Είναι το μικρό «τερατάκι» που μπαίνει μέσα μας χωρίς να το θέλουμε. Ο λόγος για τη ζήλια, που αναστατώνει τις σχέσεις μας και μπορεί να φτάσει ακόμα και να τις καταστρέψει, τόσο αυτές όσο και -σε ακραίες περιπτώσεις- ολόκληρη τη ζωή μας.

«Ξέρω ότι πιθανότατα έχω άδικο, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου. Ζηλεύω τις συναδέλφους του, τη γραμματέα του, ακόμα και την αγαπημένη του ξαδέλφη, με την οποία μιλάει συχνά στο τηλέφωνο!»… Λόγια που ίσως έχουμε πει όλες μας ή έχουμε ακούσει τις φίλες μας να λένε.

 Γιατί ζηλεύουµε

Υπάρχουν διάφορα πράγματα που μπορεί να κρύβονται πίσω από τη ζήλια. Πιθανώς παίζει ρόλο ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας (π.χ. σαν άχαρο, άχρηστο, ανίκανο κλπ.), αλλά και τους άλλους (π.χ. σαν άτομα που δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε και να βασιστούμε πάνω τους).

Έτσι, η χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση μπορεί να μας προκαλέσουν συναισθήματα ανασφάλειας, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εμπιστευτούμε τους κοντινούς μας ανθρώπους (είτε υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι είτε όχι) και να εκδηλώνουμε κτητικότητα. Η κτητικότητα μας δίνει την ψευδαίσθηση του ελέγχου πάνω στον άλλον (π.χ. αν δεν μιλά με καμία συνάδελφό του, δεν κινδυνεύω να με απατήσει κλπ.) και έτσι καταλήγουμε να ζηλεύουμε υπερβολικά.

Σίγουρα το συναίσθημα της ζήλιας αυξάνεται όταν υπάρχουν αφορμές. Το μεγάλο πρόβλημα σε κάθε τέτοια περίπτωση όπου υπάρχει μια αφορμή για ζήλια είναι το αν αυτή η αφορμή είναι αντικειμενική ή όχι. Για παράδειγμα, αν ο άνδρας μας δεν απαντά στο κινητό του όταν του τηλεφωνούμε, μπορεί να είναι με μια άλλη γυναίκα -όπως θα σκεφτούμε αν είμαστε ζηλιάρες-, αλλά το ίδιο ή και περισσότερο πιθανό είναι να μην το άκουσε, να το είχε ξεχάσει κάπου, να έκανε κάτι άλλο και να μην μπορούσε να το σηκώσει κλπ. Όταν, όμως, μας κυριεύει το συναίσθημα της ζήλιας, κατά πάσα πιθανότητα θα σκεφτούμε ότι ο άνδρας μας μάς απατά και, σκεπτόμενες συναισθηματικά, θα θεωρήσουμε ότι αφού έτσι αισθανόμαστε, έτσι είναι. Φυσικά, εκείνη την ώρα δεν σκεπτόμαστε ότι μπορεί να μη σήκωσε το τηλέφωνο επειδή ήταν σε σύσκεψη, έκανε κάτι πολύ επείγον, το είχε ξεχάσει στο αυτοκίνητο κλπ. Επίσης, ξεχνάμε διάφορα γεγονότα που πιθανότατα ισχύουν, όπως ότι ο σύντροφός μας είναι πιστός, αξιόπιστος, ότι του αρέσει να μας μιλά στο τηλέφωνο κλπ.

Για όλα φταίει το µυαλό µας
Τα παραπάνω συναισθήματα, αλλά και τα λάθη που κάνουμε όταν σκεφτόμαστε και φτάνουμε να ζηλεύουμε μπορεί να απορρέουν από τα βιώματά μας, τις εμπειρίες μας (π.χ. έτσι και ο προηγούμενος σύντροφός μου έβγαινε με τους κολλητούς του χωρίς εμένα και τελικά αποδείχτηκε ότι είχε άλλη), τα στερεότυπα που έχουμε στο μυαλό μας (π.χ. στους άνδρες δεν φτάνει ποτέ μία γυναίκα), αλλά και τις συναισθηματικές παγίδες στις οποίες έχουμε πέσει. Τα παραπάνω σχετίζονται με το πώς αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τους άλλους και το μέλλον μας. Αν βλέπουμε τον εαυτό μας σαν μη γοητευτικό, ανάξιο να αγαπηθεί και ανεπαρκή, είναι φυσική απόρροια να θεωρούμε ότι ο σύντροφός μας δεν θα μπορέσει να παραμείνει πιστός σε εμάς. Αν πιστεύουμε πως όλοι θα μας εγκαταλείψουν, θα μας πληγώσουν και θα μας κακομεταχειριστούν ή ότι δεν αξίζουμε να μας αγαπήσουν, τότε είναι αναμενόμενο να ζηλεύουμε πολύ εύκολα. Αν, πάλι, θεωρούμε πως δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας ή ότι κάτι κακό θα μας συμβεί κάποια στιγμή, τότε είναι μάλλον λογικό να νιώθουμε ανασφαλείς και να ζηλεύουμε ανά πάσα στιγμή.

