Τα άτομα που φτάνουν στο τέλος της ζωής τους δεν παύουν να έχουν σεξουαλικές ανάγκες και επιθυμίες. Κάποιες φορές είναι δύσκολο να τις ικανοποιήσουν, αλλά με τις κατάλληλες προσαρμογές ενδέχεται να τα καταφέρουν. Κάποια από τα πιο συχνά εμπόδια είναι:

-Η έλλειψη ιδιωτικότητας. Πολλοί ασθενείς σε τελικό στάδιο βρίσκονται σε νοσοκομεία ή ειδικά κέντρα φροντίδας. Ενδέχεται να μοιράζονται το δωμάτιο με άλλους ασθενείς, ενώ οι ιατροί, το νοσηλευτικό προσωπικό και τα οικογενειακά μέλη μπορούν να εισέλθουν στο δωμάτιο ανά πάσα στιγμή.

Κάποια κέντρα προβλέπουν χρόνο για το ζευγάρι σε ένα ιδιωτικό δωμάτιο ή μπορεί να παρέχουν ένα διακρατικό σήμα «μην ενοχλείτε» που τοποθετείται στην πόρτα, το οποίο θα πρέπει να σέβονται τόσο οι συγγενείς όσο και το προσωπικό. Επίσης, οι σύντροφοι ενδέχεται να επιτρέπεται να ξαπλώνουν στο ίδιο κρεβάτι με τον ασθενή.

Στην περίπτωση που ο ασθενής βρίσκεται στο σπίτι, συνήθως το κρεβάτι του μεταφέρεται σε χώρους με πιο εύκολη πρόσβαση, όπως είναι το σαλόνι. Στην περίπτωση αυτή, το ζευγάρι πρέπει να ενισχύσει τον ιδιωτικό του χρόνο.

-Ο πόνος και η κούραση. Το σεξ μπορεί να είναι επώδυνο για ορισμένους ασθενείς ή κάποιοι ενδέχεται απλώς να αισθάνονται πολύ κουρασμένοι για να κάνουν σεξ. Οι σύντροφοι μπορεί να νιώθουν επίσης σημαντική κόπωση από όλο το στρες της φροντίδας του ασθενούς που έχουν επωμισθεί. Οι κατάλληλες προσαρμογές μπορεί να βοηθήσουν. Για παράδειγμα, εάν ο πόνος ή η έλλειψη ελαστικότητάς του συνιστούν τα σημαντικά προβλήματα, η δοκιμή διαφορετικών σεξουαλικών στάσεων ή πρακτικών καθώς και η χρήση μαξιλαριών για την υποστήριξη του σώματος μπορεί να κάνουν το σεξ πιο άνετο και ξεκούραστο. Για την καλύτερη διαχείριση της κούρασης των δύο συντρόφων είναι σημαντικό να επιλέγεται η στιγμή που θα νιώθουν και οι δύο καλυτέρα. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν τα φάρμακα που λαμβάνει ο ασθενής έχουν τη μέγιστη δράση και αφού ο/η σύντροφος έχει απολαύσει μια μικρή ανάπαυλα από τις υποχρεώσεις του/της.

Συχνά είναι σημαντικό τα ζευγάρια να αναθεωρούν τις προσδοκίες που έχουν από τη σεξουαλική τους σχέση. Ίσως δεν μπορούν να έχουν σεξουαλική επαφή με τον ίδιο τρόπο που είχαν πριν από τη νόσο, αλλά μπορούν ακόμα να αντλούν ευχαρίστηση μέσα από το άγγιγμα, το μασάζ ή απλώς την αγκαλιά.

Παράλληλα, κάποιοι σύντροφοι συμμετέχουν ενεργά στη σωματική φροντίδα του ασθενούς, η οποία μπορεί να παρέχει ευκαιρίες για ανάπτυξη σωματικής οικειότητας. Μια από αυτές είναι, για παράδειγμα, το μπάνιο του ασθενούς. Για να επιτευχθεί αυτό είναι απαραίτητη η συνεργασία των δύο συντρόφων με τους επαγγελματίες υγείας, ενώ εξίσου σημαντικό είναι να μην παραιτηθεί το ζευγάρι από την προσπάθεια διατήρησης της σεξουαλικής του σχέσης.

Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ. Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
Πηγή: zougla.gr