Το μεγάλωμα των παιδιών μπορεί να είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που θα κάνετε στη ζωή σας. Είναι όμως ταυτόχρονα ένας τομέας μέσα από τον οποίο μπορείτε να λάβετε τεράστια χαρά και ικανοποίηση.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να δουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα, επιτυχημένα και ισορροπημένα γι’αυτό και τους ενδιαφέρει να τα μεγαλώσουν «σωστά».
Η καλή ανατροφή των παιδιών βοηθά στην καλλιέργεια της ενσυναίσθησης, της ειλικρίνειας, της αυτοδυναμίας, του αυτo – έλεγχου, της ευγένειας , της συνεργασίας και της χαράς. Προωθεί επίσης την πνευματική περιέργεια, το κίνητρο και την επιθυμία να επιτευχθούν οι στόχοι και τα «θέλω» τους.
Η καλή ανατροφή προστατεύει τα παιδιά από το να αναπτύξουν άγχος, κατάθλιψη, διατροφικές διαταραχές, αντικοινωνική συμπεριφορά, κατάχρηση αλκοόλ και χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Παρά το σημαντικό αυτό ρόλο που γνωρίζουμε ότι παίζει η ανατροφή των παιδιών στη μετέπειτα εξέλιξή τους, συχνά αισθανόμαστε εντελώς απροετοίμαστοι και γνωρίζουμε πολύ λίγα για το πώς να είμαστε «καλοί» γονείς. Πιο κάτω παραθέτω κάποιες γενικές κατευθυντήριες γραμμές που ο κάθε γονέας μπορεί να χρησιμοποιήσει, με το δικό του τρόπο, για να βοηθήσει το παιδί του να «ανθίσει».
Η οριοθέτηση έχει τεράστια σημασία για τη ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.
Τα παιδιά χρειάζεται να μάθουν να τηρούν ορισμένους κανόνες για να προστατεύονται αλλά και για να μπορούν να συνυπάρχουν με τους άλλους στο κοινωνικό σύνολο. Η έλλειψη ορίων που πολλοί γονείς λανθασμένα αντιλαμβάνονται θετικά ως μια στάση η οποία επιτρέπει στο παιδί την απόλυτη ελευθερία, στην πραγματικότητα επιδρά αρνητικά, προκαλώντας του φόβο, ανασφάλεια, αποσυντονισμό και μπέρδεμα.
Με άλλα λόγια, τα όρια παρέχουν στο παιδί ένα ασφαλές πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να αναπτύξει τη δυναμική του. Το παιδί αισθάνεται σιγουριά και ασφάλεια, ξέροντας ότι μπορεί να βασιστεί στους γονείς του για να το προστατεύσουν, να το φροντίσουν και να το καθοδηγήσουν.
Ένας από τους λόγους που χρειάζονται κάποια όρια είναι ότι, καθώς το παιδί μεγαλώνει, εξελίσσεται ψυχοσυναισθηματικά και μέσα από τη ματαίωση. Με τον καιρό, αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να έχει πάντα αυτό που θέλει και πως οι πράξεις του έχουν συνέπειες τόσο για το ίδιο όσο και για τους άλλους.
Κάποιες μικρές «απογοητεύσεις» λοιπόν είναι απαραίτητες προκειμένου να μάθει το παιδί να ζει στον αληθινό κόσμο και να γίνει πιο προσαρμοστικό. Τα όρια που τίθενται από τους γονείς βοηθούν το παιδί ώστε μεγαλώνοντας να αποκτήσει τα προσωπικά του εσωτερικά όρια, με τα οποία θα μπορεί να ελέγχει τις παρορμήσεις του και να ρυθμίζει τη συμπεριφορά του.
Πολύ σημαντικό είναι το «πώς» οριοθετούμε ένα παιδί. Για παράδειγμα, η αυταρχική στάση εμποδίζει το παιδί να εκφραστεί και να εξελιχθεί ψυχικά. Όσο πιο αυταρχικοί είναι οι γονείς, τόσο πιο πολύ το παιδί βαριέται, δεν καθοδηγείται από εσωτερικά κίνητρα και ως έφηβος είναι πιο πιθανό να στραφεί στο αλκοόλ και σε ναρκωτικές ουσίες.
Από τη νηπιακή ακόμη ηλικία, όπου ξεκινά η νοητική και γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού, είναι καλό να ξεκινήσει η οριοθέτηση. Τα όρια πρέπει φυσικά να συμβαδίζουν με το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού και να προσαρμόζονται στην ιδιαίτερη προσωπικότητά του.
Η οριοθέτηση δεν απαιτεί βία. Αποφύγετε την λοιπόν σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Όταν χτυπάμε τα παιδιά μας, αυτό το βίωμα δημιουργεί μεγαλύτερες πιθανότητες για τσακωμούς με άλλα παιδιά. Το βίωμα αυτό μπορεί να οδηγήσει τα ίδια παιδιά που δέχτηκαν βία να γίνουν εκφοβιστές.
Συμπεριφερθείτε με σεβασμό.
Μην απαιτείτε το σεβασμό ενώ μειώνετε το παιδί σας. Ο καλύτερος τρόπος για να σας σέβεται το παιδί σας είναι να του συμπεριφέρεστε εσείς οι ίδιοι με σεβασμό. Μιλήστε του με ευγένεια, σεβαστείτε τη γνώμη του, συμπεριφερθείτε του με καλοσύνη, προσπαθήστε να το ευχαριστήσετε όταν αυτό είναι εφικτό. Ένα παιδί μαθαίνει από τη συμπεριφορά των γονιών του και είναι πιο πιθανό να συμπεριφερθεί στους άλλους όπως του συμπεριφέρθηκαν. Η σχέση λοιπόν με το παιδί σας είναι ο ακρογωνιαίος λίθος πάνω στον οποίο θα βασιστούν οι μετέπειτα σχέσεις του.
Δημιουργείστε «φιλική» σχέση
Ο γονιός δεν είναι φίλος με τη κλασική έννοια, σίγουρα δεν είναι ο μοναδικός του ρόλος. Εντούτοις η σχέση γονιού-παιδιού καλό είναι να χαρακτηρίζεται από πολλά στοιχεία μιας φιλίας. Αντί να προβάλλετε τον εαυτό σας ως έχοντας το αλάθητο επιβάλλοντας στο παιδί τι πρέπει να κάνει, επενδύστε στο χτίσιμο μιας δυνατής φιλίας. Λειτουργώντας μέσα από ένα τέτοιο δέσιμο, το παιδί σας θα αισθάνεται άνετα να συζητά μαζί σας και η δίοδος επικοινωνίας θα είναι πάντα ανοιχτή, επιτρέποντάς σας να το οριοθετείτε, να το καθοδηγείτε και να το προστατεύετε με τη συγκατάθεσή του και χωρίς προστριβές.
