«Αυτό που μου άφησε αυτό το τραγικό τροχαίο είναι εμένα στο καρότσι μου και τον πολύ καλό μου φίλο Αποστόλη στο τάφο. Όλα τα θυμάμαι. Κανείς από τη παρέα μου δεν είχε τις αισθήσεις του. Εγώ ήμουν ξύπνια και ψύχραιμη. Εγώ καλούσα σε βοήθεια όσο μπορούσα. Ένιωθα τη ζέστη από τη φωτιά που είχε ανάψει στο αυτοκίνητο.
Με έσωσε ένα δερμάτινο μπουφάν που φορούσα και δεν καιγόταν. Προσπαθούσα να μην λιποθυμήσω για να βοηθήσω και τους υπόλοιπους φίλους μου. Έφτανα με το δεξί μου χέρι τον Αποστόλη αλλά ο Αποστόλης δεν είχε σφυγμό. Έβαλα δύναμη να συρθώ αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα να βγω από το αμάξι.Έμεινα η μισή έξω από το αυτοκίνητο και θυμάμαι ότι φώναζα συνέχεια βοήθεια.Είχα σπάσει τη μέση μου, είχα εγκαύματα και σημάδια στα χέρια . Όλα έγιναν τόσο γρήγορα . Σε κλάσματα δευτερολέπτου. Οι περαστικοί μας βοήθησαν ενώ στη συνέχεια ήρθε και η Πυροσβεστική»