Ο Πύρρος Δήμας κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό το βιβλίο του «Πύρρος, µε το µικρό µου όνοµα», στο οποίο αφηγείται στιγµές από τη ζωή του στον Νίκο Ευσταθίου. Τον Αύγουστο του ’92, ένα µέχρι τότε άγνωστο παιδί από τη Χειµάρρα κατακτά το χρυσό µετάλλιο στους Ολυµπιακούς της Βαρκελώνης και παράλληλα τις καρδιές ολόκληρης της Ελλάδας, που τον υποδέχεται σαν ήρωα.
Ο χρυσός Ολυµπιονίκης µίλησε στα «Παραπολιτικά» για το νέο του βιβλίο, τα παιδικά του χρόνια, την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Χειµάρρα, αλλά και την προσωπική του ζωή.
Πώς αποφάσισες να εκδώσεις ένα βιβλίο που αφορά ιστορίες της ζωής σου;
Αρχικά να πούµε ότι το βιβλίο λέγεται «Πύρρος, µε το µικρό µου όνοµα» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Παπαδόπουλος». Αποφάσισα να το εκδώσω τελείως τυχαία. Ηταν να δώσω µια συνέντευξη σε µια εφηµερίδα, σε έναν φίλο του γιου µου, που έχουν σπουδάσει µαζί. Από εκεί και πέρα έδωσα κάπου αλλού συνέντευξη και την «έκαψα». Ο Νίκος Ευσταθίου ήθελε να κάνει ένα βιβλίο µε τέσσερις διαφορετικούς ανθρώπους από διαφορετικούς τοµείς και, όταν ξεκινήσαµε, δεν τον ήξερα τον άνθρωπο. Ενα παιδί ευγενικό, µε σεβασµό, χαµηλών τόνων, ο οποίος µε κέρδισε από την πρώτη στιγµή. Από εκεί και πέρα ξεκινήσαµε και γράφαµε την ιστοριούλα. Οµως στην πορεία ο Νίκος µού είπε ότι δεν βγαίνει ιστοριούλα, αλλά ένα βαρβάτο βιβλίο και, επειδή είδα τα πρώτα δείγµατα της δουλειάς του και ότι είχε κάνει έρευνα -βρήκε πράγµατα που ούτε εµείς τότε τα λέγαµε-, αποφάσισα να του δώσω το «ΟΚ» για να το κάνουµε ένα βιβλίο.
Γιατί κάποιος να πάρει το βιβλίο αυτό;
Πιστεύω ότι είναι ένα βιβλίο που ακόµα και εµένα, όταν το διάβασα, µε συνεπήρε. Η δουλειά που έχει κάνει ο Νίκος είναι καταπληκτική. Εγώ ενθουσιάστηκα πάρα πολύ µε το βιβλίο αυτό. Εχει ιστορία µέσα αυτό το βιβλίο, δεν είναι µόνο ο Πύρρος µε τα ολυµπιακά µετάλλια. Εχει µέσα ιστορία και από τους Βορειοηπειρώτες, το πώς ζούσαν, αλλά και για τους Αλβανούς µε το καθεστώς του Χότζα.
Ποιο είναι το αγαπηµένο σου κεφάλαιο από το βιβλίο;
Εχει πολλά κοµµάτια που µου αρέσουν. Τα παιδικά µου χρόνια έχουν πολλή αγάπη µε τη γιαγιά µου την Ελένη. ∆ύσκολα χρόνια, αλλά µε πολλή αγάπη. Η γιαγιά δεν είχε σύνταξη, τη συντηρούσε ο πατέρας µου, αλλά µε µεγάλωσε µε πολλή αγάπη.
Εσύ ήρθες στην Ελλάδα το 1991. Πώς σε αντιµετώπισαν;
Η αντιµετώπιση ήταν πολύ ρατσιστική, επιθετική, χάλια σε όλα τα επίπεδα. ∆εν ήταν η ίδια µε τους Πόντιους, που έρχονταν έτοιµοι µε το διαβατήριο. Εµάς µας έβγαζαν το λάδι.
