Μερικοί γονείς έχουν την άποψη πως τα αδέρφια δε χρειάζεται να έχουν ξεχωριστό δωμάτιο γιατί έτσι δεν τους επιτρέπεται να μαθαίνουν να μοιράζονται και να συνεργάζονται. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως από μία ηλικία και μετά τα παιδιά πρέπει να έχουν το δωμάτιο τους προκειμένου να αποφεύγονται οι συγκρούσεις και να γίνονται περισσότερο αυτόνομα και υπεύθυνα.
Οι υποστηρικτές που θέλουν τα παιδιά της οικογένειας να είναι σε ξεχωριστά δωμάτια υποστηρίζουν πως εάν το κάθε παιδί έχει το χώρο του τότε θα μπορεί πιο εύκολα να αναπτύξει την προσωπικότητά του. Όταν τα αδέρφια μοιράζονται το δωμάτιο και έχουν διαφορά ηλικίας τότε το μεγαλύτερο οφείλει να έχει μεγαλύτερη ευθύνη και υπομονή ενώ το μικρότερο αισθάνεται διαρκώς ότι τίποτα δεν του ανήκει. Η συνεχής υποχώρηση του μικρότερου σε ηλικία παιδιού δεν επιτρέπει την εξέλιξη της αυτονομίας του και τη διαμόρφωση της γνώμης του.
Οι ειδικοί επίσης, υποστηρίζουν πως τα παιδιά κατά την προσχολική ηλικία πρέπει να νιώθουν άνετα στο χώρο που περνούν τις περισσότερες ώρες παίζοντας με τα παιχνίδια τους. Μέχρι και την προεφηβεία τα αδέρφια είναι συνήθως χαρούμενα που μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο με την προϋπόθεση όμως το καθένα να έχει το δικό του γραφείο και τα συρτάρια του.
Όταν τα αδέρφια είναι διαφορετικού φύλου, αρχίζουν μεγαλώνοντας να αποκλίνουν τα ενδιαφέροντα και οι δραστηριότητες τους και αναπτύσσουν μια σεμνοτυφία που μπορεί να τα κάνει να νιώθουν άβολα μεταξύ τους.
