ως πρέσβης της φιλανθρωπικής οργάνωσης «Hope for children» στην Κύπρο. To κυριότερο, βέβαια, απ’ όλα είναι ότι είναι ένας υπέροχος πατέρας!»

-Πώς φαντάζεστε ότι θα είχε εξελιχθεί η ζωή σας αν δεν είχατε συναντηθεί;

Γιώργος: «Τίποτα δεν γίνεται τυχαία… Όπως είπε και ο ποιητής (γελάει).»

Ευρυδίκη: «Φαντάζοµαι ο καθένας θα είχε ακολουθήσει τον δρόµο του, κάνοντας αυτό που αγαπά. Δεν ξέρω αν θα ήµασταν εδώ σήµερα… Εγώ ίσως να έµενα στο Παρίσι και ο Γιώργος στην Αµερική. Είµαι σίγουρη, πάντως, πως θα είχαµε πετύχει και οι δύο γιατί είχαµε µεγάλα όνειρα, επιµονή και πείσµα για να πετύχουµε – και κυρίως µεγάλη αγάπη για τη µουσική.»