Οι εργαστηριακές εξετάσεις στα παιδία συχνά δεν είναι απαραίτητες. Στον τομέα της ιδιωτικής υγείας ακούγονται συχνά ασφαλιστικά πακέτα περίθαλψης με δυνατότητα απεριορίστων εργαστηριακών εξετάσεων; Είναι κάτι τέτοιο θεμιτό για την υγεία του παιδιού μας; Με μια λέξη: Όχι.
Τι συμβαίνει κάθε φόρα που ο γιατρός παραγγέλλει παρακλινικές εξετάσεις;
Κάθε εξέταση που γίνεται στο παιδί, αίματος, ουρών, ακτινογραφία, και άλλες, έχει τρία πιθανά αποτελέσματα:
- Να βγει θετική, δηλαδή να δώσει πληροφορίες στον κλινικό γιατρό για μια ασθένεια
- Να βγει αρνητική, δηλαδή να βοηθήσει το γιατρό να αποκλείσει μια ασθένεια
- Να βγει αμφιλεγόμενη, δηλαδή να είναι δύσκολο να ερμηνεύει, με αποτέλεσμα να χρειάζεται επανάληψη η άλλες εξετάσεις.
Όταν για παράδειγμα κάνουμε μια εξέταση ουρών με σακουλάκι, υπάρχει σημαντική πιθανότητα να προκύψει μια μικρή ανάπτυξη βακτηριδίων που μας υποχρεώνει να επαναλάβουμε το τεστ η να πάρουμε ούρα με καθετήρα.
Επομένως ο κλινικός γιατρός πρέπει να είναι σίγουρος για οποιαδήποτε εξέταση ζητήσει ότι αυτή είναι απαραίτητη. Πρέπει επίσης να έχει την εμπειρία να ερμηνεύει σωστά τα αποτελέσματα της.
Ποια είναι τα προβλήματα από τις πολλές, αναίτιες εργαστηριακές εξετάσεις;
- Κίνδυνοι από την ιδία την εξέταση. Για παράδειγμα, η αξονική τομογραφία εκθέτει σε μεγάλη δόση ακτινοβολίας. Ενήλικοι ασθενείς έχει βρεθεί να κάνουν αξονική ολοκλήρου του σώματος για προληπτικούς λογούς! Είναι εμφανές ότι ο παιδίατρος πρέπει να είναι εντελώς σίγουρος ότι μια αξονική είναι απαραίτητη για ένα παιδί.
- Προβλήματα από τη διαδικασία της εξέτασης. Κάθε τεστ που γίνεται σε ένα παιδί πιθανά συνεπάγεται:
- Πόνο στο παιδί
- Άγχος των γονιών
- Διατάραξη της ρουτίνας του παιδιού
- Απώλεια ωρών στο σχολείο και στην εργασία του γονιού
- Οικονομικό κόστος για την οικογένεια
- Οικονομικό κόστος για τα ασφαλιστικά ταμεία και την κοινωνία γενικότερα
Το νήπιο σας εμφάνισε ένα εξάνθημα. Η κλινική του εικόνα, για έναν έμπειρο κλινικό παιδίατρο είναι καθησυχαστική. Το αίτιο είναι ένας από τους χιλιάδες ιούς που κυκλοφορούν. Αν ένας άλλος παιδίατρος αγχώσει τους γονείς και ζητήσει να βρεθεί το αίτιο με εξεζητημένες εξετάσεις αίματος, θα προκληθούν όλα τα παραπάνω έως ότου βρεθεί κάτι άνευ σημασίας, που δε θα αλλάξει τη θεραπεία και την πρόγνωση του παιδιού.
Κίνδυνος υπερδιάγνωσηςσης και υπερθεραπείας. Κάθε φόρα που ένας ανασφαλής γιατρός παραγγέλλει υπερβολικό αριθμό εξετάσεων, καταλήγει και σε υπερβολικές ιατρικές παρεμβάσεις και χορήγηση φάρμακων.
Για παράδειγμα, αν ένα δίχρονο αγοράκι με συνάχι και βήχα υποστεί – αναίτια- ακτινογραφία θώρακα, έχει πάνω από 10% πιθανότητες να βρεθεί εικόνα ήπιας, ιογενούς πνευμονίας. Το παιδί έχει μια ίωση που δεν ανταποκρίνεται στα αντιβιοτικά και θα περάσει από μονή της σε λίγες ημέρες. Ωστόσο, η ακτινογραφία θα οδηγήσει στη συνήθη πρακτική το παιδί να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο λαμβάνοντας αντιβιοτικά από τη φλέβα. Αυτό σημαίνει αναίτιο πόνο, αναίτια ταλαιπωρία, χάσιμο ωρών εργασίας, κόστος, πιθανά προβλήματα ύπνου και συμπεριφοράς για το παιδί μετά τη νοσηλεία, παρενέργειες από τα αντιβιοτικά και πιο πιθανή εισαγωγή στο νοσοκομείο στο μέλλον (άγχος των γονιών και του γιατρού λόγω του προηγούμενου επεισοδίου). Μια αλυσίδα γεγονότων βλαβερής ιατρικοποίησης που ξεκίνησε τη στιγμή που ο ανασφαλής κλινικός παιδίατρος ζήτησε ακτινογραφία για ένα συνάχι.
Τα παιδία χρειάζονται προστασία από το φαύλο κύκλο των τεστ, των φάρμακων και των νοσοκομείων. Οι γονείς μπορούν να προστατεύσουν τα μικρά τους επιλέγοντας έναν παιδίατρο με γερές κλινικές βάσεις και εμπειρία, που βάζει το συμφέρον του παιδιού πάνω από οικονομικά συμφέροντα.
