O Γιάννης Μπέζος μίλησε για την κατάχρηση εξουσίας, το μυστικό του γάμου του με τη Ναταλία Τσαλίκη, το λάθος που έκανε με την κόρη του, Ηρώ, αλλά και για τη σχέση του με τον Τύπο.

Ο ηθοποιός έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» κι αρχικά, αναφέρθηκε στην επαγγελματική του πορεία.

«Έκανα αρκετές αποτυχίες, είχα έντονη παρουσία στην τηλεόραση, η οποία δημιουργεί ένα πρόσωπο και αυτό σε αιχμαλωτίζει. Όταν είσαι στην τηλεόραση με μια έντονη κωμωδία, δεν μπορείς να ζητάς από τον θεατή να σε ακολουθήσει στο θέατρο με ένα έργο που είναι στην άλλη άκρη.

Η συνύπαρξη με τους νεότερους ηθοποιούς είναι μεγάλη υπόθεση και την αναζητώ, από τους νεότερους ζητάμε τον ενθουσιασμό τους. Είναι ”θάνατος” να παραμένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν, το “τι καλά που ήταν παλιά” είναι αστείο», δήλωσε.

Ερωτώμενος εάν έχει χάσει ποτέ τον έλεγχο, ο ηθοποιός απάντησε: «Έχασα τον έλεγχο της δύναμης που είχα στα χέρια μου, νεότερος ήμουν πολύ εκρηκτικός και συγκεντρωτικός, γιατί έπρεπε να περάσουν όλα από μένα. Πολλές φορές φώναζα λίγο παραπάνω απ’ ό,τι χρειαζόταν, σιγουρά έχω αδικήσει ανθρώπους, αλλά όχι ηθελημένα».

Όσο για τα τηλεοπτικά εγχειρήματα που έχει κάνει και αν ξεχωρίζει κάποιο από αυτά, ο Γιάννης Μπέζος απάντησε: «Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ η σειρά “Εκείνες κι εγώ”, ήταν όλο υπ’ ευθύνη μου, αλλά η πιο ολοκληρωμένη δουλειά ήταν η “Κλινική περίπτωση” στο MEGA. Σκέφτομαι την επιστροφή μου στην τηλεόραση αλλά όχι με πράγματα που έχω ξανακάνει.

Μου αρέσουν οι επαναλήψεις σειρών στην τηλεόραση, παραγκρινιάζουμε διότι για να ξαναπαίζεται κάτι σημαίνει ότι κάποιος θέλει να το καταναλώσει», ενώ πρόσθεσε: «Δεν επαναλαμβάνονται όλες οι σειρές στην τηλεόραση, αλλά κάποιες που άφησαν πίσω τους ένα στίγμα, επομένως καλώς κάνουν και τις παίζουν».

Όσο για τους ηθοποιούς και τον τρόπο που βλέπουν τη ζωή, σχολίασε: «Οι ηθοποιοί γκρινιάζουν γιατί δεν είμαστε κανονικοί, βλέπουμε διαφορετικά τη ζωή, προτρέχουμε, ευθύνεται η μεγάλη ευαισθησία ή και η μεγάλη ανοησία. Οι ηθοποιοί κάνουμε μια δουλειά που είναι ένα άλμα στο κενό».

Αναφορικά με τον γάμο του με τη Ναταλία Τσαλίκη, η οποία είναι επίσης, ηθοποιός, δήλωσε πως έχουν ζήσει μαζί 40 χρόνια και ποτέ δεν φοβήθηκαν για τον γάμο τους. «Είμαστε μαζί με τη Ναταλία 40 περίπου χρόνια και άλλαξα, η Ναταλία με έφερε σε μια άλλη φιλοσοφία ζωής και αυτό είναι και το ζητούμενο. Όταν συνυπάρχεις με έναν άνθρωπο, το μεγάλο στοίχημα είναι να μπορείς να αλλάξεις, η λογική ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει είναι άλλοθι για κάποιους.

Αλλάζω σημαίνει να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα και λίγο διαφορετικά, αυτό που έχεις μάθει ή αυτό στο οποίο έχεις συνηθίσει δεν είναι πάντα αποκαλυπτικό. Ένα μεγάλο μου στοίχημα, για το οποίο έκανα αγώνα, είναι να μάθω να ακούω τι θέλει να μου πει η Ναταλία κάθε φορά. Η χαρά μας με τη Ναταλία μπορεί να είναι στον τρόπο που τρώμε το μεσημέρι, που ξυπνάμε ή πίνουμε έναν καφέ, δεν είναι υποχρεωτικά όλα γύρω από την καριέρα. Στη δουλειά και στο θέατρο όλοι καλά είναι, το θέμα και το στοίχημα είναι πώς είσαι όταν φεύγεις από τη δουλειά», εξήγησε.

«Δεν φοβηθήκαμε ποτέ για το γάμο μας, ήμασταν ώριμοι όταν γνωριστήκαμε και έχει σημασία να είμαστε καλά οικονομικά, να μην κυνηγάμε το μεροκάματο. Είχαμε τα πάνω και τα κάτω μας οικονομικά με τη Ναταλία, αλλά δεν ήμασταν σε δύσκολη θέση με προστριβές, μπορώ να καταλάβω το πρόβλημα των συνάδελφων. Χάνεις κάποιον από τη ζωή σου όταν είναι δίπλα σου, αλλά εσύ δεν τον έχεις, δεν φτάνει να μοιραζόμαστε ένα χώρο, αλλά να μοιραζόμαστε χρόνο και ενδιαφέρον», συμπλήρωσε.

Τέλος, μίλησε για την κόρη του, Ηρώ Μπέζου, αλλά και τη σχέση του με τα media. «Μου πήρε χρόνο να μάθω να ακούω την κόρη μου. Είχε ένα τίμημα, έμαθα να την ακούω όταν είχε πλέον φύγει από το σπίτι, μετά τα 18-19 της. Απολογήθηκα που άργησα να την ακούσω, ήταν δικό μου θέμα, έφταιγα, δεν αφοσιώθηκα πολύ λόγω χρόνου και η Ηρώ ήταν στο δικό της κόσμο στο λύκειο.

Όταν αναγνωρίζεις το λάθος σου, ότι κάτι σου ξέφυγε, παύει να σε φοβίζει και πορεύεσαι ανάλογα και εσύ και το παιδί σου. Τώρα πλέον ακούω την Ηρώ ως άνθρωπο κι όχι απλά ως κόρη μου, το θέμα είναι τι λέμε μεταξύ μας και πόσο προχωράει ανεξαρτήτως εμού ή της μητέρας της. Το παιδί φεύγει μόνο του από τη σύγκριση, λένε καμιά φορά ”δεν θέλω να με συγκρίνετε”, δεν έχει σημασία αν θέλεις, αλλά εσύ πρέπει να το πολεμήσεις αυτό», δήλωσε.