Όταν δυο άνθρωποι ερωτεύονται και αποφασίζουν να κάνουν οικογένεια, δεν έχουν κατά νου τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν. Σίγουρα είναι ψιλιασμένοι αφού «κάτι έχουν ακούσει», αλλά κανείς από τους δύο δεν φαντάζεται τις δυσκολίες και τα εμπόδια που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν και μάλιστα ενώ είναι… κατάκοποι!

Φυσικά, αξίζουν όλες οι υπερβάσεις που κάνουμε για τα παιδιά και την οικογένειά μας. Ωστόσο, είναι προτιμότερο να έχουμε ο ένας τη βοήθεια του άλλου και να μοιραζόμαστε τις δουλειές και τις ευθύνες.

Γι’ αυτό και απευθυνόμαστε κυρίως στους μπαμπάδες που συνήθως, μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά, κάνουν τα απολύτως απαραίτητα στο σπίτι και σπάνια ασχολούνται με το διάβασμα των παιδιών, τα ραντεβού τους στο γιατρό, τα καινούρια ρούχα που χρειάζονται ή τα άπλυτα πιάτα στο νεροχύτη.

Πολλές φορές μάλιστα, παραπονιούνται όταν η σύντροφός τους δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί μαζί τους και να περάσουν παρέα λίγο ποιοτικό χρόνο, επειδή είναι συνέχεια απασχολημένη και κουρασμένη!

Γίνε ο σύντροφος που μετά από μια κουραστική μέρα ρωτά “Τι χρειάζεσαι;” και μην ξεχνάς πως εσείς οι δυο είστε “ένα”. Να την αγαπάς, να τη σέβεσαι και να τη βοηθάς.

Αν είναι η ώρα που το μωρό κοιμάται, να την αφήνεις να κάνει οτιδήποτε αγαπά, να περνάει λίγο προσωπικό χρόνο χωρίς να θυμώνεις που δεν σου δίνει σημασία.

Αν τη δεις κατάκοπη και ταλαιπωρημένη, ανάλαβε δράση! Απασχόλησε τα παιδιά, βάλτα για ύπνο, μάζεψε τα παιχνίδια από το σαλόνι, κάνε της μασάζ στα πόδια και βοήθησέ την να κοιμηθεί νωρίς για να αντέξει την επόμενη μέρα.

Γιατί αν δεν τα κάνεις όλα αυτά και την αφήσεις να καταρρεύσει, αν τελικά εξαντληθεί σωματικά και συναισθηματικά, θα είναι αργά!

Γίνε λοιπόν ο σύντροφος που τη βοηθά στο σπίτι, μοιράζεται μαζί της τις ευθύνες της οικογένειας, τη στηρίζει ψυχολογικά και γίνεται το στήριγμά της ώστε να μεγαλώσει τα παιδιά σας με τον καλύτερο τρόπο.

Και πίστεψέ με, θα ανταποδώσει με το παραπάνω! Ξέρει πολύ καλά ότι έχεις κι εσύ ανάγκες και δεν θα σε αφήσει μόνο. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο χρόνο για τον εαυτό της, να “επαναφορτιστεί” για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις ευθύνες της με χαρά.