Στην δική μας παράδοση, κάθε μήνας έχει τα δικά του. Ο πρώτος μήνας της Άνοιξης, ο Μάρτης, δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχος σε αυτή την παράδοση. Όταν ήμασταν μικροί κυρίως, όλοι κάποιο δέσαμε στο χέρι μας μικρή κλωστή, που συνήθως ήταν δύο λεπτές γραμμές από κόκκινη και λευκή κλωστή.
Αυτό, το ονομάσαμε Μάρτη και μας προστάτευε από το κάψιμο του ήλιου. Ποιο είναι όμως το μυστικό νόημα πίσω από αυτή την παράδοση;
Ο Φλεβάρης είναι ο τελευταίος μήνας του Χειμώνα. Ο Χειμώνας βέβαια έχει έναν σαφή συμβολισμό: το κρύο και η μεγάλη νύχτα σημαίνουν τον πνευματικό αγώνα της ψυχής ενάντια στην Κακία. Όποια δύναμη και αν έχει η ψυχή, δεν θα μπορέσει να περάσει αυτή την πνευματική δοκιμασία χωρίς να τραυματιστεί. Έπειτα από τον πνευματικό Χειμώνα όμως, έρχεται η πνευματική Άνοιξη και εκεί ο Άνθρωπος έρχεται ξανά κοντά στο Φως και ανασταίνεται πνευματικά. Όμως, η πληγή της ψυχής από τον πνευματικό Χειμώνα μπορεί να εμποδίσει τον Άνθρωπο από την ένωσή του με το Φως.
Το Φως είναι το σύμβολο της Τελειότητας και της πνευματικής ολοκλήρωσης. Όταν λοιπόν συναντάμε αυτό το Φως, δεν μπορούμε να το υποδεχθούμε, λόγω του τραυματισμού της ψυχής μας, από την χειμωνιάτικη μάχη που έδωσε.
Από την άλλη, εφόσον σκοπός της ψυχής είναι η ολοκλήρωσή της, πρέπει κατά την πνευματική Άνοιξη να αρχίσει την πορεία της προς το Φως. Έτσι, επινοήθηκε ένα σύμβολο που θα βοηθήσει σε αυτόν τον πνευματικό αγώνα: κάθε πρώτη Μαρτίου, θα φορέσουμε την Κόκκινη Κλωστή, που συμβολίζει ταυτόχρονα το ισχυρό Φως, την Φωτιά της αναγέννησης-με την οποία ο Φοίνικας ανασταίνεται- και τον αγώνα της ψυχής. Ταυτόχρονα, θα φορέσουμε την Λευκή Κλωστή, που συμβολίζει αγνότητα, την θετική διάθεση, την καθαρή θέληση . Αυτές οι δύο Κλωστές θα μπλεχτούν η μία με την άλλη και θα αποτελέσουν ενότητα, θα γίνουν μία Κλωστή που θα δέσουμε στο χέρι μας.
Στην πραγματικότητα αυτό είναι μια μνημονική τεχνική . Όταν έχουμε μία σημαντική συνάντηση που δεν θέλουμε να ξεχάσουμε, μπορεί να φτιάξουμε μία μικρή κλωστή και να την δέσουμε γύρω από το χέρι μας. Όταν λοιπόν έχει περάσει ο Χειμώνας, η ψυχή έχει «ξεχάσει», λόγω της μεγάλης και κοπιαστικής μάχη, τις ηθικές της αξίες και τον στόχο της. Όμως, ο Μάρτης έρχεται για να την οδηγήσει ξανά στο Φως. Πώς όμως θα γίνει αυτό μετά από αυτήν την ταλαιπωρία της ψυχής; Δεν είναι έτοιμος ο Άνθρωπος να υποδεχθεί την καθαρότητα, γιατί θα τον «κάψει», όπως ακριβώς και ο ήλιος του Μάρτη. Έτσι λοιπόν, φορά στο χέρι του Κόκκινη Κλωστή δεμένη, μαζί με την Λευκή, ώστε να μην ξεχνά πως πρέπει να δείξει δύναμη και πνευματική αγωνιστικότητα, ώστε, με καθαρή ψυχή, να αναστηθεί, για να κατευθυνθεί προς το Φως!
Αυτό μπορεί να αποτελεί μονάχα ένα σύμβολο. Όμως, όταν εμείς δίνουμε στα σύμβολα τον προσανατολισμό που χρειάζεται, καταφέρνουμε να τα κάνουμε εργαλεία για την πνευματική μας ολοκλήρωση.
