Η Γαλλίδα παιδίατρος Catherine Gueguen εξήγησε πρόσφατα τους τρόπους που μπορούμε να μεγαλώσουμε σωστά τα παιδιά μας τον 21ο αιώνα, επισημαίνοντας πως οι τιμωρίες, οι φωνές και οι απειλές επηρεάζουν αρνητικά τον εγκέφαλο των ανηλίκων, προκαλώντας μόνιμες αλλαγές που μακροπρόθεσμα μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα όπως η κατάθλιψη και το άγχος.
Ακριβώς γι’ αυτό προτρέπει να μην φωνάζουμε ποτέ στα παιδιά μας.
Σε συνέχεια αυτής της συμβουλής, ένας νευροψυχολόγος επιχειρεί τώρα να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει στον εγκέφαλο ενός παιδιού όταν του φωνάζεις. Ο Δρ. Άλντριχ Τσαν που έχει γράψει μεταξύ άλλων και το βραβευμένο βιβλίο Reassembling Models of Reality, περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τι παθαίνουν τα παιδιά όταν μεγαλώνουν με φωνές.
Τα επίπεδα της κορτιζόλης του αυξάνονται δραματικά
Μπορεί να είναι προφανές αλλά οι φωνές προς ένα παιδί προκαλούν στο ίδιο, περισσότερο στρες από ό,τι φαντάζεσαι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση κορτιζόλης, η οποία επηρεάζει αρνητικά τον εγκέφαλό του με τρόπους που δεν φαντάζεσαι.
Σταματά να σκέφτεται με τη λογική
Η κορτιζόλη επηρεάζει διάφορες περιοχές του εγκεφάλου όπως τον προμετωπιαίο φλοιό, ο οποίος μας βοηθάει να παίρνουμε αποφάσεις και να ρυθμίζουμε τα συναισθήματά μας. Ο προμετωπιαιίος φλοιός γίνεται λιγότερο ενεργός εξαιτίας του υπερβολικού στρες που προκύπτει από τις φωνές. Αυτό επηρεάζει την ικανότητα του παιδιού να σκέφτεται με τη λογική και φέρνει μακροπρόθεσμες αλλαγές στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του.
Επηρεάζεται η μνήμη του
Σύμφωνα με τον Δρ. Τσαν, η επαναλαμβανόμενη έκθεση στις φωνές επηρεάζει αρνητικά τον ιππόκαμπο, την περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη μάθηση και τη μνήμη.
Εμφανίζει διαταραχές στη διάθεσή του
Ο πυρήνας της ράχης είναι μια άλλη περιοχή του εγκεφάλου που επηρεάζεται έντονα από τα επίπεδα κορτιζόλης που απελευθερώνονται σε ένα παιδί όταν του φωνάζουν. Ο πυρήνας αυτός είναι υπεύθυνος για την απελευθέρωση σεροτονίνης η οποία μειώνεται δραματικά όταν το παιδί μεγαλώνει με φωνές, κάτι το οποίο προκαλεί διαταραχές και σκαμπανεβάσματά στη διάθεσή του.
Όλα τα παραπάνω προκαλούν συναισθηματική αστάθεια στο παιδί και δυσκολία στη δημιουργία σχέσεων ενώ δεν έχει καμία εμπιστοσύνη ούτε στον εαυτό του, παρουσιάζει αυξημένη επιθετικότητα, είναι παρορμητικό και έχει διάσπαση προσοχής.
