Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ποτέ πόσα έξυπνα πράγματα μπορούν να μάθουνε σε εμάς τους «μεγάλους» τα παιδιά; Παρακάτω θα δείτε πως μάλλον πρέπει να τα «αντιγράφουμε» όλο και πιο συχνά.

Εν αρχή είν’ το συναίσθημα…

Παρατηρώντας ένα παιδί, μπορούμε να μάθουμε πολλά όχι τόσο ως προς τη διαχείριση, όσο προς την έκφραση των συναισθημάτων… Μαθαίνουμε, λοιπόν, να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας και να παλεύουμε για αυτά. Μαθαίνουμε να συγχωρούμε και να προχωράμε. Ένα παιδί νιώθει έντονα και βαθειά τα συναισθήματά του κι έτσι, αν αισθάνεται θυμό, λύπη ή αδικία όχι μόνο θα το δείξει, αλλά θα αγωνιστεί να κερδίσει αυτό που πιστεύει πως του ανήκει!

 Δε μιζεριάζουμε….

Ωστόσο, όλα αυτά τα συναισθήματα που αναφέραμε πιο πάνω διαρκούν ελάχιστα… Ένα παιδί μπορεί να νευριάσει και να αντιδράσει έντονα, ωστόσο ποτέ δε θα μείνει κολλημένο σε κάτι που το προβληματίζει, ούτε θα μιζεριάσει… Γιατί η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, γεμάτη εναλλαγές και όλο καινούρια πράγματα εμφανίζονται από το πουθενά. Έτσι, λοιπόν, μπορεί να μουτρώσουν για λίγο, αλλά το χαμόγελο γρήγορα θα επιστρέψει στα χείλη τους! Το συμπέρασμα; Εκφραζόμαστε, δεν κρατάμε εγωισμούς, διασκεδάζουμε και δεν αφήνουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα να μας καταβάλουν (τουλάχιστον όχι για πολύ…)!

 Έχουμε άποψη (και τη λέμε!)

Όχι… όταν τα μικρά μας, μας λένε «όχι» δεν το κάνουν επειδή είναι κακομαθημένα. Απλά εκφράζουν την άποψή τους και προσπαθούν να την υποστηρίξουν (εντάξει, μερικές φορές μπορεί να πεισμώνουν κιόλας). Μήπως, λοιπόν, κάποιες φορές κι εμείς αντί να καταπιεζόμαστε μονίμως να κάνουμε πράγματα με το ζόρι να υιοθετούσαμε αυτή συμπεριφορά; Ίσως νιώθουμε άσχημα να αρνούμαστε πράγματα, όμως καλώς ή κακώς δεν μπορούμε πάντα να είμαστε διαθέσιμοι για όλους και για όλα. Όλοι μας χρειαζόμαστε χρόνο για τον εαυτό μας και όλοι μπορούμε να… μη μπορούμε πάντα!

Δεν κρίνουμε τους άλλους

Η κριτική είναι κάτι που δεν υπάρχει στον πλανήτη των μικρών μας! Τα μικρά παιδιά αποδέχονται τους ανθρώπους για αυτό που είναι, είναι αυθόρμητα, ασχολούνται και παίζουν με όποιον άνθρωπο έχουν απέναντι όπως και αν είναι! Δεν τα τρομάζουν οι περίεργες εμφανίσεις, ούτε σχηματίζουν αρνητική άποψη μόνο και μόνο από αυτό… Φυσικά αν διαισθανθούν ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος-παιδί κ.λπ. είναι επιθετικός ή η συμπεριφορά του είναι περίεργη τότε ναι, θα απομακρυνθούν, και πάλι βέβαια χωρίς να κρίνουν. Μήπως να υιοθετούσαμε αυτή τη στάση και να δίναμε ευκαιρίες στους ανθρώπους γύρω μας; Άλλωστε δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να συναναστρέφεται κανείς με διαφορετικούς ανθρώπους μιας και σίγουρα θα έχουν να μας δώσουν κάτι διαφορετικό. Φυσικά, αν η μικρή φωνούλα μέσα μας, μας λέει πως κάτι δεν πάει καλά με ένα συγκεκριμένο άτομο, τότε εκεί υπακούμε τη διαίσθησή μας και κρατάμε αποστάσεις…

Πηγή: happymom.gr