Η αποκάλυψη της αλήθειας σε ένα παιδί ότι δεν είναι βιολογικό τέκνο των γονιών του, αλλά είναι υιοθετημένο αποτελεί βασικό του δικαίωμα, αν και δυστυχώς πολλοί γονείς, καθοδηγούμενοι από τον φόβο, αποφεύγουν τη στιγμή αυτή. Το αποτέλεσμα, τις περισσότερες φορές είναι το παιδί να το μαθαίνει τυχαία και να βιώνει την προδοσία στη χειρότερη της μορφή.
Έρευνες ψυχολόγων δείχνουν ότι όταν το υιοθετημένο παιδί μαθαίνει την πραγματικότητα σε πρώιμη ηλικία, τότε αυτό θα αποτελέσει σημαντικό παράγοντα για την μετέπειτα ψυχολογική του ισορροπία. Ιδανική στιγμή δεν υπάρχει. Εκείνη η στιγμή θα είναι πάντα οδυνηρή τόσο για τον γονέα όσο και για το παιδί.
Ξεκινώντας την κουβέντα, θα του τονίσετε ότι το επιλέξατε ανάμεσα από πολλά άλλα παιδιά και ότι το αγαπάτε όσο τίποτα στον κόσμο. Μεγαλώνοντας θα μπορεί ο γονιός να απαντήσει στο παιδί όλα του τα ερωτήματα που θα το ταλανίζουν, όπως γιατί δεν μεγάλωσε με την βιολογική του μητέρα ή αν μπορεί να τη συναντήσει στο μέλλον.
Αν και δεν υπάρχουν συγκεκριμένα καλούπια συμπεριφοράς ή συζήτηση πρέπει να γίνει όταν το παιδί είναι στο δημοτικό.
