Μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην εφημερίδα Real παραχώρησε η Ζέτα Μακρυπούλια η οποία μίλησε για τον έρωτα, την αγάπη αλλά και το ενδεχόμενο ενός παιδιού.

Ποιον θα έλεγες αρχηγό στη ζωή σου;

Τη μητέρα µου. ∆εν το είχα σκεφτεί, αλλά αυτή.

Το δίπολο αγάπη-έρωτας το διαχωρίζεις;

Καµία σχέση. Τώρα τελευταία µε απασχολεί ξανά. Ναι, η αγάπη είναι ευτυχία, όπως ακούσαµε στο έργο που είδαµε προχθές. Αλλά δεν αγαπάµε σωστά. Ακόµα και η αγάπη µας έχει δόντια. Έχω καταλήξει, για να αγαπήσεις πολύ, πρέπει να µάθεις να αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου. ∆εν το πέτυχα. Το προσπαθώ.

Ο έρωτας;

Ο έρωτας; Προφανώς ρωτάς για τον έρωτα των παιδικών µας χρόνων. Αυτός είναι ο έρωτας. Σίφουνας. Ακραίο φαινόμενο. Αυτή η ζάλη, αυτή η µέθη, αυτό το ίχνος αθανασίας που ζεις µαζί µε τον άλλον. Αλλά όταν μεγαλώνεις, τα πράγµατα αλλάζουν. Αποκτάς γνώση. Και η γνώση, συνήθως, τον έρωτα τον κάνει αγάπη. Η αγάπη η αληθινή δεν σε εξαπατά όπως ο έρωτας. Όχι πως και τώρα δεν µπορεί να υπάρξει ένας έρωτας-σίφουνας. Μέχρι και τυφώνας µπορεί να υπάρξει.

Κυρία Μακρυπούλια, συµφωνήσαµε να κάνουµε ένα πορτρέτο και όχι µια συνέντευξη. Οφείλω, όµως, να ζητήσω µια τελευταία χάρη. Να µου απαντήσετε σε αυτή την ερώτηση. Μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου, χωρίς να τη δεις να λάµπει στα µάτια ενός παιδιού δικού σου;

Και µπορώ, και δεν µπορώ. Θα ήθελα να βλέπω τη ζωή µου να λάµπει στα µάτια ενός παιδιού δικού µου. Αλλά δεν ξέρω τι γίνεται µε αυτό το καµπανάκι… Δεν λειτουργώ έτσι. Δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν το κυνηγώ. Αυτό κατακτιέται. Εµένα η ζωή µε πάει αλλού.