Ένας άντρας που παραγγέλνει απλώς τον εσπρέσο του και μια γυναίκα που αναζητάει στον κατάλογο κάτι γλυκό για να συνοδεύσει τον καφέ της, είναι μια στερεότυπη εικόνα που πλέον εξηγείται και επιστημονικά.

Οι ερευνητές του Brookhaven National Laboratory της Νέας Υόρκης μελέτησαν τους μηχανισμούς του εγκεφάλου που ελέγχουν την όρεξη και διαπίστωσαν ότι οι συγκεκριμένες εγκεφαλικές διεργασίες διαφέρουν ανάμεσα στα δύο φύλα.

Για τη δρ. Νόρα Βόλκοου, διευθύντρια του Εθνικού Αμερικανικού Ινστιτούτου για τις Εξαρτήσεις και μέλος της ερευνητικής ομάδας που εκπόνησε την παραπάνω έρευνα, οι παραπάνω διαπιστώσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι άντρες και γυναίκες δεν έχουμε τις ίδιες διατροφικές ανάγκες.

Αλλωστε είναι γνωστό ότι το ορμονικό μας σύστημα επηρεάζει την όρεξή μας – για παράδειγμα, η πείνα μας αυξάνεται σταθερά κάθε μήνα πριν την έμμηνο ρύση. Εάν λοιπόν τα στοιχεία της έρευνας επιβεβαιωθούν σε μεγαλύτερο δείγμα ανθρώπων, τότε θα εξηγήσουν και το λόγο για τον οποίο η παχυσαρκία είναι συχνότερη στις γυναίκες παρά στους άντρες.

Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε και τον ψυχολογικό παράγοντα. Σύμφωνα με τις έρευνες συμπεριφοράς, οι γυναίκες πολύ περισσότερο από τους άντρες, τρώμε για να ανεβάσουμε το ηθικό μας.

«Συχνά οι γυναίκες χρειάζονται ζάχαρη, σοκολάτα, κρουασάν, πίτες και γενικότερα άμυλο για να αντισταθμίσουν το άγχος. Αυτή η γευστική απόλαυση μοιάζει να πατά ένα μαγικό κουμπί στον οργανισμό τους απομακρύνοντας τα προβλήματα. Συνεπώς δεν πρόκειται για μια μορφή λαιμαργίας. Είναι περισσότερο μια ψυχολογική εξάρτηση», λέει η διαιτολόγος-διατροφολόγος Φλόρενς Πάτζολ.

Προφανώς δεν μπορούμε να ονομάσουμε διατροφική διαταραχή τη λαιμαργία μας. Η επιθυμία μας για παράδειγμα για ένα λαχταριστό επιδόρπιο είναι απολύτως αποδεκτή και κατανοητή, ασχέτως αν στην εποχή μας όλες πιεζόμαστε να ανταποκριθούμε στο αισθητικό πρότυπο της καλλίγραμης γυναίκας.

Κι εδώ υπάρχει μια ακόμη διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα. Οι άντρες, από τους οποίους έτσι κι αλλιώς δεν απαιτείται να είναι λεπτοί αλλά δυνατοί, μπορούν να φάνε όποτε πεινούν. Αντίθετα οι γυναίκες σε σχέση με το φαγητό βρίσκονται σε μόνιμη στέρηση. Πώς λοιπόν μπορούμε να βγούμε από τον φαύλο κύκλο που ενοχοποιεί το φαγητό και ταυτόχρονα το μετατρέπει σε κάτι τόσο λαχταριστό;

Η απάντηση είναι μία: Τρώμε όταν πεινάμε, και όχι όταν χρειαζόμαστε παρηγοριά. Αν θέλουμε να έχουμε μια ισορροπημένη σχέση με το φαγητό πρέπει να μάθουμε να το απολαμβάνουμε και να σταματάμε όταν η πείνα μας έχει κορεστεί.