Όταν «έχουµε δίκιο» να ζηλεύουµε
Μερικές φορές έχουμε αντικειμενικούς λόγους για να ζηλεύουμε. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει, για παράδειγμα, αν ο σύντροφός μας μάς έχει απατήσει στο παρελθόν και το έχουμε μάθει ή φλερτάρει ακόμα και μπροστά μας ή έχουμε βάσιμες υποψίες και ενδείξεις ότι μας απατά αυτή την περίοδο. Ωστόσο, έχουμε ποικίλες επιλογές για να αντιμετωπίσουμε τα αντικειμενικά γεγονότα, ακόμα κι αν μας φαίνεται ότι κάποια κατάσταση είναι μονόδρομος. Για παράδειγμα, ακόμα κι αν ο σύντροφός μας μάς έχει απατήσει στο παρελθόν, το να αφήνουμε μια προηγούμενη απιστία να μας κατατρέχει σε όλο το υπόλοιπο της ζωή μας είναι μία μόνο από τις επιλογές που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση.

Η έλλειψη ζήλιας είναι έλλειψη αγάπης;
Δεν είναι σπάνιο να συναντήσουμε ανθρώπους (γυναίκες ή άνδρες) που το παράπονο στη σχέση τους είναι ότι ο σύντροφός τους δεν ζηλεύει καθόλου. Αυτό τους ενοχλεί, επειδή σκέφτονται ότι ένας σύντροφος που είναι πιο ανεξάρτητος, φιλελεύθερος, μη κτητικός, που τους εμπιστεύεται και πιστεύει στην ανεξαρτησία, τους έχει βαρεθεί ή τους θεωρεί δεδομένους. Μάλλον τα θέλουν όλα δικά τους, θα σκεφτούμε. Δεν είναι, όμως, έτσι. Γενικά οι άνθρωποι θέλουμε από τη μια πλευρά την ανεξαρτησία μας, το χώρο και το χρόνο μας, αλλά από την άλλη επιζητούμε λίγες σκηνές ζηλοτυπίας από το σύντροφό μας, έτσι ώστε να νιώθουμε ότι μας θέλει και μας αγαπά. Γιατί, όμως, δεν ζηλεύει ο σύντροφός μας;

-Κατ’ αρχάς, μπορεί να ζηλεύει και να μην το δείχνει, επειδή το θεωρεί έλλειψη εμπιστοσύνης για τη σύντροφό του ή επειδή είχε μια προηγούμενη σχέση που χάλασε λόγω της ζήλιας της συντρόφου του κλπ.
– Από την άλλη πλευρά, πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως ένας άνθρωπος μπορεί να μη ζηλεύει επειδή νιώθει εμπιστοσύνη, επειδή δεν του δίνουμε δικαιώματα, αλλά και επειδή από τη φύση του εμπιστεύεται τους άλλους και δεν είναι κτητικός.
-Δεν μπορούμε, βέβαια, να αγνοήσουμε το ενδεχόμενο η έλλειψη ζήλιας εκ μέρους του συντρόφου μας να οφείλεται στο ότι θεωρεί εμάς και τη σχέση μας δεδομένα (π.χ. λόγω τις συνήθειας που νιώθει, αφού πρόκειται για μια μακροχρόνια σχέση). Τότε, θα πρέπει να ανησυχήσουμε και να του κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου. Θα πρέπει, όμως, να διαχωρίσουμε τον άνθρωπο που νιώθει σιγουριά και εμπιστοσύνη σε μια υγιή σχέση και θα την προστατέψει όταν αυτή πραγματικά απειληθεί, από εκείνον που έχει απλώς συνηθίσει και αδιαφορεί.

Πηγή:vita.gr