.gif)
Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Η Εύα Σιμάτου, μια νέα ταλαντούχα ηθοποιός, μετά τις επιτυχημένες ερμηνείες της στα έργα «Innerview» του Αλέξη Σταμάτη που ανέβηκε στο ΙΜΚ και «Αυτοκρατορία» του Γ. Βέλτσου, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος τον περασμένο Ιανουάριο, συμμετέχει στην παράσταση «Η Τσερλίνε και το σπίτι των Κυνηγών».
Η φετινή παράσταση του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας, αποτελεί μια διασκευή της Διήγησης της υπηρέτριας Τσερλίνε, από το αριστούργημα του Χέρμαν Μπροχ, Οι Αθώοι σε διασκευή Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού με την Μπέττυ Αρβανίτη.
Γερμανία, Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, λίγο πριν ξεσπάσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Η Εύα Σιμάτου μίλησε στο Zougla.gr για την παράσταση «Η Τσερλίνε και το σπίτι των Κυνηγών» και τόνισε τις ιδιαιτερότητες του έργου και του ρόλου της. Η ταλαντούχα ηθοποιός αποκάλυψε τι ονειρεύεται για τη θεατρική της πορεία καθώς και τα μελλοντικά της σχέδια.
Zougla.gr:
Τι σας γοήτευσε στο έργο «Η Τσερλίνε και το σπίτι των κυνηγών» και σας ώθησε να συμμετάσχετε στην συγκεκριμένη παράσταση;
Εύα Σιμάτου:
Η ιδιαιτερότητα της γραφής του Χέρμαν Μπροχ, ενός κορυφαίου δημιουργού, εκπροσώπου του μοντερνισμού, ο οποίος μαζί με τους Μουζιλ, Σνίτσλερ, Τόμας Μαν, αποτελούν τη σπουδαία γενιά των αυστριακών συγγραφέων του μεσοπολέμου. Τα όσα συμβαίνουν κάτω ή πέρα από την πλοκή. Τα απόκρυφα σημεία των χαρακτήρων, η πολυπλοκότητά τους και το ανεξιχνίαστο -σε πολλές περιπτώσεις- των κινήτρων τους. Οι σκιές τους, που διαφαίνονται όποτε έρχονται σε διάδραση με τους υπόλοιπους χαρακτήρες.
Ποια τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Μελίττα Έντενγκουντ της ηρωίδας που υποδύεστε;
Η Μελίττα είναι ο μοναδικός φορέας αθωότητας όλου του έργου. Δεν ανήκει στο έγκλειστο σχήμα όπου ζουν όλα τα υπόλοιπα πρόσωπα. Είναι ένας εισβολέας που δρα καταλυτικά. Μια δεκαεννιάχρονη κοπέλα που επιθυμεί και καταφέρνει να συναντήσει το συναίσθημα, το σώμα της, τον εαυτό της μέσα από την πρώτη της ερωτική εμπειρία. Στη διασκευή του έργου μας, το πρόσωπο αυτό καλείται να κάνει συναισθηματικά άλματα με πολύ γρήγορες και απότομες ψυχικές μεταστροφές, καθώς ο χαρακτήρας της ξεδιπλώνεται σε μια πολύ ιδιαίτερη και απαιτητική σκηνή.
Ωστόσο, ο χαρακτήρας της Μελίττας, δεν καταφέρνει να επιβιώσει μέσα στο σύστημα της διαφθοράς και της ίντριγκας. Προσπαθώντας να κάνει την μετάβαση από το ένα στάδιο ζωής στο επόμενο και ανοίγοντας τα φτερά της για να πετάξει, πιάνεται στον ιστό μιας αράχνης.
Έχετε κοινά στοιχεία με τον ρόλο σας;
Όχι. Γι΄αυτό και ήταν πολύ δελεαστικό για μένα να βουτήξω στις περιοχές αυτού του ρόλου, επειδή μου ήταν τόσο «μακρινές». Η πορεία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα.
