Η χρήση του κινητού τηλεφώνου είναι ο πλέον συνήθης τρόπος για να δώσουμε το «παρών» σε πρόσωπα. Το χρόνο της οδήγησης τον αντιλαμβανόμαστε σαν «νεκρό» αλλά του δίνουμε ένα διαφορετικό νόημα όταν κατά τη διάρκειά του διευθετούμε υποχρεώσεις ή μιλάμε σε φίλους. Είναι ο τρόπος μας να δείξουμε ότι έχουμε τον έλεγχο των καθημερινών μας υποχρεώσεων, τις οποίες εύκολα διευθετούμε έτσι.
Επιπλέον, το να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί μας δίνει μια ψευδαίσθηση παντοδυναμίας και ένα αίσθημα παραγωγικότητας: νιώθουμε πως δεν αφήνουμε το χρόνο να πάει χαμένος, ότι τα προλαβαίνουμε όλα. Σε υπαρξιακό επίπεδο νιώθουμε ότι ανήκουμε κάπου και ταυτόχρονα ασφάλεια ότι ανά πάσα στιγμή είναι κάποιος εκεί μαζί μας.
Έρευνες έχουν δείξει ότι συνήθως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο είτε όταν είμαστε σταματημένοι σε κάποιο φανάρι, είτε όταν δεν έχουμε αναπτύξει πολύ μεγάλη ταχύτητα. Από την άλλη, η αίσθηση του κινδύνου είναι κάτι εντελώς προσωπικό.
Στην ουσία χρησιμοποιούμε το κινητό μας ακριβώς επειδή δεν συνειδητοποιούμε πόσο επηρεάζει την ποιότητα της οδήγησής μας. Εθιζόμαστε στη χρήση του , άρα απευαισθητοποιείται και ο όποιος φόβος υπήρχε αρχικά. Παρά την επιστημονική και ψυχαναλυτική εξήγηση όμως, πρέπει να θυμόμαστε και πόσο επικίνδυνο είναι να μιλάμε στο τηλέφωνο ενώ οδηγούμε. Ας μην αναφέρουμε μάλιστα και το τσουχτερό πρόστιμο αν μας πιάσει η τροχαία.
