Δεν έχετε καμία επαφή με τη Χριστίνα να φανταστώ μετά και τα όσα είχαν γίνει…
Να σου πω κάτι; Μπορεί να έχει και δίκιο κάπου. Αφού εγώ την ξεφώνισα. Εγώ δεν ήξερα. Όταν έφυγε ο αδελφός μου τα έμαθα όλα. Ότι είχαν χωρίσει τρεις μήνες, ότι υπήρξε κάποιος δεσμός… περίεργος, γι’ αυτό τρελάθηκα τότε και με βάρεσαν όλα αυτά στο κεφάλι. Να σου πω όμως κάτι; Το έχω μετανιώσει. Γιατί δεν είχε νόημα. Ήταν μια παρορμητική στιγμή. Αν το ξανασκεφτόμουν, δεν θα το τράβαγα τόσο πολύ. Εγώ το τράβηξα, εγώ φταίω.
Σίγουρα θα πικράθηκε κι εκείνη με όλα αυτά που είχες πει.
Πικράθηκα αλλά ήταν αλήθεια. Κι εδώ θέλω να πω κάτι για τον αδελφό μου. Δεν πήγε από καρκίνο ο Στάθης. Πήγε από αναπνευστική λοίμωξη. Ο γιατρός μου έλεγε πως ο καρκίνος υποχωρούσε. Πήγαινε καλά. Είχε πάρει και τέσσερα κιλά, έτρωγε. Ο γιατρός μου είπε πει επί λέξει: «Γιάννη μου, εγώ θα τον κάνω τον Στάθη να πάει με τα πόδια στο σπίτι».
Δεν φαντάζομαι να εννοείς ότι πρόκειται γι’ αυτό το ενδονοσοκομειακό μικρόβιο που έχει θερίσει τόσο κόσμο;