Ποιος θα λέγατε ότι είναι ο στόχος της παράστασης;
Να μεταφέρει την ουσία του μυθιστορήματος του Μπροχ, αλλά και την ατμόσφαιρα του έγκλειστου μικρόκοσμου μιας κοινωνικά ιδιάζουσας τάξης, που ζει υπό την αόρατη σκιά που σκεπάζει την κοινωνία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Συμφωνείτε με τη θέση του Μπροχ, ότι η «αθωότητα» και η πρόσληψη των γεγονότων από τη θέση ενός απλού θεατή ισοδυναμούν με συνενοχή ή ακόμη και αποκλειστική αιτία γέννησης της βαρβαρότητας;
«Πιστεύω ότι πρέπει να παίρνουμε θέση απέναντι στα γεγονότα και να αντιδρούμε, είτε ατομικά είτε συλλογικά, ο καθένας με τον δικό του τρόπο». Η απάθεια και η άγνοια ισοδυναμεί σαφώς με συνενοχή και πολλές φορές δηλώνει ανικανότητα και αδυναμία. Όσο για το εάν μπορεί να αποδειχθεί ως αποκλειστική αιτία γέννησης της βαρβαρότητας, νομίζω πως όχι, γιατί στη βαρβαρότητα ωθούν πρωταρχικά οικονομικοπολιτικοί και εθνικοί λόγοι. Στο έργο μας τουλάχιστον, η βαρβαρότητα και ο φασισμός αντανακλάται με σάρκα και με οστά στο πρόσωπο της κεντρικής ηρωίδας, της υπηρέτριας Τσερλίνε. Παρότι δεν εκφράζεται ως πολιτική ιδεολογία, γίνεται πράξη μέσα από τον τρόπο συμπεριφοράς, από τις επιλογές και τις κινήσεις αυτού του προσώπου. Εξαιτίας της προσωπικής στέρησης, της καταπίεσης που έχει υποστεί και των ταπεινώσεων, μέσα από το δικό της ταξικό κόμπλεξ, καταφέρνει να χτίσει ως τρόπο ζωής ένα σύστημα καθαρά επεμβατικό και αυταρχικό και να το επιβάλει στην οικογένεια της χήρας βαρώνης που υπηρετεί. Έτσι επικυριαρχεί απολυταρχικά. Η Τσερλίνε, είναι η μικροαστή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που θα πιστέψει και θα επωάσει το αυγό του φιδιού.
Ποια η εμπειρία σας από τη συνεργασία σας με τον Γιάννη Καλαβριανό και πώς η σκηνοθετική του προσέγγιση σας βοήθησε στην προσέγγιση του ρόλου σας;
Από κάθε θεατρική συνεργασία, ένας ικανός ηθοποιός, μπορεί να αποκομίσει μια πολύτιμη εμπειρία. Όπως έγραψε και ο ίδιος στο σκηνοθετικό σημείωμα του προγράμματος, «ο τρόπος εργασίας κατά τη διάρκεια των προβών δεν ήταν ο συνηθισμένος. Αφού διαβάσαμε ενδελεχώς το κείμενο του Μπροχ, έγιναν οι ελάχιστες δυνατές συζητήσεις για να ορισθεί μία εκδοχή χαρακτήρων και κινήτρων τους και πολύ γρήγορα οι ηθοποιοί έμαθαν ολόκληρο το κείμενο και ανέβηκαν στη σκηνή. Σιγά-σιγά και με αφετηρία ένα σχεδιάγραμμα κινήσεων οδηγηθήκαμε μέσω της αντίστροφης διαδικασίας σε πιο σύνθετες εκδοχές ανθρώπων.» Έτσι, η συνεργασία μου με τον Γιάννη Καλαβριανό ήταν πολύ καλή και ενδιαφέρουσα.
Ποιος ρόλος σας μέχρι τώρα ήταν η πιο σημαντική στιγμή για σας;
Ο ρόλος της «Βαβυλώνας» στην «Αυτοκρατορία» του Γιώργου Βέλτσου σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τη συνολική εμπειρία αυτής της παράστασης που συνέβαινε στο γυάλινο φουαγιέ του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης λίγο πριν τη δύση του ηλίου με φυσικό «σκηνικό» τον κόλπο του Θερμαϊκού και τον ουρανό της δύσης. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τη συνεργασία μου με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό που συνέβαινε σε ένα ψυχοσωματικό και διανοητικό πεδίο που ελάχιστες φορές συναντάμε στη δουλειά μας.
Τι ονειρεύεστε για τη θεατρική σας πορεία;
Να είναι μακροχρόνια και πλούσια από συνεργασίες με αξιόλογους σκηνοθέτες και συναδέλφους και να μου δίνεται η ευκαιρία να συναντιέμαι με ρόλους που είναι πολύπτυχοι και κομβικοί.
Υπάρχουν ρόλοι και κείμενα που επιθυμείτε πολύ να σας δοθεί η ευκαιρία να τα προσεγγίσετε;
Υπάρχουν. Από ρόλους οι πιο σύνθετοι, αυτοί που υφίστανται τις μεγαλύτερες αλλαγές, οι υπερβατικοί. Από κείμενα πολλά κλασικά, αλλά και σύγχρονα που δίνουν βάση στους χαρακτήρες και στις σχέσεις.
Μπορεί ένας νέος ηθοποιός σήμερα ενόψει οικονομικής κρίσης να βιοποριστεί από το θέατρο;
Περιοδικά ναι. Σε μία σταθερή βάση όχι. Θα πρέπει να συνδυάζει την τέχνη του με άλλες λύσεις που να μην υποβαθμίζουν την ποιότητα της δουλειάς του.
Ετοιμάζετε κάτι άλλο;
Θεατρικά σχέδια τα οποία ακόμη δεν είναι ανακοινώσιμα.
