Την ημέρα που κανένα παιδί εκεί έξω δεν θα γεννιέται επειδή κάποιος γονιός φοβάται μην μετανιώσει που δεν το έκανε, όλα τα παιδιά θα έχουν μεγαλύτερες ελπίδες να μεγαλώσουν πιο ευτυχισμένα.

Aρχικά να πoύμε ότι fomo είναι τα αρχικά του fear of missing out, δηλαδή ο φόβος του να χάσεις την ευκαιρία να ζήσεις και να νιώσεις πράγματα που θα βίωνες σε μια διαφορετική περίσταση ή ζουν οι άλλοι γύρω σου. Και στην περίπτωση της απόκτησης ενός παιδιού είναι εντελώς λάθος λόγος για να ωθήσει έναν άνθρωπο, άντρα ή γυναίκα στο να το κάνει. Για να αποκτήσει κανείς ένα παιδί πρέπει να το θέλει και ιδανικά να νιώθει έτοιμος. Αυτά τα “ποτέ δεν θα νιώθω έτοιμος” στην περίπτωση του γονεϊσμού θεωρούνται πολύ κακά κλισέ. Ποτέ δεν θα είναι κάποιος έτοιμος ίσως να κάνει bungee jumping, αλλά αν τον σπρώξουν όταν είναι δεμένος πάνω σε μια γέφυρα τότε ναι, μπορεί και να έχει ίσως λίγο πλάκα.

Το να κάνει κάποιος ένα παιδί επειδή απλά φοβάται μην τυχόν και το μετανιώσει αργότερα, είναι τόσο ανώριμος φόβος που αν πάει να τον υπερνικήσει φέρνοντας στον κόσμο μια ζωή, το πιο πιθανό είναι να κάνει κακό και στον εαυτό του και στο παιδί του. Ο πιο βασικός λόγος είναι ότι θα έρθει αντιμέτωπος ή αντιμέτωπη με μια έκπληξη η οποία ουσιαστικά θα πρέπει να τον-την δικαιώσει, επειδή φοβόταν, ότι αν δεν το έκανε κάτι θα έχανε, άρα αφού ξεπέρασε το φόβο του και το έκανε, πρέπει οπωσδήποτε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του. Και ένα παιδί δεν το κάνει κάποιος για να δικαιωθεί, το κάνει για να δώσει όλο του το είναι σε ένα πλάσμα με πλήρη αυταπάρνηση και χωρίς κανένα όφελος.

Ακούμε πολύ συχνά γύρω μας από ανθρώπους, γυναίκες κυρίως ότι το όνειρό τους είναι να κάνουν οικογένεια. Το καταλαβαίνω εν μέρει, διότι οι δικοί μου γονείς απέκτησαν εμένα στα 40 something τους μέσω της υιοθεσίας, μιας ψυχοφθόρας και χρονοβόρας διαδικασίας, η οποία δεν έχει να κάνει καθόλου με τον φόβο του fomo. Ήταν τόσο συνειδητοποιημένοι για το τι θέλουν που αφού η φύση και η ιατρική επιστήμη δεν τους το επέτρεψε στράφηκαν στην εναλλακτική που είχαν για να γίνουν γονείς και τα κατάφεραν. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια λοιπόν που δεν περίμενε από εμένα καμια απολύτως δικαίωση. Ίσως, το ότι η φυσική μου μητέρα ήταν επίσης απαλλαγμένη από το fomo και με άφησε σε ένα ίδρυμα για να βρω το δρόμο μου και η θετή μου με απέκτησε μετά από τόση συνειδητότητα με έχει κάνει να θεωρώ το fomo έναν πολύ λάθος τρόπο σκέψης.

Ή δεν θέλει λοιπόν κάποιος ένα παιδί και αν του προκύψει έχει το κουράγιο να πει « δεν θα ρισκάρω τη σχέση μου μαζί του και τη ζωή μας και θα το δώσω σε κάποιον που θα του φερθεί όπως του αξίζει», ή το θέλει και κάνει τα πάντα για να έρθει στη ζωή (του) ανιδιοτελώς. Καθώς διανύω τα 41 μου και διαπιστώνω ότι δεν ένιωσα ποτέ πραγματικά την ανάγκη να αποκτήσω ένα παιδί, έστω μέχρι αυτήν την στιγμή, τουλάχιστον έχω να δηλώσω ότι ευτυχώς πως δεν πέρασε από το μυαλό μου να το κάνω αποκλειστικά  εξ αιτίας του fomo. Fear of missing out, έπαθα για άλλα πράγματα στη ζωή μου, αλλά όχι για το να γίνω μητέρα.

Την ημέρα που εκεί έξω κανένα παιδί δεν θα γεννιέται επειδή κάποιος γονιός φοβάται μην μετανιώσει που δεν το έκανε, όλα τα παιδιά θα έχουν μεγαλύτερες ελπίδες να μεγαλώσουν πιο ευτυχισμένα. Δεν θα γεμίσει κανένα ψυχολογικό αδιέξοδο μια αθώα ψυχή. Δεν φταίει να γίνει πείραμα για τα καπρίτσια των ενηλίκων. Μερικά πράγματα στη ζωή, πρέπει να τα θέλουμε πραγματικά πολύ. Και ένα από αυτά, είναι η ίδια η ζωή που θα φέρουμε στον κόσμο.

Eπιμέλεια: Έλενα Φάκου

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook και ακολουθήστε μας στο Instagram γιατί το govastileto.gr σας πηγαίνει παντού!