Συνήθης τύπος είναι ο γνωστός ως ο άντρας της μάνας του. Αμέσως μόλις γεννηθεί η μητέρα του αφοσιώνεται ολοκληρωτικά σε αυτόν και απωθεί τον σύζυγό της.  Αυτός ο τύπος σχέσης έχει καταστροφικές συνέπειες για το αγόρι, γιατί είτε θα καθυστερήσει υπερβολικά να αυτονομηθεί, είτε θα έχει πάντα προβλήματα αυτοπεποίθησης.

Άλλη μορφή της εξάρτησης μάνας – γιου είναι ο τύπος του αιώνιου παιδιού. Είναι του αγοριού που καταδυναστεύει τη μητέρα του με τα προβλήματά του. Σ’ αυτή την περίπτωση η μάνα θυσιάζεται για το αγόρι της και θεωρεί ύψιστη υποχρέωσή της να το προφυλάξει από καθετί. Όταν το αγόρι το αντιληφθεί αυτό, πιστεύει ότι έχει βρει μόνιμο αποκούμπι σε όλες τις δύσκολες στιγμές της ζωής του και η αίσθηση ευθύνης παραμένει μειωμένη σε κρίσιμες φάσεις. Το αιώνιο παιδί, δεν ενηλικιώνεται ποτέ ψυχολογικά. Περιμένει πάντα μια γυναίκα να αποφασίζει για λογαριασμό του.
Σε αντίθεση με τον προηγούμενο ο τύπος του καταπιεσμένου άντρα.Αποκρούει την μητρική προστασία, που την ερμηνεύει ως προσπάθεια να κρατηθεί κοντά στη μάνα του για να την ικανοποιεί συναισθηματικά. Αυτή η ερμηνεία του δημιουργεί την εμμονή ότι απειλείται η ανεξαρτησία του και όταν ενηλικιωθεί, αρνείται κάθε συναισθηματική δέσμευση. Η σεξουαλική πράξη δεν προϋποθέτει την ύπαρξη συναισθημάτων, γιατί αυτά έχουν βιωθεί ως αποκλειστικό προνόμιο της μάνας.
– Οι επαναστάτες. Σε άλλες περιπτώσεις πολλά αγόρια προχωρούν σε έντονη συναισθηματική ρήξη με τη μάνα τους για να επιτύχουν το γρηγορότερο δυνατό την ψυχολογική τους ανεξαρτησία. Ο φόβος μήπως μείνουν για πάντα εγκλωβισμένα στον κόσμο της μάνας τους, τα μεταβάλλει σε επαναστάτες. Τα τεχνάσματα αυτών των αγοριών για να προκαλέσουν τη ρήξη είναι ποικίλα. Ακούνε δυνατά σκληρή μουσική, γίνονται πρωτόγονα στους τρόπους και απορρίπτουν όλες τις μορφές της καλής συμπεριφοράς που τους έχει μάθει η μάνα τους.  Όταν τα αγόρια αυτού του τύπου ενηλικιωθούν, θεωρούν ότι αυτή η στάση τους είναι ο μοναδικός τρόπος για να γίνουν σεβαστά τα όρια τους από τις γυναίκες και υιοθετούν φαλλοκρατική συμπεριφορά, που πολλές φορές οδηγεί και σε μισογυνισμό.

Πολύ πιο συχνός από τον προηγούμενο, είναι ο τύπος του καλού παιδιού. Αποδέχεται την μητρική υπερπροστασία παθητικά και δεν την αμφισβητεί από φόβο μήπως πληγώσει τη μητέρα του. Αρνείται πεισματικά και μετά την ενηλικίωσή του να αλλάξει στάση και ισχυρίζεται ότι ο σωστός άντρας δεν πρέπει για κανέναν λόγο να πληγώνει τη γυναίκα που τον έφερε στον κόσμο. Το καλό παιδί, πριν προβεί σε οποιαδήποτε κίνηση, ζητάει τη συγκατάθεση της μάνας του. Όλοι, και κυρίως όλες οι γυναίκες, γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτή η παθολογική εξάρτηση των αντρών από τη μάνα.