Καμία γυναίκα δεν φέρνει ένα παιδί στον κόσμο με στόχο να το μισο-προστατέψει, να το περίπου-μεγαλώσει, να το ας-πούμε-καθοδηγήσει. Όλες ανεξαιρέτως θέλουμε να γίνουμε οι καλύτερες μαμάδες του κόσμου, να βάλουμε όλες μας τις δυνάμεις, να αφιερώσουμε όλο μας το είναι για να κάνουμε τα πάντα σωστά.
Διαβάζουμε βιβλία, παρακολουθούμε dvd, πηγαίνουμε σε σεμινάρια, μαθαίνουμε από τα λάθη των μαμάδων μας, ρωτάμε, ψάχνουμε. Και μετά, η πραγματικότητα σε χτυπάει στο κεφάλι μέχρι να πεις «επισκληρίδιος». Οι ατέλειωτες πάνες, η εξάντληση, η πιπίλα που δεν κατάφερες να αποτάξεις, η δουλειά που δεν μπορείς να αφήσεις για να αφοσιωθείς όσο θέλεις στο μωρό σου, τα γαριδάκια και η «Μαρία η άσχημη» που ορκιζόσουν ότι δεν θα καταπιεί ποτέ το μυαλό του δικού σου παιδιού, τα λάθη που έτσι κι αλλιώς θα κάνεις, αφού ο νόμος της φύσης δεν υπάρχει περίπτωση να σε εξαιρέσει.
Κι εκεί που είσαι έτοιμη να αποδεχτείς ότι πάνω απ’ όλα είσαι άνθρωπος, τα λάθη σου θα τα κάνεις, αρκεί να αγαπάς πολύ το παιδί σου, έρχονται «αυτές». Σαν τις συζύγους του Στέπφορντ, οι τέλειες μαμάδες ρομπότ που υπάρχουν μόνο και μόνο για να σου θυμίζουν ότι εσύ δεν είσαι σαν εκείνες. Δεν είσαι τέλεια. Ζουν ανάμεσά μας
Τις βλέπουμε παντού, στο σούπερ μάρκετ, με ένα μωρό στο μάρσιπο κι ένα –πλήρως πειθαρχημένο μπροστά στο ψυγείο με τα παγωτά– πεντάχρονο, να κυκλοφορούν στους διαδρόμους χαμογελώντας σαν διαφήμιση. Είναι συνήθως πρόεδροι στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων για να δίνουν μάχες για το δικαίωμα των παιδιών στο χαρτί υγείας στις σχολικές τουαλέτες και τα ποτηράκια μιας χρήσης για τις βρύσες της αυλής. Στον παιδίατρο συμπληρώνουν με σχολαστικότητα πρωταθλητή του sudoku τη λίστα με τα εμβόλια του παιδιού τους. Στις σχολικές γιορτές τις βλέπεις με μαλλιά κομμωτηρίου να έχουν στηθεί στην πρώτη σειρά, αφού περίμεναν με τις ώρες να βιντεοσκοπήσουν το καλοσιδερωμένο και φρεσκολουσμένο παιδάκι τους. Τα κορίτσια καριέρας ίσως και να μετανιώνουν που δεν αντάλλαξαν τις σπουδές τους με αυτή την εικόνα της τέλειας ευτυχίας.Ναι, προσπαθείς να είσαι τέλεια μαμά.
Η αλήθεια όμως είναι πως στις σχολικές γιορτές φτάνεις τελευταία. Στις συγκεντρώσεις γονέων και κηδεμόνων δεν πηγαίνεις, αφού γίνονται το μεσημέρι, την ώρα που πνίγεσαι στη δουλειά. Μερικές φορές χάνεις και τη μηνιαία ενημέρωση από τη δασκάλα, έχασες και τρία από τα υποχρεωτικά εμβόλια του παιδιού, στα πρώτα του γενέθλια τη βγάλατε με κέικ, αφού δεν πρόλαβες να του πάρεις τούρτα και τα περισσότερα ρούχα του παιδιού είναι σιδερωμένα μόνο όταν έχουν μόλις αγοραστεί. Εντάξει, δεν είσαι τελικά η τέλεια μαμά που πίστευες πάντα ότι θα γίνεις, και αυτές οι άψογες μηχανές παραγωγής τύψεων είναι εκεί για να σου το θυμίζουν καθημερινά.
Το νόημα της ζωής όμως, δεν βρίσκεται στην τελειότητα, αλλά στο παιδί σου. Η δική σου αξία ως ανθρώπου δεν κρίνεται από το πόσο τέλεια φαίνεσαι εσύ και το παιδί σου.
Οι καλύτερες αναμνήσεις σου από τη δική σου μαμά είναι οι αληθινές και όχι οι τέλειες, εκείνες που ένιωσες ότι σε δένουν μαζί της και σε φέρνουν ακόμα πιο κοντά της.
Για αυτό να θυμάσαι ότι δεν υπάρχουν τέλειες μαμάδες, μονάχα αληθινές που αγαπούν τα παιδιά τους, παλεύουν για αυτά κι ας μην τα προλαβαίνουν όλα. Και οι μαμάδες άνθρωποι είναι.
