Σύμφωνα με πρόσφατα ερευνητικά ευρήματα οι μητέρες ενδέχεται να μεταφέρουν στα παιδιά τους χαρακτηριστικά προσωπικότητας και δεξιότητες που επηρεάζουν τη σύναψη και διατήρηση σχέσεων και αυξάνουν ή μειώνουν την πιθανότητά τους να έχουν σταθερές σχέσεις.
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι τα ευρήματα τους δείχνουν πως οι μητέρες μπορεί να έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που τις κάνουν περισσότερο ή λιγότερο επιθυμητές καθώς και καλύτερες ή χειρότερες στη διαχείριση της σχέσης με τον σύντροφο. Τα παιδιά ενδέχεται να κληρονομήσουν ή και να μάθουν αυτές τις δεξιότητες και τις συμπεριφορές των μητέρων τους και να τις ενσωματώσουν στις δικές τους σχέσεις.
Μπορεί να είναι αρκετές οι μελέτες που δείχνουν ότι τα παιδιά των διαζευγμένων γονέων είναι πιο πιθανό να πάρουν και τα ίδια διαζύγιο μετέπειτα στη ζωή τους. Η νέα αυτή μελέτη διευρύνει ακόμα περισσότερο τη γενική εικόνα. Οι σχέσεις των γονέων μπορούν σε κάθε περίπτωση να επηρεάσουν τις σχέσεις που θα διαμορφώσουν τα παιδιά αργότερα στη ζωή τους.
Για τους σκοπούς της μελέτης αξιοποιήθηκαν στοιχεία 2 μεγάλων ερευνών που έδιναν πληροφορίες για την οικογενειακή κατάσταση των ατόμων. Για τα ίδια άτομα μάλιστα υπήρχαν στοιχεία που κάλυπταν διάστημα 24 ετών. Με τον τρόπο αυτό οι ερευνητές μπόρεσαν να εντοπίσουν τον αριθμό των συντρόφων σε δυο γενιές.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα τα παιδιά που είχαν ζήσει περισσότερο με μια μητέρα που συζούσε για μεγάλα χρονικά διαστήματα με συντρόφους ήταν πιο πιθανό να έχουν περισσοτέρους συντρόφους σε σχέση με τα παιδιά που δεν είχαν ζήσει τόσο πολύ σε αυτό το καθεστώς. Οι ερευνητές εξηγούν πως αυτός ο τύπος σχέσης εμπεριέχει μικρότερο βαθμό δέσμευσης και αφοσίωσης και μπορεί να διαλυθεί ευκολότερα.
Η μελέτη εξετάζει τρεις πιθανές θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί τα παιδιά τείνουν να ακολουθούν τη μητέρα τους ως προς τον αριθμό των ερωτικών συντρόφων.
Η πρώτη θεωρία υποστηρίζει ότι η οικονομική αστάθεια που μπορεί να προκύψει από ένα διαζύγιο ή έναν χωρισμό δυσχεραίνει τη μετάβαση του παιδιού από την εφηβεία στην ενήλικη ζωή και έχει σαν αποτέλεσμα να διαμορφώνει και το ίδιο ασταθείς σχέσεις ως ενήλικας.
Η μελέτη ωστόσο βρήκε πως όταν έγινε έλεγχος της επίδρασης των οικονομικών παραγόντων στη σχέση μητέρας παιδιού ως προς τον αριθμό των συντρόφων, η οικονομική αστάθεια δεν συνιστούσε βασικό λόγο για τον οποίον τα άτομα ακολουθούσαν το παράδειγμα της μητέρας τους στον τομέα των σχέσεων.
Μια δεύτερη θεωρία υποστηρίζει πως η παρατήρηση από τα παιδιά της μητέρας τους να έρχεται αντιμέτωπη με ένα διαζύγιο, έναν χωρισμό ή πολλούς χωρισμούς, τα οδηγεί στο να έχουν περισσότερους συντρόφους μεγαλώνοντας.
Οι ερευνητές ωστόσο βρήκαν ότι ένα άτομο που παρατηρούσε τη μητέρα του να αλλάζει συντρόφους δεν είχε στατιστικά σημαντική διαφορά ως προς τον αριθμό των συντρόφων του σε σύγκριση με ένα άτομο που δεν εκτέθηκε σε αυτή την αστάθεια.
Τα ευρήματα της μελέτης φαίνεται να υποστηρίζουν την τρίτη θεωρία, σύμφωνα με την οποία οι μητέρες μεταφέρουν στους απογόνους χαρακτηριστικά και δεξιότητες που επηρεάζουν τις σχέσεις. Ενδέχεται, για παράδειγμα, οι μητέρες που αλλάζουν πολλούς συντρόφους να μην έχουν καλλιεργήσει τις δεξιότητες τους στη σύναψη σχέσεων, να μην διαχειρίζονται καλά τις συγκρούσεις ή να έχουν ψυχολογικά προβλήματα.
Όλα τα παραπάνω ενδέχεται να υπονομεύσουν μια σχέση και να οδηγήσουν σε αστάθεια. Όποιος κι αν είναι ο ακριβής μηχανισμός οι μητέρες μπορούν να μεταδώσουν αυτά τα χαρακτηριστικά στα παιδιά τους, με αποτέλεσμα στο μέλλον και αυτά να συνάπτουν μη σταθερές σχέσεις.
Πηγή: zougla.gr
