Όλοι οι άνθρωποι λίγο πολύ μεγαλώνοντας αντιμετωπίζουμε ψυχολογικά προβλήματα και τραύματα που έχουν τις ρίζες τους στην παιδική μας ηλικία. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πηγή και η αιτία όλων των προβλημάτων ξεκινάει από την αγάπη. Πιο σωστά από τη λανθασμένη γνωριμία με αυτή. Στην πραγματικότητα η πιο βαθιά ρίζα κάθε προβλήματος καταλήγει σε αυτή. Είτε αυτό έχει να κάνει με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, είτε με την κατάθλιψη, είτε με την έλλειψη εμπιστοσύνης, είτε με οποιαδήποτε άλλη διαταραχή.
Το πρόβλημα είναι ότι οι γονείς δε μεγαλώνουν τα παιδιά τους ανεξάρτητα συναισθηματικά. Το πως νιώθεις για τον εαυτό σου δεν πρέπει να εξαρτάται από το πόση αγάπη σου δίνουν ή όχι, πόση προσοχή παίρνεις ή όχι από την οικογένεια σου και το περιβάλλον σου. Γι’ αυτό υπάρχουν τόσοι άνθρωποι με βαθιά ψυχολογικά τραύματα και προβλήματα, κακή συμπεριφορά ή ανίκανα να ανοιχτούν και να αγαπήσουν. Έχουν μάθει λάθος την έννοια της αγάπης.
Το θέμα είναι ότι οι γονείς είναι οι πρώτοι συναισθηματικά εξαρτημένοι απ’ τα παιδιά τους, απ’ τη στιγμή που μόλις γίνονται γονείς κάνουν τα παιδιά τους το κέντρο του κόσμου τους, και πολλές φορές επιλέγουν να κάνουν παντρεμένα ζευγάρια παιδιά ως μια μορφή ανανέωσης της σχέσης τους.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα επειδή οι ίδιοι δεν είναι συναισθηματικά ανεξάρτητοι, να επιλέγουν έναν άλλον τρόπο να βιώσουν συναισθηματική ολοκλήρωση, όταν με κάποιο τρόπο έχει χαθεί η συναισθηματική ανταλλαγή με το σύντροφο τους.
Έτσι αυτόματα τοποθετούν την συναισθηματική τους φόρτιση σε έναν άλλο άνθρωπο το παιδί τους, και το κάνουν υπεύθυνο για την κάλυψη των συναισθηματικών τους αναγκών.
Η αγάπη λοιπόν είναι ίσως το πιο σημαντικό μάθημα που πρέπει να μάθει κάποιος άνθρωπος από τα αρχικά στάδια της ζωής του. Στην ουσία η αγάπη είναι αυτοδημιούργητο συναίσθημα. Υπάρχει μέσα σε όλους και όσο το “τρέφεις” τόσο αυξάνεις τη δύναμη της, σαν να είναι ένας κήπος με λουλούδια που ανθίζουν.
Όσο φροντίζεις αυτόν τον κήπο τόσο πιο πολλά και όμορφα λουλούδια θα βγάλει, τα οποία θα προσφέρουν ομορφιά και ικανοποίηση και στον ιδιοκτήτη του κήπου αλλά και σε κάθε περαστικό. Ο κήπος της αγάπης παραμένει πάντα δικός σου. Κανείς δεν μπορεί να στον πάρει ή να στον στερήσει.
Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν όταν μαθαίνεις σε ένα παιδί και άνθρωπο τι είναι πραγματικά η αγάπη, του έχεις προσφέρει το μεγαλύτερο δώρο. Τον έχεις κάνει ελεύθερο γιατί μαθαίνει να μην εξαρτάται από κανέναν συναισθηματικά.
Όταν ένας άνθρωπος είναι συναισθηματικά ανεξάρτητος και έχει τόση αγάπη για τον εαυτό του φροντίζοντας τον κήπο του και μεγαλώνοντας τον, μόνο να μοιραστεί αυτήν την αγάπη μπορεί, γιατί ξεχειλίζει από αυτήν. Κανείς δε μπορεί να του κλέψει αυτήν την αγάπη γιατί γνωρίζει πως είναι δικιά του και την δημιουργεί μόνος του.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook και ακολουθήστε μας στο Instagram γιατί το govastileto.gr σας πηγαίνει παντού!
