Το άγχος του αποχωρισμού είναι μια δύσκολη κατάσταση και αν ο γονιός δεν είναι εφοδιασμένος με ψυχραιμία και γνώση, θα τον εξουθενώσει κυρίως ψυχικά.
Αυτό το αίσθημα αρχίζει το παιδί να το νιώθει στην ηλικία των 10-12 μηνών και το εκφράζει με έντονο κλάμα, όταν απομακρύνεται κυρίως η μητέρα από κοντά του, αλλάζει δωμάτιο και φεύγει απ’το οπτικό του πεδίο. Εκεί λοιπόν κάνει ότι μπορεί για να τη φέρει πίσω.
Για να το αντιμετωπίσετε μπορείτε να κάνετε την παρακάτω «άσκηση», ώστε τα παιδιά να μάθουν να χειρίζονται το άγχος τους: • Αφήστε το παιδί στο δωμάτιό του και ενημερώστε το ότι θα είστε στο διπλανό δωμάτιο και απομακρυνθείτε. Καθήστε 2λεπτά και έπειτα εμφανιστείτε. Αν το παιδί σας φωνάξει ή διαμαρτυρηθεί με κλάμα, πείτε του να έρθει εκείνο κοντά σας για να δει μόνο του ότι είστε εκεί που του είπατε. Έτσι το παιδί θα καταλάβει ότι δεν του λέτε ψέματα. • Όταν θα πρέπει να φύγετε εκτός σπιτιού, εξηγήστε του ότι έχετε να πάτε σε μία δουλειά π.χ. για ψώνια και ότι σε λίγο θα επιστρέψετε κοντά του. Συνήθως μαζί με το άγχος του αποχωρισμού, εμφανίζεται και το άγχος προς τα ξένα πρόσωπα. Αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί, αντιθέτως μας δηλώνει ότι το παιδί αναπτύσσεται φυσιολογικά. • Αν γνωρίζουμε ότι ένα πρόσωπο του δημιουργεί άγχος, σε καμμία περίπτωση δεν πιέζουμε το παιδί να δει αυτό το πρόσωπο. Φροντίζουμε από μικρό να το φέρνουμε σ’επαφή με κόσμο, ώστε να μάθει μεγαλώνοντας το άγχος του να το εκδηλώνει πιο ήπια.