Έχει µείνει στην Ιστορία η ατάκα «Για την Ελλάδα», που είχες πει στη Βαρκελώνη, και το «Κάτσε κάτω από την µπάρα» στην Ατλάντα το 1996. Τι σου λέει ο κόσµος τώρα;
Είναι ωραίο να µην περνάς απαρατήρητος από τον κόσµο. Οπως και είναι ωραίο να σου λέει ο κόσµος: «Μπορεί εσύ να µη µας ξέρεις, αλλά εµείς σε είχαµε στο σπίτι µας για 30 χρόνια».
Επαγγελµατικά µε τι ασχολείσαι τώρα;
Είµαι τεχνικός διευθυντής στην Αµερικανική Οµοσπονδία Αρσης Βαρών και ο εθνικός τους προπονητής.
Πριν από λίγο καιρό επισκεφθήκατε µαζί µε τον Κυριάκο Μητσοτάκη τη Χειµάρρα. Πώς προέκυψε αυτό;
Έµαθα ότι ο πρωθυπουργός της χώρας θα πήγαινε στο χωριό µου και παρακάλεσα να πάω µαζί του σε µια τέτοια ιστορική στιγµή για την πατρίδα µας. Θεωρώ ότι η επίσκεψη αυτή του πρωθυπουργού στη Χειµάρρα ήταν ιστορική από πολλές απόψεις. Οπως πολλοί ξέρουν, η Χειµάρρα ήταν το προπύργιο του Ελληνισµού. Ποτέ δεν αναγνώρισε η εποχή Χότζα τους Χειµαρριώτες ως Ελληνες. Το 1944, όταν έγιναν οι πρώτες εκλογές της Αλβανίας, οι Χειµαρριώτες αποφάσισαν να µην πάει κανένας να ψηφίσει, γιατί θεωρούσαν τον εαυτό τους Ελληνες. Από εκεί και πέρα, το καθεστώς Χότζα φυλάκισε, σκότωσε, τροµοκράτησε και ποτέ δεν αποδέχθηκε η Αλβανία τη Χειµάρρα ως µειονοτική ζώνη. Ούτε µετά η δηµοκρατική Αλβανία αναγνώρισε ως µειονοτική ζώνη τη Χειµάρρα. Το ότι ο πρωθυπουργός της χώρας ζήτησε να πάει στη Χειµάρρα για µας ήταν λύτρωση, αναγνώριση. Ετσι, τον παρακάλεσα να πάω µαζί του και δεν έχασα αυτή την ιστορική ηµέρα. Θα πήγαινα ακόµα και µε τα πόδια. Πέρα από τα πολιτικά και όλα τα άλλα, θεωρώ τον Μητσοτάκη έναν επιτυχηµένο πρωθυπουργό, παρότι έχουµε περάσει δύσκολες καταστάσεις. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια η Ελλάδα έχει περάσει τα πάνδεινα και τώρα, παγκόσµια οικονοµική κρίση.
Στην προσωπική σου ζωή, δεν έχεις κρύψει ότι είσαι ζευγάρι µε την Αφροδίτη Σκαφίδα. Πώς είναι η σχέση σας;
Είµαι µια χαρά. Είµαστε σε µια πολύ καλή φάση. Χαιρόµαστε την κάθε στιγµή.
Έχεις τέσσερα παιδιά. Με τι ασχολούνται;
Η µεγάλη µου, η Ελένη, είναι 28 χρόνων και έχει τελειώσει Συγκριτική Λογοτεχνία και Ανθρώπινες Σχέσεις, είναι παντρεµένη και δουλεύει. Ο Βίκτωρας είναι 25 χρόνων και αυτή τη στιγµή τελειώνει το Μaster του στο Ιnternational security. Η Μαρία είναι 23 ετών και σε λίγες ηµέρες παίρνει το πτυχίο της στο Σικάγο, στις Νευροεπιστήµες, ενώ ο βενιαµίν, ο Νικολάκης, είναι 14 ετών και τελειώνει τη Β’ Γυµνασίου.
