«Πήρα αποστάσεις, γιατί ήθελα να κάνω κάτι που θα με αφορούσε πολύ και δεν το έβρισκα. Η οργάνωση θέλει ταλέντο κι εγώ δεν το έχω. Είμαι λίγο “σκορπισμένη”, ανασφαλής, ανοργάνωτη. Θέλω αρχηγό και δεν είμαι αρχηγός του εαυτού μου. Γι’ αυτό δεν παίρνω εύκολα αποφάσεις. Μου έκανε καλό που κάθισα λίγο και ένιωσα την έλλειψη της δουλειάς μου. Το θέατρο δεν μπορείς να το αποχωριστείς. Είναι δύσκολος ο αποχαιρετισμός, γι’ αυτό και καταλαβαίνω τους μεγάλους ανθρώπους, που δεν το εγκαταλείπουν. Τους δίνει ζωή και η εγκατάλειψη είναι δραματική. Όταν, βέβαια, έχεις μια οικογένεια και είσαι οχυρωμένος, η μετάβαση είναι πιο ήπια», δήλωσε στο  «People» η Μαρία Καβογιάννη.