Πίσω από κάθε δίαιτα κρύβεται ένας μύθος αλλά και μία αλήθεια. Για τον λόγο αυτό, τις τελευταίες δεκαετίες, έχουμε ακούσει και διαβάσει πολλά γύρω από κάθε δίαιτα. Θυμάμαι όταν ήμουν 20, η πλέον ορθολογική προσέγγιση για να χάσεις κιλά ήταν η δίαιτα των «αρνητικών θερμίδων» τύπου «Weight Watchers». Οι πιο ακραίες ήταν η δίαιτα του ανανά, η δίαιτα της μπανάνας με το γάλα, η δίαιτα του ρυζιού με το γιαούρτι, η δίαιτα της λαχανόσουπας, η δίαιτα του λεμονιού, κλπ. Πολύ της μόδας αργότερα έγινε και η δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων η οποία μετονομάστηκε με κάποιες παραλλαγές και σε δίαιτα Atkins, την θέση της οποίας σήμερα πήρε η δίαιτα Keto… Επίσης ακούμε και για την δίαιτα του ανθρώπου των σπηλαίων (!), την «paleo», που μας πάει χιλιάδες έτη πίσω για να χάσουμε λίγα κιλά …, ή την παρεμφερή προγονική δίαιτα (λέμε όχι στη γλουτένη, στο μαγείρεμα σε υψηλές θερμοκρασίες και στα γαλακτοκομικά -ούτε καν ένα γιαουρτάκι …-). Άλλοι πάλι ορκίζονται στην ωμοφαγία, στη φυτοφαγία ή στη χορτοφαγία, ή ακόμα την δίαιτα των τριών ή των έξι ωρών και πάει λέγοντας …

Εδώ, θα σας κάνω μία εξομολόγηση … τις έχω δοκιμάσει (και μισήσει) σχεδόν όλες, σε όλες τις παραλλαγές τους. Τις πρώτες ημέρες ή βδομάδες προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι πετούσα, και δεν πεινούσα, και, είχα την ψευδαίσθηση ότι η διάθεση μου ήταν στα high της. Παράλληλα με την αυστηρή τήρηση της δίαιτας που θα είχα αποφασίσει την εποχή εκείνη να ακολουθήσω, συνήθως εφάρμοζα και ένα σούπερ-εξαντλητικό πρόγραμμα φυσικής άσκησης. Σίγουρα βέβαια έχανα βάρος γρήγορα και έμπαινα σε όλα μου τα παντελόνια. Μάλιστα, αν η λιμοκτονία αυτή κρατούσε πιο πολύ από μήνα έφτανα μέχρι και στη μπάρα του «ιδανικού» μου βάρος .., η οποία μάλιστα, στο «τέλος» κάθε δίαιτας, κατέβαινε ακόμα πιο χαμηλά. Και Ω τί έκπληξη! με το που άρχιζα να τρώω πάλι κάπως κανονικά και να γίνομαι νορμάλ άνθρωπος, τότε, αμέσως, η ζυγαριά μου έκανε τα καπρίτσια της … +1, +2, + 3 και άντε πάλι από την αρχή! Η δε διάθεση μου … στα κάτεργα. Φαύλος κύκλος αυτοτιμωρίας. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι ταυτίζεσαι και εσύ με αυτό το μοτίβο. Διαφορετικά, δεν θα είχες φτάσει μέχρι το σημείο αυτό της αφήγησης μου! Συνέχισε λοιπόν να διαβάζεις και εύχομαι να εμπνευστείς προς μία διαφορετική σχέση με την διατροφή και έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής.

Τα καλά νέα για μένα είναι λοιπόν ότι, ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια έχω απαλλαχτεί από τον εφιάλτη της δίαιτας και της ζυγαριάς, και, από τότε είμαι σταθερή στα κιλά μου και νιώθω καλά με το σώμα μου. Πως έγινε αυτό και ποια ήταν η γενεσιουργός αιτία της απεμπλοκής μου από αυτό το αυτοκαταστροφικό επαναλαμβανόμενο μοτίβο; Μάλλον μία σχετική ωριμότητα που επήλθε με τα χρόνια και η ανάγκη να νιώσω πραγματικά καλύτερα. Αυτό πάντως που ξέρω με βεβαιότητα είναι ότι το μοντέλο αυτό με οδηγούσε σε έλλειψη εμπιστοσύνης και πίστης στον εαυτό μου και σε μία σχεδόν συνεχή αίσθηση δυσαρμονίας μέχρι και εσωτερικής έντασης.

Αφού λοιπόν απαλλάχθηκα από την εμμονή της δίαιτας, των κιλών και της ζυγαριάς, και η διατροφή συνδυάστηκε με έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής τότε, σχεδόν αυτόματα, βελτιώθηκε η σχέση μου με το φαγητό. Παράλληλα, απέκτησα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στις δυνάμεις μου. Μαζί λοιπόν με την καλή αυτή φυσική κατάσταση ακολούθησε, σε γενικές γραμμές βέβαια …, η πνευματική και ψυχική μου σταθερότητα. Διότι τελικά το σώμα και το πνεύμα συνδέονται για να δημιουργήσουν το όλο του ανθρώπου και μία αίσθηση ευεξίας που μας κάνει ευτυχισμένους και υγιείς.

