Οι ερευνητικές προσπάθειες για το γυναικείο χάπι προσανατολίζονται κυρίως στην επιθυμία της γυναίκας και όχι στην ικανότητα του κόλπου να αντιδρά. Στην περίπτωση όμως των ανδρών, η προσέγγιση των ερευνητών διαφέρει, καθώς η χρήση χαπιών αποσκοπεί στην ικανότητα στύσης.

Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πόσο σεξ θέλουν σήμερα οι γυναίκες. Στον άνδρα η ικανότητα στύσης είναι ένδειξη αρρενωπότητας και καλής υγείας, ενώ στη γυναίκα η έντονη επιθυμία για σεξ μπορεί να εκληφθεί ως σεξομανία και είναι καταδικασμένη ως ύποπτη συμπεριφορά.

Ο άνδρας θέλει τη γυναίκα σεξουαλική και προκλητική για τον ίδιο και όχι για τους άλλους, καθώς σύμφωνα με το σκεπτικό του «η γυναίκα του άλλου, αν είναι σεξουαλική, με προκαλεί, η δικιά μου όμως είναι επικίνδυνη αν επιθυμεί τόσο πολύ το σεξ».

Σε όλες τις έρευνες για τη γυναικεία σεξουαλικότητα, η διάσταση της επιθυμίας και του οργασμού (μυαλό και σώμα) επιχειρείται να ερμηνευτεί με ανδρικά εργαλεία, γι’ αυτό και δεν βγαίνουν συμπεράσματα εύκολα.

Οι εταιρείες προσπαθούν να εντοπίσουν στη γυναίκα την κατάθλιψη που υποψιάζονται ότι συνοδεύει τη σεξουαλική δυσκολία που αντιμετωπίζει και όχι τους μηχανισμούς των γεννητικών της οργάνων, όπως συμβαίνει με τον άνδρα.

Σε όλες τις έρευνες για τη γυναικεία επιθυμία απαντήσεις συνήθως έχουμε με βάση το τι πιστεύουν οι γυναίκες για τα άλλα ζευγάρια, πόσο συχνά δηλαδή κάνουν σεξ οι άλλοι, και συγκρίνουν θετικά ή αρνητικά, άρα ταυτίζονται με τον μέσο όρο της ανδρικής συχνότητας που έχει επιβληθεί ως υγιής, χωρίς ωστόσο να επαληθευτεί ποτέ.

Η προκατάληψη της ανδρικής κυριαρχίας και της επιβολής της ανδρικής επιθυμίας ως σημαντικής για την υγεία του πληθυσμού καθώς και η καταδίκη της αυτονομίας της γυναικείας ματιάς πάνω στο σεξ φαίνεται ότι θα προκαλούν για πολλά ακόμη χρόνια την ερευνητική κοινότητα, αφού οι απαντήσεις για το μυστικό του οργασμού της γυναίκας είναι ακόμα ανέκδοτο και μυθολογία.

Η προσπάθεια της φαρμακευτικής βιομηχανίας να δημιουργήσει το γυναικείο Viagra φαίνεται να μην έχει καμία επιτυχία, γεγονός που απογοητεύει τους οικονομικούς εγκέφαλους των εταιρειών. Ίσως γιατί, όπως έλεγε η Isabel Allende: «Για τις γυναίκες το καλύτερο αφροδισιακό είναι οι λέξεις, το σημείο G βρίσκεται στα αυτιά και όποιος το ψάχνει πιο κάτω χάνει τον χρόνο του».