Η διπολική διαταραχή είναι δυνατό να εκδηλωθεί κατά τη διάρκεια της εφηβικής ή ακόμα και της παιδικής ηλικίας. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για τα παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν διπολική διαταραχή.

Σε αντίθεση με τους ενήλικες, οι οποίοι εκδηλώνουν διακριτές περιόδους μανίας ή κατάθλιψης, τα παιδιά και οι νεαροί έφηβοι παρουσιάζουν συνήθως ταχείες εναλλαγές της διάθεσης, ακόμα και στο διάστημα μιας ημέρας. Στα παιδιά η μανία εκδηλώνεται περισσότερο με ευερεθιστότητα και ξεσπάσματα παρά με ευφορική διάθεση. Στους εφήβους η νόσος εκδηλώνεται συνήθως με μεικτή συμπτωματολογία, ενώ οι μεγαλύτερης ηλικίας έφηβοι εκδηλώνουν περισσότερο την τυπική μορφή της νόσου, όπως αυτή απαντάται στους ενήλικες.

Η διάγνωση της διπολικής διαταραχής σε παιδιά και εφήβους ενέχει ορισμένες δυσκολίες και γι’ αυτό χρειάζεται προσεκτική εκτίμηση από παιδοψυχίατρο, καθώς η συμπτωματολογία που παρουσιάζεται μπορεί να «μιμείται» αυτή άλλων διαταραχών, που εκδηλώνονται στο ίδιο ηλικιακό φάσμα (πχ. διαταραχή της ελλειμματικής προσοχής / υπερκινητικότητας).

Επίσης, στην περίπτωση που ένα παιδί ή έφηβος εκφράζει αυτοκτονικό ιδεασμό ή αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, αυτό θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη και να ζητηθεί άμεσα η βοήθεια ενός ειδικού.

Μανία ή κατάθλιψη

Τα μανιακά επεισόδια έχουν συνήθως απότομη έναρξη και η διάρκειά τους είναι 2 εβδομάδων και 4-5μηνών (μέση διάρκεια περίπου 4 μηνών). Οι καταθλίψεις συνήθως διαρκούν περισσότερο (μέση διάρκεια περίπου 6 μηνών), αν και σπανίως υπερβαίνουν το έτος, με εξαίρεση τους ηλικιωμένους.

Τα επεισόδια και των δυο τύπων είναι συχνά επακόλουθα ψυχοπιεστικών γεγονότων ζωής ή άλλων ψυχικών τραυμάτων, αλλά η παρουσία τέτοιων ψυχοπιεστικών παραγόντων δεν είναι ουσιαστική προϋπόθεση για τη διάγνωση. Το πρώτο επεισόδιο είναι δυνατόν να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία, από την παιδική μέχρι τη γεροντική.

Η άποψη μιας μητέρας που έχει διπολικό παιδί:

«Το να φροντίζεις κάποιον με διπολική διαταραχή είναι σαν βόλτα με το τρενάκι του λούνα παρκ. Έχω νιώσει όλα τα πιθανά συναισθήματα. Θυμό, άρνηση, θλίψη και πανικό. Αλλά και ελπίδα, χαρά και
υπερηφάνεια. Έχω παρατήσει αρκετά –τη δουλειά μου, την κοινωνική μου ζωή, πολλούς φίλους- και ο γάμος μου υπέστη μεγάλη φθορά. Αργότερα, η κόρη μου μού είπε ότι ήταν πολύ χαρούμενη που η
οικογένεια παρέμεινε ενωμένη. Αλλά, για κάποιο διάστημα τα πράγματα ήταν οριακά.
Όσο περισσότερα μαθαίνω για τη διπολική διαταραχή, τόσο ευκολότερο γίνεται. Σήμερα, η κόρη μου είναι σταθερή και ανεξάρτητη και έχει συνεχίσει τη ζωή της.
Συμμετέχω σε αρκετές οργανώσεις φροντιστών σε εθνική και διεθνή κλίμακα. Είναι σκληρή δουλειά, αλλά πολύ ικανοποιητική. Δεν είναι η ζωή που ονειρεύτηκα. Αλλά είναι μια καλή ζωή και δεν μπορείς να ζητήσεις κάτι παραπάνω».