Όλα αυτά τεκμηριώνονται και επιστημονικά. Πράγματι, σύμφωνα με άρθρο του Grant Pignatiello, PhD, κλινικό ερευνητή του Case Western Reserve University, Cleveland, Ohio των ΗΠΑ, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο «Journal of Health Psychology», ο άνθρωπος έχει περιορισμένη ικανότητα να ελέγχει την συμπεριφορά του και τις επιλογές του. Σύμφωνα λοιπόν με το σύνδρομο του “decision fatigue”, όπως ονομάστηκε χαρακτηριστικά, έχουμε ένα συγκεκριμένο απόθεμα θέλησης και όταν ζητάμε στον εαυτό μας πολύ συχνά την αυτοσυγκράτηση και τον αυτοπεριορισμό, τότε, είναι πιθανό να δημιουργούνται και αντίστοιχες ανισορροπίες με αποτέλεσμα να γεννιούνται παρορμητικές τάσεις και ξεσπάσματα. Το σύνδρομο αυτό εξηγεί λοιπόν και αυτό που συχνά παθαίνουμε με τις δίαιτες … Μάλιστα, κατά την διάρκεια έρευνας που διενεργήθηκε από το Case Western Reserve University, άτομα στα οποία επιβλήθηκε για αρκετές μέρες να τρώνε ραπανάκια αντί για σοκολάτα εγκατέλειψαν πιο γρήγορα την κατασκευή ενός δύσκολου puzzle από τα άτομα στα οποία αφέθηκε η ελεύθερη επιλογή να τρώνε όση σοκολάτα επιθυμούσαν !

Έτσι, οι ατέρμονες δίαιτες και ο αυτοπεριορισμός μόνο τα αντίθετα αποτελέσματα φέρνουν, με μαθηματική ακρίβεια. Και θα μου πεις, και τώρα τί;

Θα μοιραστώ λοιπόν μαζί σου τον προσωπικό μου πεντάλογο της υγιεινής σχέσης μου με την διατροφή που με κρατούν σε φόρμα:

–    Δεν στερούμαι και δεν νιώθω ενοχές όταν τρώω κάτι «κακό».  Όμως προσπαθώ να καταλάβω τί είναι αυτό που μου δημιουργεί την ανάγκη να το φάω πχ. «τρώω σοκολάτα επειδή μου δημιουργεί μία ζεστασιά που έχω ανάγκη σήμερα». Βλέπω το δάσος δηλαδή και όχι το δέντρο.

–    Ακολουθώ «συμβουλές διατροφής» και όχι δίαιτα. Οι συμβουλές αυτές έχουν γίνει συνήθειες οι οποίες αποτελούν τρόπο και επιλογές ζωής (πολύ νερό, περιορισμένη ζάχαρη και junk food, πρωϊνό, μικρά και συχνά γεύματα, πολλές φυτικές ίνες, λίγα τυριά, καλές και ποικίλες πρωτεΐνες, αποφυγή «κακών» συνδυασμών κλπ)

–    Μου αρέσει η ευχάριστη αίσθηση που έχω όταν σηκώνομαι από το τραπέζι απλά χορτασμένη. Δεν μου ταιριάζει η (υποτιθέμενη) ευχάριστη αίσθηση να δοκιμάζω όλα τα εδέσματα που υπάρχουν μπροστά μου την ώρα του γεύματος και να σηκώνομαι από το τραπέζι φουσκωμένη και με κακή διάθεση. Ακούω το σώμα μου δηλαδή. Συνδέομαι με το στομάχι μου σαν να θέλει να μου μιλήσει.

–    Δεν περιμένω ποτέ να πεινάσω πολύ και αν τυχόν αυτό συμβεί τότε πίνω 2 ποτήρια νερό πριν το φαγητό.

–    Βγαίνω στην φύση συχνά και ασκούμαι με διαφορετικούς τρόπους. Συχνά προτιμώ να κάνω γιόγκα.

–    Σέβομαι τον ύπνο μου, την ανάγκη που έχω για ξεκούραση και για παύση.

Εν κατακλείδι, με αυτή την στάση ζωής και νοοτροπία καταφέρνω και διατηρώ το επιθυμητό μου βάρος και έχω απαλλαχθεί από τις περιοριστικές δίαιτες του παρελθόντος. Το σημαντικότερο είναι ότι η στάση αυτή με βοηθάει να έχω θετική ψυχολογία και θετικό αντίκτυπο σε μένα και τους γύρω μου. Ελπίζω να σε βοήθησα!

 

Από την Health Coach, Ιζαμπέλ Ραζή

www.isabellerazis.com

www.instagram.com/isabellerazis

 

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook και ακολουθήστε μας στο Instagram γιατί το govastileto.gr σας πηγαίνει παντού!