Ο Μιχάλης Ζαμπίδης μπήκε στην κουζίνα της εκπομπής ΠΟΠ Μαγειρική στην ΕΡΤ, όπου και μίλησε για την πορεία του από την αρχή του στο του kick-boxing μέχρι το πρώτο του μετάλλιο.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Μιχάλης Ζαμπίδης, δεν θα ξεχάσει ποτέ την στιγμή συγκίνησης που βίωσε στην Αυστραλία, καθώς όταν νίκησε τον αντίπαλό του πίστευε πως όλα ήταν ένα ωραίο όνειρο.
«Το πρώτο μετάλλιο στην Αυστραλία, εκεί όπου είχε πολλούς Έλληνες, όταν έπαιξε ο εθνικός ύμνος έλεγα πως ό, τι και να γίνει απλά θα κερδίσω και μετά όλα τα υπόλοιπα. Ένιωθα ανατριχίλα και ένιωθα σα να έχω πάνω μου ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο. Δεν αισθανόμουν τίποτα», είπε αρχικά ο Μιχάλης Ζαμπίδης.
Και πρόσθεσε: «Το φοβόμουν αυτό, την επόμενη μέρα το πόδι μου από πάνω μέχρι κάτω ήταν μαύρο γιατί ο αντίπαλος με κλωτσούσε χαμηλά. Όταν ξύπνησα ένιωσα αρχικά ότι όλο αυτό ήταν όνειρο. Κούνησα το πόδι μου να διαπιστώσω ότι δεν ήταν όνειρο και αμέσως πόνεσα. Αυτός ήταν ο πιο γλυκός πόνος», είπε χαρακτηριστικά ο Μιχάλης Ζαμπίδης.
«Θυμάμαι ότι από τα παιδικά μου χρόνια η ζωή μου ήταν σχολείο-γυμναστήριο. Πάντα εγώ έκλεινα το γυμναστήριο και ο πατέρας μου με πήγαινε, με περίμενε να τελειώσω», τονίζει ο Μιχάλης Ζαμπίδης.
«Πρέπει να ήμουν 6 χρονών, όπου κατεβήκαμε σε αγώνες με περίπου 100 παιδιά. Θυμάμαι τα πρώτα μου χειροκροτήματα, όταν τελείωσα την εμφάνισή μου, και περίμενα να ακούσω τα αποτελέσματά μου και να δω τι βγήκα. Δεν περίμενα να βγω πρώτος και ακούω το όνομά μου», αφηγείται σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Μιχάλης Ζαμπίδης, παραδεχόμενος πως οι γονείς του δεν ήταν ιδιαίτερα υποστηρικτικοί στην απόφασή του να ασχοληθεί με το kick-boxing.
Δείτε το βίντεο από την εκπομπή μαγειρικής της ΕΡΤ:
