Ο Λάκης Γαβαλάς μίλησε στο “Έθνος της Κυριακής” για τις μέρες που πέρασε στην φυλακή, για το πολυσυζητημένο κτίριο της Κάντζας, την Μύκονο, αλλά και τα συναισθήματά του με τν αποφυλάκισή του.
Το ακίνητο και η αυτοκρατορία «Εσείς θεωρείτε ότι ο κ. Στουρνάρας είχε χρόνο να κοιτάξει την Κάντζα; Δυστυχώς, προς το παρόν το κτίριο λεηλατείται. Είναι έρμαιο ληστών και η τοπική αυτοδιοίκηση δεν βοηθάει καθόλου. Φοβάμαι ότι εάν δεν γίνει κάτι σύντομα, θα εγκαταλειφθεί κι αυτό, όπως πολλά ακόμη κτίρια που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα στο Δημόσιο».
Όσο για την «αυτοκρατορία» του δηλώνει: «Εγώ δεν πίστεψα ποτέ ότι είχα αυτοκρατορία. Ημουν ένας πληβείος κι επειδή είχα κάνει χορό στη ζωή μου, ήθελα να έχω μια μεγάλη ομάδα κι όλοι μαζί να χορεύουμε. Θα ήθελα να έχω μια σχέση με το ΠΑΜΕ, να έρθει να με βρει και να του πω ότι προστατεύουν και το άδικο, πολλές φορές. Υπήρξαν τέρατα στην εταιρεία μου, όπως υπήρξαν και άγγελοι. Είχα 240 εργαζόμενους. Τους είχα από 15-20 χρόνια. Κάποιοι εργαζόμενοι είχαν λάθος θέσεις. Δεν τα βάζω με τους εργαζόμενους, γιατί κι εγώ τέτοιος είμαι, και με κάποια έννοια, είμαι άνεργος. Πολύ θα ήθελα, όμως, να μπορώ κι εγώ να πάω αύριο στον ΟΑΕΔ και να πω «δώστε μου μία κάρτα ανεργίας»! Ξέρω πέντε γλώσσες και μπορώ να κάνω πολύ καλά τον Λάκη Γαβαλά».
Η Μύκονος
«Στη Μύκονο έχω επενδύσει τη ζωή μου και τα νιάτα μου. Δεν υπήρχε μόνο το σπίτι εκεί, για το οποίο ακουγόταν μονίμως ότι έκανα ένα πάρτι και οι άλλες 364 μέρες δεν αναφέρονταν. Είχα επιχείρηση με δύο καταστήματα επί 17 ολόκληρα χρόνια. Δεν ήμουν στη Μύκονο για να βρέχω τον κόσμο με σαμπάνιες σε μια παραλία, όπως με παρουσίαζαν… Τώρα λοιπόν σας λέω ότι τη Μύκονο δεν τη σκέφτομαι καθόλου. Δεν είναι το στυλ πια της διασκέδασης που θέλω. Στο σπίτι δεν θα πήγαινα τώρα πια. Το σπίτι ήταν και κομμάτι της δουλειάς μου. Απαξ και δεν έχω δουλειά που να δικαιολογεί κάτι τέτοιο, δεν το χρειάζομαι. Δεν έχω κανένα συναισθηματικό δέσιμο πλέον με τη Μύκονο».
Η φυλακή
«Εκανα μυς παντού κι άλλαξα size στα ρούχα. Νομίζω ότι υπήρξα λεβέντης στην επαγγελματική μου ιδιότητα, για αυτό βρέθηκα πολύ εκτεθειμένος. Ημουν πάντα λεβέντης και η φυλακή με έκανε ακόμη περισσότερο να το επισημοποιήσω. Είχα μόνο τρεις συνεργάτες που με επισκέπτονταν. Μου στάθηκαν πολύ και, πίστεψέ με, ήταν αρκετό. Δεν ήθελα να βλέπω κανέναν άλλο. Μέσα εκεί γνώρισα ανθρώπους που συγκλόνισαν την ψυχή μου με το πόσο αγνοί ήταν, αν και κλέφτες ή ναρκομανείς. Είχαν ένα κομμάτι καλό. Αυτοί με άγγιξαν… Απλά αυτό που θα ήθελα να κάνω, είναι να πάω σε μια σχολή κοινωνικών λειτουργών, και μέσω της ειδικής άδειας που στη συνέχεια θα αποκτήσω, να πηγαίνω να βοηθάω κάποιες ώρες μέσα στη φυλακή όσους το έχουν ανάγκη. Αισθάνομαι την ανάγκη επειδή οι άνθρωποι εκεί είναι παρατημένοι. Η φυλακή σε κάνει χειρότερο και ποτέ καλύτερο άνθρωπο“. «Στη φυλακή πόνεσα πολύ. Η φυλακή είναι μια ανώφελη τιμωρία. Εχεις δει εσύ αυτούς τους μήνες ότι μπήκε κάποιος άλλος φυλακή για ΦΠΑ; Είναι τραγικό. Κρατάς μέσα 14 μήνες έναν άνθρωπο ειδικά όταν σου δίνει όλη του την περιουσία; Αξιζε αυτή η τιμωρία; Πώς θα συμπληρώσω τώρα τα κενά; Δεν βγάζει πουθενά η φυλακή. Εμένα με τιμώρησαν για τις Bentley που είχα… Μα Bentley έχει και η Πάολα η τραγουδίστρια» δήλωσε.
Ο έρωτας στη φυλακή!
«Υπάρχει έρωτας στη ζωή μου, αλλά δεν είναι αυτός που με κρατάει όρθιο. Δεν έχω απογειωθεί ποτέ από έρωτα. Δεν έχω βρει ακόμη σε όλη τη ζωή μου έρωτα που να με κάνει να κυλιέμαι στα πατώματα. Αυτό θέλω να ζήσω πριν φύγω. Τώρα είπα όμως ότι θα αφοσιωθώ πιο πολύ στον εαυτό μου και μπορεί να τον βρω. Στερήθηκα τις χαρές του, λόγω της ακατάπαυστης δουλειάς. Τρεις-τέσσερις σχέσεις έχω κάνει όλες κι όλες. Θέλω να κλείσω τη ζωή μου με έναν μεγάλο έρωτα. Από εδώ και πέρα θέλω να ερωτευθώ και να πέσω στα πατώματα. Στη φυλακή, είχα δύο άτομα τα οποία ήταν ερωτευμένα μαζί μου, έτσι δήλωναν από γράμματα που μου έστελναν. Πίστεψέ με όμως, οτιδήποτε τέτοιο είναι πολύ γλυκό όταν είσαι στη φυλακή. Το έχεις και ανάγκη».
