«Είναι το Μιλάνο σχετικό με τη μόδα; Η απάντησή μας είναι, ναι» τονίζεται σε δημοσίευμα της ιταλικής εφημερίδας «Corriere della Sera», στο οποίο διατυπώνεται σαφής διαφωνία σε άρθρο των «New York Times» που αμφισβήτησε τη σημασία των Ιταλών σχεδιαστών.
«Όχι, δεν συμφωνούμε [με τις κατηγορίες]» αναφέρεται στο δημοσίευμα της ιταλικής εφημερίδας. «Ποιος λέει ότι ποιότητα δεν σημαίνει δημιουργικότητα; Το πρώτο δεν μπορεί να αποκλείσει το άλλο, συνυφασμένα όπως είναι με τα νήματα του πολιτισμού και του γούστου» σημειώνεται στο δημοσίευμα και αντικρούεται η θέση των New York Times ότι «το Μιλάνο δεν ήταν ποτέ πόλη της μόδας της διανόησης όπως το Λονδίνο και το Παρίσι».
«Η ιταλική βιομηχανία μόδας αντιλαμβάνεται τώρα ότι πρέπει να δείξει ένα ενιαίο μέτωπο […] Είχαμε χρόνια να δούμε τόσο ισχυρή και ζωηρή Εβδομάδα Μόδας του Μιλάνο, όσον αφορά το περιεχόμενο και τη συμμετοχή» αναφέρεται στο δημοσίευμα της ιταλικής εφημερίδας.
«Όμορφες εκδηλώσεις, όμορφα γεγονότα, καλός καιρός, όμορφη πόλη. Είναι αλήθεια ότι ο φόβος είναι συχνά εχθρός της αδράνειας. Και ο φόβος ότι η Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης και του Παρισιού θα συνθλιβούν από τη δική μας, ενεργοποίησε το σύστημα» αναφέρεται στο δημοσίευμα της εφημερίδας.
Στο επίμαχο άρθρο των «New York Times», το οποίο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις σχεδιαστών μόδας στην Ιταλία τονίζεται, μεταξύ άλλων: «Σε μεγάλο βαθμό ήταν μία αποσυντονισμένη σεζόν στο Μιλάνο. Η Ιταλία είναι κάτι σαν περιφερειακός παράγοντας στην ευρωπαϊκή αφήγηση τώρα τελευταία στις διάφορες διαβουλεύσεις μεταξύ Μακρόν, Τραμπ, Μέρκελ και Μέι, ο πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι εμφανίζεται σπάνια και οι σχεδιαστές μοιάζουν εξίσου μπερδεμένοι για τους δικούς τους ρόλους στο ευρύτερο οικοσύστημα της μόδας.
«Είναι μόνο ρούχα» είναι η συνηθισμένη επωδός. Δεν είναι κανένα μεγάλο θέμα! Και δεν υπάρχει τίποτα κακό με το “μόνο ρούχα” – εκτός από το ότι ο έξω κόσμος βιώνει την έννοια του επείγοντος πολύ περισσότερο από αυτή που εκδηλώνεται σε μία πασαρέλα και η σύνδεση μεταξύ των δύο κόσμων φαίνεται ολοένα και πιο φθαρμένη».
«Το Μιλάνο ποτέ δεν ήταν πραγματικά μια πνευματική πόλη μόδας». Αφήστε το αυτό για τους αποδομιστές και τους και εννοιολογιστές του Παρισιού και του Λονδίνου. Είναι περισσότερο για την άμεση ικανοποίηση από το εξαιρετικό ύφασμα και το ιλιγγιώδες ντεκολτέ. Αλλά τουλάχιστον τέτοια ρούχα θα πρέπει να διευκολύνουν την πορεία σας στον κόσμο, να σας δίνουν μια αίσθηση δυνατότητας, δύναμης ή προστασίας, όπως απαιτείται από τη στιγμή. Δεν χρειάζεται να ενστερνίζονται φιλοσοφία. Πρέπει να εξυπηρετούν έναν σκοπό. Υπό την προϋπόθεση να δημιουργούν οπτική συνοχή σε μία χαοτική εποχή».
