Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς, γονείς και παιδιά καλούνται να συναποφασίσουν και για τις εξωσχολικές δραστηριότητες που θα γεμίζουν τις απογευματινές ώρες. Έτσι από τη μια η επιθυμία των γονιών να προσφέρουν όσα περισσότερα εφόδια και ερεθίσματα μπορούν στα παιδιά τους και από την άλλη οι ίδιες οι παιδικές επιθυμίες, έχουν ως αποτέλεσμα όλο και περισσότερες οικογένειες να βρίσκονται καθημερινά σε έναν αγώνα δρόμου για να προλάβουν τα μαθήματα ξένων γλωσσών, μουσικής, χορού ή τις προπονήσεις.
Πόσες όμως εξωσχολικές δραστηριότητες μπορεί να αντέξει ένα παιδί και μήπως τελικά έχουμε φτάσει στο σημείο να παραφορτώνουμε τα παιδιά από μικρή ηλικία;
Το νόημα όλων αυτών των δραστηριοτήτων είναι το παιδί να μαθαίνει, να κοινωνικοποιείται, να αποκτά αυτοπεποίθηση, να γυμνάζεται και κυρίως να διασκεδάζει. Ειδικά όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά, τόσο περισσότερο ο παράγοντας «διασκέδαση» πρέπει να παίζει κυρίαρχο ρόλο. Όταν η διασκέδαση χάνεται, όταν η δραστηριότητα μετατρέπεται σε αγγαρεία, σε κάτι δηλαδή που το παιδί διεκπεραιώνει βαριεστημένα και χωρίς όρεξη, τότε δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζεται.
Επιπλέον πρέπει να σκεφτείτε αν το παιδί μπορεί να ανταποκριθεί σωματικά και ψυχικά σε ένα πολύ γεμάτο απογευματινό πρόγραμμα, αν δηλαδή αντέχει να πηγαίνει από τη μια δραστηριότητα στην άλλη ή αν αισθάνεται συνεχώς κουρασμένο και αγχωμένο. Δυστυχώς πολλά παιδιά για να προλάβουν, θυσιάζουν την ξεκούραση, τον απογευματινό τους ύπνο ή ακόμα και το φαγητό τους, κάτι που δεν είναι καθόλου σωστό για την ανάπτυξή τους.
Και φυσικά το πιο σημαντικό που πρέπει να υπολογίσετε είναι αν αυτές οι εξωσχολικές δραστηριότητες ανταποκρίνονται πραγματικά στις κλίσεις και τις επιθυμίες του παιδιού ή αν απλά αποτελούν δικές σας επιλογές, είτε γιατί είναι «της μόδας», είτε γιατί τις έχετε ως «παιδικό απωθημένο». Στη δεύτερη περίπτωση το μόνο που καταφέρνετε είναι να πιέζετε ψυχολογικά το παιδί και να του στερείτε τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο του.’
