«Σαν παιδί πέρασα πολύ άσχημα, ήμασταν μια πολύ φτωχή οικογένεια της Κωνσταντινούπολης. Η μαμά μου ήταν Ελληνίδα της Πόλης κι ο μπαμπάς μου Ουγγαροεβραίος που τον απέλασαν οι Τούρκοι επειδή ήταν κατάσκοπος, μαζί με τη Φιλανδή φιλενάδα του που τελικά τουφεκίστηκε. Ο πατέρας μου λοιπόν εξορίστηκε στη Ρώμη. Έχω πολύ αμυδρές αναμνήσεις από τον πατέρα μου κατά την παιδική μου ηλικία αλλά συναντηθήκαμε μετά ως μεγάλοι, είχε παντρευτεί και είχε κάνει δυο παιδιά, με την μαμά μου είχε τρία. Η μαμά μου ήταν τραγουδίστρια, ο πατέρας μου έπαιζε βιολί και πιάνο, η εβραία θεία μου ήταν τρανή τραγουδίστρια. Η μαμά μου, αφού έφυγε ο πατέρας μου, γνώρισε έναν κύριο μεταφραστή στην Πόλη και παντρεύτηκαν. Το όνομα ήταν Ιωάννης Χρυσόγελος κι αυτός ο άνθρωπος μας υιοθέτησε και μας έκανε Έλληνες υπηκόους», εξομολογήθηκε ο Τέρης Χρυσός.
Όσο για την περίοδο που βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη, ο ίδιος λέει: «Θυμάμαι τα πάντα από την Κωνσταντινούπολη, μιλάω μάλιστα και τούρκικα. Άλλωστε μόνιμα στην Ελλάδα ήρθα 19 χρονών ενώ μέχρι τότε πηγαινοερχόμασταν πολλές φορές λόγω φτώχειας αλλά πουθενά δεν στεριώναμε. Εγώ για να βοηθήσω την οικογένεια μου, βγήκα στο δρόμο και πουλούσα φιστίκια στην Τρούμπα. Ήμουν 8-9 χρονών, δεν είχα παπούτσια και τριγυρνούσα ξυπόλητος. Θυμάμαι ότι μέναμε σε ένα άθλιο πανδοχείο, κρύωνα. Αυτό έγινε 2-3 φορές. Εννοώ ότι προσπαθούσαμε να εδραιωθούμε στην Αθήνα, δεν τα καταφέρναμε και επιστρέφαμε πίσω».
