Ο Ανδρέας Φουστάνος σε πρόσφατη συνέντευξή του αναφέρθηκε στις δύσκολες στιγμές που έζησε όταν «έχασε» τον πατέρα του και πόσο τον επηρέασε αυτό.


Ποια ήταν η μεγάλη απώλεια στη ζωή σας;

«Δύσκολο κομμάτι ζωής ήταν όταν «έχασα» τον πατέρα μου, ήμουν σε μια φάση ζωής που τον είχα περισσότερο ανάγκη. Ήμουν στη φάση που φτιαχνόμουν και τη στήριξη ενός πατέρα που βοηθάει τη θέλεις. Η απώλεια του δεν άλλαξε την κοσμοθεωρία μου κοσμοθεωρία μου άλλαξε τον τρόπο ζωής μέσα από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχα το 1976».


Τι συνέβη τότε;

«Εκεί συνειδητοποίησα ότι από τη ζωή στο θάνατο είναι ένα δευτερόλεπτο. Τότε τράκαρα, όπως όλοι οι νέοι που κάνουμε τις βλακείες μας, κι εκεί είδα ότι χρειάζονται δευτερόλεπτα για βρεθούμε κάτω από το χώμα. Έτρεχα, μόνος μέσα στο αυτοκίνητο, η σύγκρουση ήταν δυνατή και γλίτωσα ως εκ θαύματος. Αν είχα άλλον δίπλα μου, θα είχε σκοτωθεί, το άλλο όχημα ήταν μεγάλο και δεν έπαθε τίποτα. Νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο, τραυματίστηκα στο πρόσωπο, ευτυχώς, δεν έπαθα τίποτα άλλο. Όταν είδα το αυτοκίνητο και πώς βγήκα από μέσα… ήταν θέμα τύχης. Ήταν συντρίμμια. Εκεί συνειδητοποίησα ότι δεν πρέπει να χαλάω τη ζαχαρένια μου για τη βλακεία κανενός», εξομολογήθηκε ο ίδιος στο περιοδικό “Λοιπόν”.