«Ανακάλυψα ότι ο αδερφός μου δεν κυλιόταν στη λάσπη όπως τα ετεροφυλόφιλα αγόρια όταν ήμουν 12 ετών. Θυμάμαι ότι ένιωσα έκπληκτος, περίεργος… Ήταν διαφορετικό απ’ ό,τι είχα ακούσει ή ήξερα κι όμως δεν μου φαινόταν κάτι αφύσικο. Δεν είχα καμία ιδέα για την ύπαρξη της ομοφυλοφιλίας. Δεν είχα δει ποτέ μου, μέχρι εκείνη την ηλικία, gay ζευγάρια να ζουν μαζί. Απλά ήξερα ότι στον αδερφό μου άρεσαν τα αγόρια και, επαναλαμβάνω, δεν μου φαινόταν αφύσικο.
Ο αδερφός μου δεν επέλεξε να γίνει gay. Ναι, ήταν επιλογή του το να φορά eyeliner στο σχολείο και αυτό μάλλον δεν είναι η πιο “πραγματιστική” αντιμετώπιση της καθημερινής βίας που δεχόταν από συμμαθητές του που τον προπηλάκιζαν. Αλλά ήταν πάντα περήφανος για το ποιος ήταν. Δεν ξέρω πού βρίσκονται σήμερα αυτοί οι τραμπούκοι, που χτυπούσαν αδιάκοπα. Ίσως κάποιοι από αυτούς να έχουν βρει την ειρήνη και θα προτιμούσαν να ξεχάσουν τη συμμετοχή τους σε ένα επώδυνο παρελθόν. Ίσως κάθονται σε ένα μπαρ και μιλούν για “γκόμενες” και “αδερφές” και γιατί οι μεν είναι η θεραπεία και οι άλλοι ή αρρώστια», με αυτά τα λόγια ο Κόλιν Φάρελ υποστήριξε την επιλογή του αδερφού του να είναι gay και να παντρευτεί τον αγαπημένο του.
