Αν δεν σου αρέσουν οι παρέες του παιδιού σου, άλλαξέ τις

Επειδή πολλές φορές οι γονείς δεν έχουν τον απαραίτητο χρόνο για να ασχοληθούν επαρκώς με τα παιδιά τους, νιώθουν πως δεν καταφέρνουν να τα προετοιμάσουν κατάλληλα για τον έξω κόσμο. Έτσι, πολύ συχνά αισθάνονται πως το παιδί δεν είναι «έτοιμο» να αντιμετωπίσει τους ενδεχόμενους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνουν τον έλεγχό τους και να το υπερπροστατεύουν απαγορεύοντάς του τις εξόδους. Εννοείται πως κάτι τέτοιο είναι απόλυτα λανθασμένο. Κανένας δεν θέλει να δει το παιδί του να τραυματίζεται ή να πονάει. Όμως, πρέπει επίσης να σκεφτούμε ότι αυτός ο «μικρός άνθρωπος» που μεγαλώνει δίπλα μας χρειάζεται την επαφή με την πραγματικότητα και την αληθινή κοινωνία, για να μπορέσει να ζήσει, να επηρεάσει και να επηρεαστεί, να αλλάξει και εντέλει να ενταχτεί ως ενεργό μέλος στο κοινωνικό σύνολο.

Μην ανησυχείτε τόσο. Τα περισσότερα παιδιά, ειδικά στις μικρότερες ηλικίες (γύρω στα 3-4 χρόνια), δοκιμάζουν τις δυναμικές τους μέσω της φιλίας. Ακόμη κι αν υιοθετήσουν μια επιθετική ή άσχημη συμπεριφορά κάποια στιγμή, την επομένη μπορεί και να την ξεχάσουν. Αν, λοιπόν, «σήμερα» είναι κολλητός με τον «κακό» του σχολείου, «αύριο» μπορεί να είναι το ίδιο κολλητός με τον καλό μαθητή.

Ενθαρρύνετε την παρέα με περισσότερα παιδιά. Δίνοντας στο παιδί ευκαιρίες να συναναστρέφεται με περισσότερα από ένα παιδιά, που έχουν διαφορετικές ιδέες και ενδιαφέροντα, προωθούμε την ατομικότητα, και κατά συνέπεια μειώνεται η επιρροή τού ενός, «κακού» φίλου.

Αναπτύξτε την αυτονομία του. Η θετική προσοχή και ο έπαινος των δυνατών σημείων των παιδιών μας βοηθά στην ανάπτυξη της αυτονομίας τους. Τονίστε τους πόσο σημαντικό είναι να είναι ο «εαυτός τους» και να κάνουν αυτό που εκείνα αισθάνονται σωστό.

Ενθαρρύνετε το παιχνίδι στη γειτονιά. Ευτυχώς, τόσο το μεσογειακό μας κλίμα όσο και η ύπαρξη της γειτονιάς, ακόμη και στις μέρες μας, λειτουργούν θετικά για το παιδί. Ας μην ξεχνάμε πως το παιχνίδι στη γειτονιά προκύπτει σχεδόν πάντα με γνωστούς (σε αντίθεση με το παιχνίδι σε μια τυχαία παιδική χαρά, με άγνωστα παιδιά και ενηλίκους). Οι φίλοι της γειτονιάς προστατεύουν την παρέα τους από «εισβολείς» και αφήνουν δύσκολα κάποιον «ξένο», ακόμη κι ένα καινούργιο γειτονόπουλο, να διεισδύσει στην ομάδα τους. Έτσι, υπάρχει ένα είδος αυτοπροστασίας της ομάδας. Εννοείται πως και σε αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς θα πρέπει πάντα να έχουν την υψηλή εποπτεία, να γνωρίζουν τους φίλους των παιδιών τους και -αν είναι δυνατόν- τις οικογένειές τους.

Μιλήστε με τους δασκάλους του. Οι εκπαιδευτικοί έχουν μια διαφορετική εικόνα της κοινωνικής του ένταξης από αυτήν που βλέπουμε εμείς ως γονείς. Συνεργαστείτε μαζί τους.

Συμβουλευτείτε έναν παιδοψυχολόγο. Εάν χρειαστεί, ένας ειδικός Ψυχικής Υγείας θα σας ενημερώσει για το τι είναι «φυσιολογικό» και τι όχι, θα μπορέσει να απαντήσει στις απορίες σας και να σας καθοδηγήσει πώς να στηρίξετε το παιδί σας.