Λίγα λόγια για το έργο:
Η Τσερλίνε, μια πολύ ικανή αλλά πανούργα υπηρέτρια, μας παρουσιάζει τον εφιάλτη της ζωής που έζησε υπηρετώντας για δεκαετίες την οικογένεια της Βαρόνης Ελβίρας, μεγαλώνοντας τη νόθα κόρη της και αγαπώντας στα κρυφά τον Βαρόνο. Έχοντας περάσει μια ολόκληρη ζωή στη σκιά της Βαρόνης, περιμένει υπομονετικά να πάρει την εκδίκησή της και φτιάχνει έναν κόσμο μυστηριώδη, γεμάτο υποψίες, δυνατούς έρωτες, κρυφούς εραστές, ιδιότυπο χιούμορ και ζήλεια. Μας αφηγείται και ξαναζεί την μυστηριώδη ιστορία ενός σπιτιού που έμεινε κλειστό και χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο για περισσότερο από 30 χρόνια. Όταν εμφανίζεται ο Αντρέας, ένας επίδοξος ενοικιαστής, ο φρέσκος αέρας της πραγματικότητας θα παρασύρει τα πάντα. Η κάθε γυναίκα θα προσπαθήσει να τον πάρει με το μέρος της, κατηγορώντας τις άλλες. Εκείνος όμως θα ερωτευθεί την μικρή Μελίττα, μια αθώα κοπέλα που γνώρισε τυχαία και θα ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για τη διάλυση του σπιτιού. Ενός σπιτιού καθημερινών ανθρώπων που έχουν συνηθίσει στην τάξη, που αγαπάνε μέχρι θανάτου, που γελούν, σαρκάζουν, αδιαφορούν, αρνούνται να συνδιαλαγούν με την πραγματικότητα και που δεν αντιλαμβάνονται τι γίνεται έξω από την πόρτα τους. Όταν όμως ανοίξει αυτή η πόρτα, έρχονται αντιμέτωποι για πρώτη φορά με το πρόσωπο του φασισμου. Του φασισμού που πατώντας και εκμεταλλευόμενος αυτήν ακριβώς την αδιαφορία τους, έχει επικρατήσει στον κόσμο. Τότε όμως θα είναι πολύ αργά για να αντιδράσουν. Και τότε η Τσερλίνε, θα ξαφνιαστεί ακόμη και με τον ίδιο της τον εαυτό.
«Παράξενο, είπε το ένα κομμάτι της ψυχής μου, στο άλλο.»
Ο Αυστριακός συγγραφέας, ένας από τους κορυφαίους του προηγούμενου αιώνα, μετά τα αριστουργήματά του «Οι Υπνοβάτες» και «Ο Θάνατος του Βιργίλιου», συγκέντρωσε στο ιδιότυπο αυτό μυθιστόρημα, κείμενα που ξεκίνησαν να γράφονται το 1917 και ολοκληρώθηκαν το 1949. Οι ήρωές του, βυθισμένοι στις προσωπικές τους ιστορίες, ερωτεύονται, ζηλεύουν, θυμούνται, επιτίθενται ο ένας στον άλλον και παραμένουν θεατές των εξελίξεων, «αθώοι» για ότι συμβαίνει γύρω τους, άρα συνένοχοι για την επερχόμενη βαρβαρότητα.
Ο Γιάννης Καλαβριανός, ένας από τους πλέον ταλαντούχους σκηνοθέτες της νέας γενιάς, συνεργάζεται για πρώτη φορά με το θέατρο Οδού Κεφαλληνίας και την Μπέττυ Αρβανίτη, σχεδόν 25 χρόνια μετά το ανέβασμα του πέμπτου κεφαλαίου των «Αθώων» του Μπροχ, όταν είχε παρουσιαστεί σαν μονόλογος με την Αλέκα Παϊζη και τίτλο: « Η διήγηση της υπηρέτριας Τσερλίνε».
Συντελεστές:
Μετάφραση: Βασίλης Πουλαντζάς – Ελένη Βαροπούλου (για το κεφάλαιο «Η διήγηση της υπηρέτριας Τσερλίνε»)
Διασκευή: Στρατής Πασχάλης
Δραματουργική επεξεργασία-Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
Σκηνικά-κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική επιμέλεια: Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Διδασκαλία κίνησης: Αλεξία Μπεζίκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριέττα Σπηλιοπούλου
Παίζουν:
Μπέττυ Αρβανίτη, Μαρία Κατσιαδάκη, Κώστας Βασαρδάνης, Σύρμω Κεκέ, Εύα Σιμάτου
Τραγούδι: Γιώργος Γλάστρας
Εναρξη παραστάσεων 28 Οκτωβρίου
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Tετάρτη στις 8.00μμ Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 9.00μμ και Κυριακή στις 8.00μμ
Πληροφορίες: Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας, τηλ. 210.8838727
Προπώληση – ηλεκτρονική πώληση: www.viva.gr, www.public.gr
Τιμές εισιτηρίων:
κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή γενική είσοδος 13 ευρώ,
Σάββατο και Κυριακή 18, ειδικές κατηγορίες 16 ευρώ
